archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 15
Jaargang 19
2 juni 2022
Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden delen printen terug
Het opgeheven vingertje Arie de Jong

1915BS Vingertje

Met de oorlog die Rusland ontketende tegen Oekraïne, deed zich de vraag voor hoe de Europese landen en de Verenigde Staten op deze agressie moesten reageren. Zelf gaan meedoen aan deze oorlog was uitgesloten, het zou een catastrofale derde wereldoorlog betekenen. Hoe moest Rusland dan wel ingetoomd worden? Een boycot! Hoe knip je handelsrelaties door, op zo’n manier dat het geen desastreuze effecten heeft op de eigen economie? Hoe maak je het Russen moeilijk om te verblijven in westerse landen of daar hun bezittingen te stallen? En welke Russen wil je treffen? Dit soort vragen, hoe je effectief een boycot kunt uitvoeren, en wie je moet treffen om te bereiken wat je wilt, zijn van alle tijden.

De jaren zeventig

Altijd gaan mijn gedachten terug naar de jaren zeventig, toen dit soort vragen mij voor het eerst bezig hielden. Zo hadden we niets op met de regimes in Griekenland (na de staatsgreep van de kolonels), met het Spanje van Franco en met het Portugal van Salazar (na diens dood in 1970 zou het nog tot 1974 duren voordat met de Anjerrevolutie een einde werd gemaakt aan het fascistische bewind). Het liefst wilden we met een boycot deze landen treffen en opwekken de fascisten weg te sturen. We voelden ons verbonden met deze landen, omdat ze met Nederland deel uitmaakten van de NAVO en waarom zou je je willen inzetten voor foute landen? Daar hadden ze trouwens in de Verenigde Staten minder moeite mee. Ik kwam er ook niet uit en ging zo nodig mee de straat op. Ik herinner me nog steeds de demonstratie in Utrecht tegen de executie (met de wurgpaal) van enige Catalaanse vrijheidsstrijders. (Daar kwamen niet alleen veel linkse mensen samen, vooral uit de PvdA, maar ook Hans Wiegel van de VVD en Jan Terlouw van D’66 deden mee. En buiten de PvdA-ministers waren ook Dries van Agt, Harry van Doorn, Hans Gruijters en Tjerk Westerterp erbij.)

Een andere kwestie was de wapenindustrie. Die was ook fout. Waarom? Omdat ze wapens maakten natuurlijk. Daar had ik meer moeite mee. We hadden immers een leger, en waar moesten die mee vechten? Met wapens natuurlijk. Lastig.
Ook herinner ik me nog de actie om sinaasappelen uit Zuid-Afrika te boycotten. Deze Outspan-sinaasappelen werden door Albert Heijn verkocht.

En nu

Terug naar het heden. De laatste jaren waren er bij herhaling acties om te bewerkstelligen dat pensioenfondsen en geldschieters selectief werden in hun beleggingen. Daarover heb ik mij nogal verbaasd, zeker toen elke keer de normen nog wat strenger werden. Al snel moesten ze natuurlijk buiten de wapenindustrie blijven. Daar kwamen steeds meer sectoren bij, tot zelfs de oliemaatschappijen. Vreemd. Dat mensen die benzine of diesel tanken in hun auto tegelijk eisen dat hun pensioenfonds geen aandelen mag hebben in Shell. Al kan ik veel hebben van de inconsequenties in menselijk gedrag, het moet ook weer niet te dol worden.

Nu met de oorlog in Oekraïne was er naast een boycot van Rusland en Russen een brede roep om militaire bijstand voor Oekraïne. En wat betekent die bijstand als je niet zelf gaat meevechten? Dat betekent wapens leveren, en munitie. Al helpen de Amerikanen ook met het zo nauwkeurig bestuderen van beelden over Russische troepenverplaatsingen en aanwezigheid, dat ze nog net niet aan de trekker zitten. Maar terug naar de wapenleveranties. Hoe kun je de wapenindustrie willen boycotten als je tegelijk wapens wilt leveren? Daar zou ik graag een antwoord op horen.

Mijn pensioen krijg ik van het ABP, het grootste pensioenfonds in Nederland. Dat is zich aan het terugtrekken van producenten van fossiele brandstoffen. Er is verder een uitsluitingsbeleid, waarbij ik vrees dat men er de hand mee licht. Want als het echt zo zou zijn dat men totaal niet betrokken wil zijn bij ondernemingen die op een of andere manier te maken hebben met kernwapens en andere foute wapens, zou het wel eens kunnen zijn dat (al was het maar miniem) heel veel ondernemingen in de ketenleveranties zitten. Ik begrijp het wel, dat ze bij het ABP schone handen willen hebben, maar waar leg je de grens?

Een halve eeuw geleden stond er in Vrij Nederland een wekelijks stukje van ene Douwe Trant, een alter ego van Rinus Ferdinandusse, de hoofdredacteur. Wat me van Douwe Trant is bijgebleven, behalve dat ik het amusant vond, was het activisme van Douwe Trant in de vereniging tegen alles wat vies en voos is. Hadden we Douwe Trant nog maar.

----------

De illustratie is van Alex Verduijn den Boer.

