archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 7
Jaargang 20
12 januari 2023
Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
In memoriam: Elène Klaren Henk Klaren

2007BS IM1

N'oubliez jamais.

Mijn dochter Elène is op oudejaarsavond overleden. Ze heeft jarenlang illustraties voor De Leunstoel getekend en/of geconstrueerd. Ook schreef ze zo nu en dan een stukje. Kort geleden nog voor het themanummer over vroege herinneringen.

Een liefdevol stuk over een heel vroege herinnering aan haar zeer onlangs overleden moeder, mijn vrouw Ellie, en een leuke terugkijk over mijzelf (zie Leunstoel Jrg. 20 Nr. 5).


Elène was talentvol.
Ze kon emoties helder in een tekening bevriezen. Hiernaast staat een tekening die ze gemaakt heeft toen ze nog heel jong was. Stond op een klein papiertje.2007BS IM2 Dat heb ik toen vergroot en ingelijst. Het hangt nog steeds aan de muur en past bij dit moment.
En ze had de gave van het woord. Lees het eerder genoemde stukje maar. Ze nam bijvoorbeeld heel makkelijk accenten over. En ze sprak vloeiend Frans. Een overblijfsel van enkele Franse jaren in Parijs en Lille vanwege de liefde. Ze heeft als gediplomeerd vertaler nog enige tijd een vertaalbureautje gehad. Tot dat om diverse redenen niet meer ging.

Elène is bijna haar hele leven ziek geweest. Chronisch, soms acuut tot heel acuut en levensbedreigend. Iedere keer krabbelde ze weer op en bleef ze positief in het leven staan. Daar heb ik altijd veel bewondering voor gehad. En nog.
Net als haar moeder was ze een echt familiemens. Alle neefjes en nichtjes van welke generatie dan ook vond ze leuk. Van sommige was ze zelfs uitgesproken fan. Maar ik denk dat er – naast partner Ben - geen groter geluk in haar leven is geweest dan haar kleinkinderen. De kinderen van dochter Marie, Logan van 2 en Riley van een paar maanden. En dan had ze de laatste maanden ook nog een vrolijk hondje.
Elène was een goed mens. We gaan haar missen en we zullen haar nooit vergeten. Nous ne l’oublierons jamais!
© 2023 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
In memoriam: Elène Klaren Henk Klaren
2007BS IM1

N'oubliez jamais.

Mijn dochter Elène is op oudejaarsavond overleden. Ze heeft jarenlang illustraties voor De Leunstoel getekend en/of geconstrueerd. Ook schreef ze zo nu en dan een stukje. Kort geleden nog voor het themanummer over vroege herinneringen.

Een liefdevol stuk over een heel vroege herinnering aan haar zeer onlangs overleden moeder, mijn vrouw Ellie, en een leuke terugkijk over mijzelf (zie Leunstoel Jrg. 20 Nr. 5).


Elène was talentvol.
Ze kon emoties helder in een tekening bevriezen. Hiernaast staat een tekening die ze gemaakt heeft toen ze nog heel jong was. Stond op een klein papiertje.2007BS IM2 Dat heb ik toen vergroot en ingelijst. Het hangt nog steeds aan de muur en past bij dit moment.
En ze had de gave van het woord. Lees het eerder genoemde stukje maar. Ze nam bijvoorbeeld heel makkelijk accenten over. En ze sprak vloeiend Frans. Een overblijfsel van enkele Franse jaren in Parijs en Lille vanwege de liefde. Ze heeft als gediplomeerd vertaler nog enige tijd een vertaalbureautje gehad. Tot dat om diverse redenen niet meer ging.

Elène is bijna haar hele leven ziek geweest. Chronisch, soms acuut tot heel acuut en levensbedreigend. Iedere keer krabbelde ze weer op en bleef ze positief in het leven staan. Daar heb ik altijd veel bewondering voor gehad. En nog.
Net als haar moeder was ze een echt familiemens. Alle neefjes en nichtjes van welke generatie dan ook vond ze leuk. Van sommige was ze zelfs uitgesproken fan. Maar ik denk dat er – naast partner Ben - geen groter geluk in haar leven is geweest dan haar kleinkinderen. De kinderen van dochter Marie, Logan van 2 en Riley van een paar maanden. En dan had ze de laatste maanden ook nog een vrolijk hondje.
Elène was een goed mens. We gaan haar missen en we zullen haar nooit vergeten. Nous ne l’oublierons jamais!
© 2023 Henk Klaren
powered by CJ2