archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 6
Jaargang 20
22 december 2022
Bezigheden > Koken delen printen terug
Solo Maeve van der Steen

2006BZ SolohanHet aantal alleenwonenden in Nederland rukt op, vooral in de grote steden. Een kwart van de Nederlanders is alleenstaand, terwijl dat vlak na de oorlog nog maar vijf procent was. Dat is voor de woningnood niet zo’n gunstig fenomeen, als je bedenkt dat ik in mijn eentje een etage bewoon die veertig jaar geleden nog door twee personen werd bewoond en eind negentiende eeuw waarschijnlijk door een stuk of tien. Het waren toen namelijk twee woningen, er was sprake van een voor- en een achterhuis. ‘Drie hoog achter’ woonde je dan, synoniem voor ‘armoedig’.
Overigens verbaas ik me er nog steeds over dat het huis waarin ik woon er al in 1883 stond, ten tijde van de Internationale Koloniale en Uitvoerhandel Tentoonstelling op het huidige Museumplein, hier aan het einde van de straat, het Rijksmuseum was toen nog niet af. Op die tentoonstelling – ook wel Wereldtentoonstelling genoemd maar dat was niet officieel – werden ook mensen tentoongesteld, Surinamers om precies te zijn. Prehistorische taferelen, en dat in een tijd dat de 1e Jacob van Campenstraat al gebouwd was. Toen nog Jacob van Campenstraat geheten, pas later werd de straat in tweeën gehakt door de uitbreiding van het terrein van de Heineken-brouwerij.

Er zullen hier in huis heel wat aardappels voor heel wat kinderen zijn geschild in de loop der jaren. Welk een contrast met het heden! Een hele keuken voor mij alleen. Om op mijn gemak drie aardappeltjes te gaan schillen en koken. Vooruit, als mijn vriend er is, wel zes. Hij bewoont in zijn eentje een etage in de Rivierenbuurt, niet groot, maar ach, je zou er ook wel met zijn drieën of vieren kunnen wonen. Werk aan de winkel voor de gemeente, fijne, kleine, comfortabele woningen voor ouderen en genoeg ruimte voor gezinnen, dat moet gerealiseerd kunnen worden.

Is het leuk om drie aardappels voor jezelf te schillen? Janneke Vreugdenhil besloot van wel, nadat ze eerst een paar maanden zielig was geweest met diepvriesmaaltijden op de bank. Haar enthousiasme voor koken bloeide driekwart jaar na haar2006BZ Solomaeve scheiding weer op en resulteerde in het heerlijke boek Solo Food, al eerder door mij besproken.
Vandaag kiezen we het piepkuikentje, het lijkt een schandalige luxe, een heel kippetje braden voor jou alleen, maar jezelf verwennen moet je leren. Gun jezelf die moeite en ga genieten van dit knapperige solokippetje. De aardappeltjes hoeven in dit geval niet eens geschild!

Solokip met rozemarijn en Roseval-aardappeltjes.

300 gram Roseval-aardappels, schoongeboend
naaldjes van 1 tak rozemarijn
30 gram boter, op kamertemperatuur
1 piepkuiken, op kamertemperatuur
halve citroen, in 2 parten
olijfolie

Zet de oven op 180 ºC. Zet de aardappelen op met water met een snuf zout en kook ze vijf minuten. Giet ze af, laat ze even uitdampen en snijd ze in grove stukken.
Hak de helft van de rozemarijnnaaldjes fijn en prak ze, samen met een snufje zout, door de boter.
Doe een beetje van deze rozemarijnboter in de buikholte van de kip, samen met een van de stukken citroen. Wrijf het beestje rondom in met de rest van de boter. Leg hem in een ovenschaaltje en leg er de stukken aardappel omheen. Bestrooi de aardappels met de rest van de rozemarijn en met (weinig) zout en besprenkel met een beetje olijfolie. Stop ook het tweede stuk citroen tussen de aardappels. Schuif 35 à 45 minuten in de oven tot de aardappels goudbruin zijn en de kip gaar is – het staat op de verpakking van mijn Franse piepkuikentje: product moet door en door gaar zijn.
Zoals Janneke zegt, aardappels zijn ook groente, dus er hoeft niet per se nog iets bij.
Een glaasje elegante Spätburgunder zal er goed bij smaken.

Een fijne maaltijd toegewenst en wat betreft het komende kerstdiner, waarbij je waarschijnlijk geenszins solo eet: maak het jezelf vooral niet te moeilijk, het gaat om de gezelligheid. Cliché cliché maar oh zo waar, kijk maar naar de Kerstcommercials!

