Ja, gisternamiddag had ik een nervous breakdown omdat ik geen concertticket had besteld voor het optreden van The Rolling Stones diezelfde avond in Brussel! Ik heb immers al een tijdje last van lumbago en bovendien was er een helse hittegolf in het hele land !  ‘Claude, je bent echt een doetje, a stupid girl ‘ hoorde ik sir Jagger fluisteren: ‘Ik ben er bijna tachtig en ik zing, dans, jump en vlieg nog steeds de hele wereld around and around ‘

 Ja, ik heb regelmatig facebookcontact met Mick via de tientallen poems die ik voor hem schreef en dus verwachtte mijn idool dat ik er zeker bij zou zijn gisteravond, daar in het Koning Boudewijnstadion, op nog geen 500 meter van waar mijn broer woont! Maar ach die middag kon ik amper bewegen...

 Ik plofte neer op mijn tuinstoel en luisterde naar enkele Stones-songs met een bakje troost, jawel, koffie paint it black! 

 Plots hoorde ik mijn iPhone piepen, a message from my brother:  ‘Hey Cloclo, I know for many long years you are dying to meet your three idols all together. Well,your friends Mick, Keith and Ronnie Be Wood are staying in hotel Amigo in centrum Brussels! Hundreds of fans are waiting and got already satisfaction, a glimpse of them was all it took. That's how strong their love is! ‘

 Een uur later zat ik op de trein direction Brussels by night! Toen ik rond 19 uur aankwam was het muisstil in het Noordstation, het leek wel een ghost town, ja natuurlijk, heel België was al op weg naar the best band of the world! Het was hun laatste satanic majesties request! Snel stapte ik op de metro. Daar was ook geen little red rooster te bekennen...

 Tegenover mij nam een oudere man plaats, hij had een petje en zonnebril op terwijl hij een flesje water uit zijn rugzak nam. Er volgde een stilte, je hoorde alleen the steel wheels van de metro kreunen door de warmte!

 In gebrekkig Frans vroeg de heer mij vriendelijk en beleefd de weg naar hotel Amigo! I ‘Suivez-moi tantôt‘, glimlachte ik! We raakten in gesprek in het Engels, de stem kwam mij heel vertrouwd over! Ik probeerde doorheen zijn zwarte bril te kijken en ontwaarde oude vermoeide maar nog levendige ogen. Ik gaf hem te kennen dat mijn tante ooit werkte in dat vijfsterren Hotel Amigo waar vele beroemdheden destijds kwamen logeren. De mysterieuze heer knikte: ‘Very Interesting ‘ 

 Toen we uitstapten hoorden wij onze stemmen galmen door de metrogangen, enkele beggars hielden er een banket met wijn en brood, de man dropte 100 euro in hun hoed en ja ik wist het nu zeker, deze man was Mick Jagger, mi amigo incognito! Vlug vroeg ik:''Pleased to meet you, wealthy man, mag ik een selfie nemen?'' De charismatische man keek me nogal weird aan maar toen ik aandrong, maakte hij zich kwaad en toen besefte ik: dit individu met Jaggerkapsel was een look a like van mijn halfgod! Ik rende meteen weg via de roltrap maar mijn lumbago schoot weer door mijn rug, ik viel volledig naar beneden op de keiharde beton.

 Ik schreeuwde het uit van de pijn en toen... werd ik wakker in mijn tuinstoel, mijn koffie onaangeroerd, enkele wespen zoemden, ik was door de rode zomerzon bruingebrand, blijkbaar had ik een dutje gedaan! Op dat moment piepte mijn iPhone weer: ‘Hey Cloclo, je kan het hele rock and roll-circus thuis vanuit je luie zetel volgen via livestream tv! ‘ It was my mother, my little helper!

 En zo was ik eindelijk waar ik moest zijn, bij mijn Stonesoptreden. Met een zakje chips lag ik languit mijn amigo's te consumeren, gratis en voor niks, high and dry!

Na een tijdje vroeg ik mij af ‘:Ach, zijn deze doorleefde rockers niet een tikkeltje out of time? ‘Ik zapte weg...

 Maar ik ben een diehard fan, nog geen twee minuten later genoot ik weer van hun verslavende deuntjes als een ware rolling stoned addict!

---------

Mét een plaatje van Alex Verduijn den Boer.

Meer informatie: http://www.verduijndenboer.nl/