![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() Nummer 20 Jaargang 19 29 september 2022 |
![]() |
![]() |
|
![]() |
|||||||||||||||||||||||||||
![]() |
![]() |
![]() |
Beschouwingen > Het leven zelf | ||||
Oud, en niet meer van deze tijd | Bram Schilperoord | |||
![]() Je haar, als je dat nog hebt, lijkt wel elke week dunner te worden. Niet voor niets scheren kaalhoofdigen hun wangen niet meer om dit gemis enigszins te compenseren. Die overhangende oogleden doen ook geen goed aan je oogopslag. En je lijkt wel flaporen te krijgen. Voluit lachen vereist oppassen want de ontbrekende kiezen en tanden maken van die lach een spookachtige vertoning. Rimpels! Waar heb je die aan te danken, zo zorgelijk was je leven tot nu toe toch niet. Je gehoor. Soms ontgaat je volledig wat er door de persoon naast je is gezegd. Het lijkt wel of de mensen steeds slechter articuleren. Je kan niet meer zonder brillen, één om in de verte te kijken, de andere om de krant te lezen. Maar wat zijn die lettertjes klein, dat was toch nooit zo? Wat je brein of denkvermogen betreft, daarover kun je kort zijn. Al je opgedane wijsheden zijn in deze snel veranderde wereld nauwelijks meer van waarde of toepassing. Wat je ooit hebt geleerd of aangewend is net als jezelf volledig verouderd en van geen enkel nut meer. Ofwel, ben je door een sportief leven en gezond eten, matig drinken en niet roken, hier nu zo oud voor geworden? ----------- De tekening is van Petra Busstra. |
||||
© 2022 Bram Schilperoord | ||||
![]() |
![]() |
![]() |
||
![]() |
powered by CJ2 |