----------

De tekening is van Han Busstra.
De foto is geleverd door de auteur.
© 2022 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Solo Maeve van der Steen
2006BZ SolohanHet aantal alleenwonenden in Nederland rukt op, vooral in de grote steden. Een kwart van de Nederlanders is alleenstaand, terwijl dat vlak na de oorlog nog maar vijf procent was. Dat is voor de woningnood niet zo’n gunstig fenomeen, als je bedenkt dat ik in mijn eentje een etage bewoon die veertig jaar geleden nog door twee personen werd bewoond en eind negentiende eeuw waarschijnlijk door een stuk of tien. Het waren toen namelijk twee woningen, er was sprake van een voor- en een achterhuis. ‘Drie hoog achter’ woonde je dan, synoniem voor ‘armoedig’.
Overigens verbaas ik me er nog steeds over dat het huis waarin ik woon er al in 1883 stond, ten tijde van de Internationale Koloniale en Uitvoerhandel Tentoonstelling op het huidige Museumplein, hier aan het einde van de straat, het Rijksmuseum was toen nog niet af. Op die tentoonstelling – ook wel Wereldtentoonstelling genoemd maar dat was niet officieel – werden ook mensen tentoongesteld, Surinamers om precies te zijn. Prehistorische taferelen, en dat in een tijd dat de 1e Jacob van Campenstraat al gebouwd was. Toen nog Jacob van Campenstraat geheten, pas later werd de straat in tweeën gehakt door de uitbreiding van het terrein van de Heineken-brouwerij.

Er zullen hier in huis heel wat aardappels voor heel wat kinderen zijn geschild in de loop der jaren. Welk een contrast met het heden! Een hele keuken voor mij alleen. Om op mijn gemak drie aardappeltjes te gaan schillen en koken. Vooruit, als mijn vriend er is, wel zes. Hij bewoont in zijn eentje een etage in de Rivierenbuurt, niet groot, maar ach, je zou er ook wel met zijn drieën of vieren kunnen wonen. Werk aan de winkel voor de gemeente, fijne, kleine, comfortabele woningen voor ouderen en genoeg ruimte voor gezinnen, dat moet gerealiseerd kunnen worden.

Is het leuk om drie aardappels voor jezelf te schillen? Janneke Vreugdenhil besloot van wel, nadat ze eerst een paar maanden zielig was geweest met diepvriesmaaltijden op de bank. Haar enthousiasme voor koken bloeide driekwart jaar na haar2006BZ Solomaeve scheiding weer op en resulteerde in het heerlijke boek Solo Food, al eerder door mij besproken.
Vandaag kiezen we het piepkuikentje, het lijkt een schandalige luxe, een heel kippetje braden voor jou alleen, maar jezelf verwennen moet je leren. Gun jezelf die moeite en ga genieten van dit knapperige solokippetje. De aardappeltjes hoeven in dit geval niet eens geschild!

Solokip met rozemarijn en Roseval-aardappeltjes.

300 gram Roseval-aardappels, schoongeboend
naaldjes van 1 tak rozemarijn
30 gram boter, op kamertemperatuur
1 piepkuiken, op kamertemperatuur
halve citroen, in 2 parten
olijfolie

Zet de oven op 180 ºC. Zet de aardappelen op met water met een snuf zout en kook ze vijf minuten. Giet ze af, laat ze even uitdampen en snijd ze in grove stukken.
Hak de helft van de rozemarijnnaaldjes fijn en prak ze, samen met een snufje zout, door de boter.
Doe een beetje van deze rozemarijnboter in de buikholte van de kip, samen met een van de stukken citroen. Wrijf het beestje rondom in met de rest van de boter. Leg hem in een ovenschaaltje en leg er de stukken aardappel omheen. Bestrooi de aardappels met de rest van de rozemarijn en met (weinig) zout en besprenkel met een beetje olijfolie. Stop ook het tweede stuk citroen tussen de aardappels. Schuif 35 à 45 minuten in de oven tot de aardappels goudbruin zijn en de kip gaar is – het staat op de verpakking van mijn Franse piepkuikentje: product moet door en door gaar zijn.
Zoals Janneke zegt, aardappels zijn ook groente, dus er hoeft niet per se nog iets bij.
Een glaasje elegante Spätburgunder zal er goed bij smaken.

Een fijne maaltijd toegewenst en wat betreft het komende kerstdiner, waarbij je waarschijnlijk geenszins solo eet: maak het jezelf vooral niet te moeilijk, het gaat om de gezelligheid. Cliché cliché maar oh zo waar, kijk maar naar de Kerstcommercials!

----------

De tekening is van Han Busstra.
De foto is geleverd door de auteur.
© 2022 Maeve van der Steen
powered by CJ2