Meer informatie: http://www.verduijndenboer.nl/




© 2022 Arie de Jong meer Arie de Jong - meer "Beelden uit soberder tijden" -
Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden
Het opgeheven vingertje Arie de Jong
1915BS Vingertje

Met de oorlog die Rusland ontketende tegen Oekraïne, deed zich de vraag voor hoe de Europese landen en de Verenigde Staten op deze agressie moesten reageren. Zelf gaan meedoen aan deze oorlog was uitgesloten, het zou een catastrofale derde wereldoorlog betekenen. Hoe moest Rusland dan wel ingetoomd worden? Een boycot! Hoe knip je handelsrelaties door, op zo’n manier dat het geen desastreuze effecten heeft op de eigen economie? Hoe maak je het Russen moeilijk om te verblijven in westerse landen of daar hun bezittingen te stallen? En welke Russen wil je treffen? Dit soort vragen, hoe je effectief een boycot kunt uitvoeren, en wie je moet treffen om te bereiken wat je wilt, zijn van alle tijden.

De jaren zeventig

Altijd gaan mijn gedachten terug naar de jaren zeventig, toen dit soort vragen mij voor het eerst bezig hielden. Zo hadden we niets op met de regimes in Griekenland (na de staatsgreep van de kolonels), met het Spanje van Franco en met het Portugal van Salazar (na diens dood in 1970 zou het nog tot 1974 duren voordat met de Anjerrevolutie een einde werd gemaakt aan het fascistische bewind). Het liefst wilden we met een boycot deze landen treffen en opwekken de fascisten weg te sturen. We voelden ons verbonden met deze landen, omdat ze met Nederland deel uitmaakten van de NAVO en waarom zou je je willen inzetten voor foute landen? Daar hadden ze trouwens in de Verenigde Staten minder moeite mee. Ik kwam er ook niet uit en ging zo nodig mee de straat op. Ik herinner me nog steeds de demonstratie in Utrecht tegen de executie (met de wurgpaal) van enige Catalaanse vrijheidsstrijders. (Daar kwamen niet alleen veel linkse mensen samen, vooral uit de PvdA, maar ook Hans Wiegel van de VVD en Jan Terlouw van D’66 deden mee. En buiten de PvdA-ministers waren ook Dries van Agt, Harry van Doorn, Hans Gruijters en Tjerk Westerterp erbij.)

Een andere kwestie was de wapenindustrie. Die was ook fout. Waarom? Omdat ze wapens maakten natuurlijk. Daar had ik meer moeite mee. We hadden immers een leger, en waar moesten die mee vechten? Met wapens natuurlijk. Lastig.
Ook herinner ik me nog de actie om sinaasappelen uit Zuid-Afrika te boycotten. Deze Outspan-sinaasappelen werden door Albert Heijn verkocht.

En nu

Terug naar het heden. De laatste jaren waren er bij herhaling acties om te bewerkstelligen dat pensioenfondsen en geldschieters selectief werden in hun beleggingen. Daarover heb ik mij nogal verbaasd, zeker toen elke keer de normen nog wat strenger werden. Al snel moesten ze natuurlijk buiten de wapenindustrie blijven. Daar kwamen steeds meer sectoren bij, tot zelfs de oliemaatschappijen. Vreemd. Dat mensen die benzine of diesel tanken in hun auto tegelijk eisen dat hun pensioenfonds geen aandelen mag hebben in Shell. Al kan ik veel hebben van de inconsequenties in menselijk gedrag, het moet ook weer niet te dol worden.

Nu met de oorlog in Oekraïne was er naast een boycot van Rusland en Russen een brede roep om militaire bijstand voor Oekraïne. En wat betekent die bijstand als je niet zelf gaat meevechten? Dat betekent wapens leveren, en munitie. Al helpen de Amerikanen ook met het zo nauwkeurig bestuderen van beelden over Russische troepenverplaatsingen en aanwezigheid, dat ze nog net niet aan de trekker zitten. Maar terug naar de wapenleveranties. Hoe kun je de wapenindustrie willen boycotten als je tegelijk wapens wilt leveren? Daar zou ik graag een antwoord op horen.

Mijn pensioen krijg ik van het ABP, het grootste pensioenfonds in Nederland. Dat is zich aan het terugtrekken van producenten van fossiele brandstoffen. Er is verder een uitsluitingsbeleid, waarbij ik vrees dat men er de hand mee licht. Want als het echt zo zou zijn dat men totaal niet betrokken wil zijn bij ondernemingen die op een of andere manier te maken hebben met kernwapens en andere foute wapens, zou het wel eens kunnen zijn dat (al was het maar miniem) heel veel ondernemingen in de ketenleveranties zitten. Ik begrijp het wel, dat ze bij het ABP schone handen willen hebben, maar waar leg je de grens?

Een halve eeuw geleden stond er in Vrij Nederland een wekelijks stukje van ene Douwe Trant, een alter ego van Rinus Ferdinandusse, de hoofdredacteur. Wat me van Douwe Trant is bijgebleven, behalve dat ik het amusant vond, was het activisme van Douwe Trant in de vereniging tegen alles wat vies en voos is. Hadden we Douwe Trant nog maar.

----------

De illustratie is van Alex Verduijn den Boer.

Meer informatie: http://www.verduijndenboer.nl/


© 2022 Arie de Jong
powered by CJ2