archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 17
Jaargang 19
30 juni 2022
Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Arcadia 3 Dik Kruithof

1917VG Arcadia5
De door de binnenstad van Leeuwarden reizende bomen staan nu op de Nieuweburen, ongeveer de laatste straat van de binnenstad, gerekend van het station. Het is een lange pijpela die van zichzelf al een aantal ongeveer even grote bomen heeft, maar het is nu een bospad in de binnenstad en dat is toch wel een aparte ervaring. In dat bos staat dan de IJssalon La Venezia, ruim honderd jaar geleden de eerste wolkenkrabber in Leeuwarden die nu met zijn vijf verdiepingen nog boven de straat en het bos uittorent.

Bedenker van het rondreizende ‘Bosk’ is Bruno Doedens. Hij had samen met Joop Mulder (1953-2021) al verschillende land-art projecten gemaakt voor Oerol op Terschelling en toen Mulder gevraagd werd om voor Arcadia iets te bedenken in Leeuwarden haalde hij Doedens er bij. Die bedacht het wandelende bos van duizend bomen dat deze zomer door de binnenstad trekt, hier en daar wat bomen achterlaat en aan het eind van de zomer moet zorgen voor een verdere uitbreiding van het bos in Friesland. Want zo kaal is Leeuwarden niet, kijk maar eens van de hoogste verdieping van het Fries museum over de binnenstad: dan is er erg veel groen zichtbaar maar dat staat overwegend in binnentuinen.

In Obe, het tentoonstellingsgebouw aan de voet van de Oldehove staan een grote metalen rups en een evengrote vlinder als symbool voor de veranderingen die het Bosk in de stad teweeg wil brengen. Doedens zegt dat de stad groen nodig heeft maar kijkt ook naar het grotere vergezicht van het klimaat.
Eind juni is het bos op het Gouverneursplein bij het stadhuis, dan gaat het naar de Waag en van 11 tot 29 juli staan ze op het Wilhelminaplein en zijn van boven te zien vanuit het Fries1917VG Arcadia6 Museum. Begin augustus staan de bomen aan de voet van De Oldehove.

Over Doedens en zijn werk: ‘Al ruim twintig jaar experimenteert landschapskunstenaar Doedens met het wezen van het Hollandse landschap, hoe cultuur en natuur met elkaar samenhangen in dit door mensenhanden gevormde dynamische kunstwerk. In 2003 begint Doedens met SLeM – Stichting Landschapstheater en meer – zijn artistieke verkenningstocht, met als belangrijkste inspiratiebronnen: theater, beeldende kunst, muziek en film. Het is een speelse tocht langs de grenzen van wat vanzelfsprekend lijkt, waarin het schijnbaar onmogelijke mogelijk wordt gemaakt. Dijken, duinen, kanalen en stranden veranderen onder zijn hand in tijdelijke, tot de verbeelding sprekende landschappen, groot genoeg om in te verdwalen.’

Dansendwoud op Terschelling

Dansendwoud was het eerste experiment in een reeks tijdelijke landschappen voor het theaterfestival Oerol op het Waddeneiland Terschelling. Met hulp van het festivalpubliek, eilandbewoners en leerlingen van de basisscholen werden in en langs de branding in tien dagen zevenduizend zwiepers – vier meter lange pvc-buizen – geplant. Zo ontstond een langgerekt en voortdurend door de wind bewegend grillig ‘woud’ dat van veraf oogde als een enorme natuurlijke rietkraag. De schaalverdwazing en vervreemding van het tijdelijke landschap prikkelde de verbeelding van de bezoekers, het maakte ze vrij en speels.

Informatie uit interviews met Doedens in LC en de Kunstkrant en van zijn website. 

----------

De illustraties zijn geleverd door de auteur.


© 2022 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Arcadia 3 Dik Kruithof
1917VG Arcadia5
De door de binnenstad van Leeuwarden reizende bomen staan nu op de Nieuweburen, ongeveer de laatste straat van de binnenstad, gerekend van het station. Het is een lange pijpela die van zichzelf al een aantal ongeveer even grote bomen heeft, maar het is nu een bospad in de binnenstad en dat is toch wel een aparte ervaring. In dat bos staat dan de IJssalon La Venezia, ruim honderd jaar geleden de eerste wolkenkrabber in Leeuwarden die nu met zijn vijf verdiepingen nog boven de straat en het bos uittorent.

Bedenker van het rondreizende ‘Bosk’ is Bruno Doedens. Hij had samen met Joop Mulder (1953-2021) al verschillende land-art projecten gemaakt voor Oerol op Terschelling en toen Mulder gevraagd werd om voor Arcadia iets te bedenken in Leeuwarden haalde hij Doedens er bij. Die bedacht het wandelende bos van duizend bomen dat deze zomer door de binnenstad trekt, hier en daar wat bomen achterlaat en aan het eind van de zomer moet zorgen voor een verdere uitbreiding van het bos in Friesland. Want zo kaal is Leeuwarden niet, kijk maar eens van de hoogste verdieping van het Fries museum over de binnenstad: dan is er erg veel groen zichtbaar maar dat staat overwegend in binnentuinen.

In Obe, het tentoonstellingsgebouw aan de voet van de Oldehove staan een grote metalen rups en een evengrote vlinder als symbool voor de veranderingen die het Bosk in de stad teweeg wil brengen. Doedens zegt dat de stad groen nodig heeft maar kijkt ook naar het grotere vergezicht van het klimaat.
Eind juni is het bos op het Gouverneursplein bij het stadhuis, dan gaat het naar de Waag en van 11 tot 29 juli staan ze op het Wilhelminaplein en zijn van boven te zien vanuit het Fries1917VG Arcadia6 Museum. Begin augustus staan de bomen aan de voet van De Oldehove.

Over Doedens en zijn werk: ‘Al ruim twintig jaar experimenteert landschapskunstenaar Doedens met het wezen van het Hollandse landschap, hoe cultuur en natuur met elkaar samenhangen in dit door mensenhanden gevormde dynamische kunstwerk. In 2003 begint Doedens met SLeM – Stichting Landschapstheater en meer – zijn artistieke verkenningstocht, met als belangrijkste inspiratiebronnen: theater, beeldende kunst, muziek en film. Het is een speelse tocht langs de grenzen van wat vanzelfsprekend lijkt, waarin het schijnbaar onmogelijke mogelijk wordt gemaakt. Dijken, duinen, kanalen en stranden veranderen onder zijn hand in tijdelijke, tot de verbeelding sprekende landschappen, groot genoeg om in te verdwalen.’

Dansendwoud op Terschelling

Dansendwoud was het eerste experiment in een reeks tijdelijke landschappen voor het theaterfestival Oerol op het Waddeneiland Terschelling. Met hulp van het festivalpubliek, eilandbewoners en leerlingen van de basisscholen werden in en langs de branding in tien dagen zevenduizend zwiepers – vier meter lange pvc-buizen – geplant. Zo ontstond een langgerekt en voortdurend door de wind bewegend grillig ‘woud’ dat van veraf oogde als een enorme natuurlijke rietkraag. De schaalverdwazing en vervreemding van het tijdelijke landschap prikkelde de verbeelding van de bezoekers, het maakte ze vrij en speels.

Informatie uit interviews met Doedens in LC en de Kunstkrant en van zijn website. 

----------

De illustraties zijn geleverd door de auteur.
© 2022 Dik Kruithof
powered by CJ2