In 1629 werd de Watergraafsmeer, ook wel Diemermeer genoemd, ingepolderd. Een ingreep die grote gevolgen heeft gehad voor ons vaderland. Nadat de polder onderdeel van de gemeente Amsterdam was geworden, speelde Ajax er namelijk jarenlang in Stadion De Meer. De beroemdste speler, Johan Cruijff, groeide op in Tuindorp Watergraafsmeer, beter bekend als Betondorp.

‘Zou het nog mogelijk zijn de polder in het rond te lopen?’ Dat was de vraag die ik proefondervindelijk wilde beantwoorden. Op de kaart lijkt een groot deel van de ringdijk verdwenen onder de Oostelijke Ringweg. Stel je de polder voor als een klok (een nogal gebutste klok die overhelt naar rechts). De rand van de klok is van het hele uur tot vijf voor half vervangen door een dikke rode streep: de A10. Bij nauwkeurige studie lijkt er hier en daar nog wel een restant van een dijk te liggen, maar voor de wandelaar ziet het er niet vertrouwenwekkend uit.

Het Amstel-station was het voor de hand liggende startpunt. Voor wie inmiddels gehecht is geraakt aan het beeld van de klok: daar ben je ongeveer op het halve uur. Ik liep naar de rivier en ging rechtsaf, de richting volgend die de wijzers ook zouden gaan. Even na de Berlagebrug begint (of eindigt) rechts de Ringvaart. Het begin van de wandeling is een beetje kruip-door-sluip-door, maar als je onder het spoor door bent en de Wibautstraat over bent gestoken is daar, ter rechterzijde van de vaart, de Ringdijk. Over een aardig pad liep ik naar de Middenweg, die de polder van oost naar west doorsnijdt. Ik was dus ongeveer op ‘kwart voor’ aangeland. Aldaar deed zich de behoefte voor aan het bezoeken van een toilet. Een nadeel van wandelen in de stad is namelijk dat het niet meevalt om een boom van voldoende formaat te vinden om je decent achter terug te trekken. Daarom was ik gedwongen koffie te gaan drinken aan de Middenweg. Van het een komt het ander. Schuin tegenover de koffietent is boekhandel Linnaeus.

En daar kwam ik een oude kennis tegen: het zusje van een studievriend. Toen ik haar net kende werd ze heel boos als ze met dat verkleinwoord werd aangeduid, maar ik hoop dat ze daar nu overheen gegroeid is. Ze nodigde me uit om ….. even koffie te gaan drinken. Zo zat ik alras voor de tweede keer die ochtend achter een kop koffie, terwijl ik nog nauwelijks op stoom was. De prestatiegerichte wandelaar zou er nerveus van worden. Mijn gesprekspartner woont in de Watergraafsmeer en is ook een enthousiast wandelaar, maar ze kon me niet vertellen hoe het zat met de mogelijkheid om de polder in het rond te lopen. De meeste mensen zoeken hun wandelplezier ver van huis en zijn slecht op de hoogte van de mogelijkheden dichterbij. Ik vervolgde mijn weg. De ringdijk droeg inmiddels de naam Linnaeuskade en even verder, over het spoor, werd het de Oosterringdijk.

Hebt U het beeld van de polder als klok nog voor ogen? Het is vijf voor heel. Ter rechterzijde verrijst de hoogbouw van het Sciencepark. Op een gegeven moment buigt de ringdijk naar rechts. Links is een wirwar van kleine dijkjes en waterwegen: Nieuwe Diep, Bovendiep en Amsterdam-Rijnkanaal, verderop ligt het IJ-Meer. Hoog boven alles uit torent de brug die de Ringweg over het water tilt. Direkt ernaast is een brug voor voetgangers en fietsers in aanbouw die genoemd is naar de schrijver Nescio. Zo’n rommelgebied aan de rand van de stad is de ideale entourage voor tuinders, hobbyboertjes, woonwagen- en woonbotenbewoners. En verder ook voor joggers en fietsers. Hen volgend was het niet moeilijk mijn weg te vinden. Even een bruggetje over naar de Westelijke Merwedekanaaldijk en dan onder de twee genoemde bruggen door.

Volgens oude kaarten liggen de resten van de oude ringdijk aan de Diemense kant van de Ringweg, maar daar is niets meer van te zien. Gelukkig loopt er wel een sympathiek voetpad door het groen. Even mocht ik nog de illusie koesteren dat ik de polder in het rond liep, maar toen boog het voetpad naar links (vijf over heel op de denkbeeldige polderklok) en kwam ik op de Oud Diemer Laan uit. Die volgde ik onder de A1 door en over twee spoorlijnen tot bij station Diemen. Daar ging ik onmiddellijk rechts en zowaar: daar was de ringvaart al weer. Op de denkbeeldige polderklok was het ongeveer 15 over heel. De A10 is daar dominant aanwezig, maar toch is het een sympathiek gebied. De benaming groenstrook zou te veel eer zijn, maar een gezellige rommelstrook is het wel. Op de kaart zag ik dat het vanaf daar simpel was om het tracé van de ringvaart te volgen. De vraag waarmee ik begon was beantwoord: het kan dus, de Watergraafsmeer in het rond lopen, met uitzondering van een heel klein stukje, van 5 over heel tot 15 over heel.

Omdat ik het gevoel had dat het volbracht was, stond ik mijzelf een kleine omweg toe. Via een voetbrug over de A10 ging ik de Watergraafsmeer zelf weer in.Ter linkerzijde lag daar vroeger Stadion De Meer. Ik bezocht verderop het volkstuincomplex waar een mij bekende detectiveschrijver in het weekend zijn rust vind. Vandaar liep ik naar de Nieuwe Ooster Begraafplaats, alwaar een aantal schrijvers (waaronder Nescio) een permanente rustplaats heeft gevonden. Door het aangrenzende Betondorp ging ik weer in de richting van de ringvaart, die toen ik hem bereikte Weesper trekvaart bleek te zijn geworden. Het Amstel-station kon ik in de verte al zien liggen, althans ik zag de treinen af en aan rijden, het station zelf zie je pas als je er vlakbij bent.

 

**********************************************************

Wie meer van weidse uitzichten houdt moet eens kijken op: www.hichtepunten.nl .