archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 15
Jaargang 19
2 juni 2022
Bezigheden > Galerie delen printen terug
Petrit Halilaj Dik Kruithof

1915Petrit1
Het Fries Museum heeft de eerste tentoonstelling van Petrit Halilaj in Nederland. Halilaj is een Kosovaarse beeldend kunstenaar die leeft en werkt tussen Duitsland, Kosovo en Italië. Zijn werk is gebaseerd op documenten, verhalen en herinneringen met betrekking tot de geschiedenis van Kosovo.  Hij komt uit het dorpje Runik dat gelegen is op de plek van een van de oudste bewoonde plaatsen in Kosovo.

Er zijn veel vondsten gedaan uit de Nieuwe steentijd, tussen 6000 en 3000 voor het begin van onze jaartelling. De belangrijkste vondst was een gebakken stenen fluitje dat bekend staat als de ocarina van Runik. Halilaj heeft het fluitje gebruikt als onderdeel van een voorstelling waarmee hij probeert zijn geboortedorp weer een eigen verhaal en een eigen centrum te geven. Hij vond ook iemand die op basis van een foto het instrument wist na te maken en hij gebruikte het als onderdeel van de voorstelling en later van de tentoonstelling.

Gebouwd in de jaren vijftig was het cultureel centrum van Runik een eenvoudig gebouw uit het communistische tijdperk in de vorm van een hoofdletter T waarin een theater en een bioscoop, een bibliotheek met 2.000 boeken en een coöperatie gevestigd waren. In de jaren zeventig en tachtig vonden er talrijke toneelstukken en concerten plaats maar in de jaren negentig  werd het door de politieke druk en controle steeds minder gebruikt en uiteindelijk verlaten en in de oorlog verwoest.

Zestig wagenladingen puin en afval zijn er uitgehaald om het geschikt te maken voor de opvoering van een stuk waarin Halilaj met behulp van scenes uit klassieke stukken die er vroeger gespeeld zijn probeert1915BZ Petrit2 de bewoners bij elkaar te brengen en het gebouw aan de gemeenschap terug te geven. Hij  slaagde erin om met dertig acteurs en tachtig medewerkers uit de verdeelde gemeenschap een voorstelling te maken over de droom van iemand die meer wil en tegen tradities in gaat om die droom waar te maken met klassieke scenes over verboden liefdes, bloedvetes en vooroordelen.

Van deze onderneming is een tentoonstelling gemaakt met een grote en kleine installaties en een film over de voorbereiding en het geschikt maken van de bouwval en daarna van de voorstelling zelf. Shkrepëtima heette de voorstelling en dat betekent letterlijk Vonk. Een groep vrienden draagt een bed de ruïne van het gebouw in. Eén jongen blijft achter op het bed. Waneer hij uiteindelijk in slaap valt verschijnt een groep burgers uit Runik die het theater wil doen ontwaken door op de ocarina te spelen. De ocarinaspelers veranderen in fantasievogels.
Dan worden vier fragmenten gespeeld uit toneelstukken die in de jaren tachtig in Runik zijn opgevoerd.  De jongen op het bed wordt wakker en is verbaasd dat zijn droom gedeeltelijk werkelijkheid is geworden.
 
De tentoonstelling maakt de voorstelling zoveel mogelijk tastbaar, met het bed centraal en een overzicht van alle stukken die gemaakt zijn om het verhaal vorm te geven en de medewerkers enthousiast te maken. Het stenen fluitje speelt een belangrijke rol in de vertaling naar vogels die rondvliegen om het verhaal te vertellen en te bewaren.  Dat levert veel vogels en vogelnesten op als onderdeel van de installatie. 

----------

De auteur heeft gezorgd voor het plaatwerk


© 2022 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Galerie" -
Bezigheden > Galerie
Petrit Halilaj Dik Kruithof
1915Petrit1
Het Fries Museum heeft de eerste tentoonstelling van Petrit Halilaj in Nederland. Halilaj is een Kosovaarse beeldend kunstenaar die leeft en werkt tussen Duitsland, Kosovo en Italië. Zijn werk is gebaseerd op documenten, verhalen en herinneringen met betrekking tot de geschiedenis van Kosovo.  Hij komt uit het dorpje Runik dat gelegen is op de plek van een van de oudste bewoonde plaatsen in Kosovo.

Er zijn veel vondsten gedaan uit de Nieuwe steentijd, tussen 6000 en 3000 voor het begin van onze jaartelling. De belangrijkste vondst was een gebakken stenen fluitje dat bekend staat als de ocarina van Runik. Halilaj heeft het fluitje gebruikt als onderdeel van een voorstelling waarmee hij probeert zijn geboortedorp weer een eigen verhaal en een eigen centrum te geven. Hij vond ook iemand die op basis van een foto het instrument wist na te maken en hij gebruikte het als onderdeel van de voorstelling en later van de tentoonstelling.

Gebouwd in de jaren vijftig was het cultureel centrum van Runik een eenvoudig gebouw uit het communistische tijdperk in de vorm van een hoofdletter T waarin een theater en een bioscoop, een bibliotheek met 2.000 boeken en een coöperatie gevestigd waren. In de jaren zeventig en tachtig vonden er talrijke toneelstukken en concerten plaats maar in de jaren negentig  werd het door de politieke druk en controle steeds minder gebruikt en uiteindelijk verlaten en in de oorlog verwoest.

Zestig wagenladingen puin en afval zijn er uitgehaald om het geschikt te maken voor de opvoering van een stuk waarin Halilaj met behulp van scenes uit klassieke stukken die er vroeger gespeeld zijn probeert1915BZ Petrit2 de bewoners bij elkaar te brengen en het gebouw aan de gemeenschap terug te geven. Hij  slaagde erin om met dertig acteurs en tachtig medewerkers uit de verdeelde gemeenschap een voorstelling te maken over de droom van iemand die meer wil en tegen tradities in gaat om die droom waar te maken met klassieke scenes over verboden liefdes, bloedvetes en vooroordelen.

Van deze onderneming is een tentoonstelling gemaakt met een grote en kleine installaties en een film over de voorbereiding en het geschikt maken van de bouwval en daarna van de voorstelling zelf. Shkrepëtima heette de voorstelling en dat betekent letterlijk Vonk. Een groep vrienden draagt een bed de ruïne van het gebouw in. Eén jongen blijft achter op het bed. Waneer hij uiteindelijk in slaap valt verschijnt een groep burgers uit Runik die het theater wil doen ontwaken door op de ocarina te spelen. De ocarinaspelers veranderen in fantasievogels.
Dan worden vier fragmenten gespeeld uit toneelstukken die in de jaren tachtig in Runik zijn opgevoerd.  De jongen op het bed wordt wakker en is verbaasd dat zijn droom gedeeltelijk werkelijkheid is geworden.
 
De tentoonstelling maakt de voorstelling zoveel mogelijk tastbaar, met het bed centraal en een overzicht van alle stukken die gemaakt zijn om het verhaal vorm te geven en de medewerkers enthousiast te maken. Het stenen fluitje speelt een belangrijke rol in de vertaling naar vogels die rondvliegen om het verhaal te vertellen en te bewaren.  Dat levert veel vogels en vogelnesten op als onderdeel van de installatie. 

----------

De auteur heeft gezorgd voor het plaatwerk
© 2022 Dik Kruithof
powered by CJ2