archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 13
Jaargang 19
28 april 2022
Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Verpleeghuis Katharina Kouwenhoven

1913BS Verpleeghuis
Net als iedereen wil ik zo lang mogelijk in mijn eigen huis blijven wonen. Maar de jaren gaan tellen en het einde komt steeds dichterbij en de kwalen en kwaaltjes ook. Een verpleeghuis, ik moest er niet aan denken. Dan liever dood. Maar daar denk ik nu toch anders over. Verpleeghuizen zijn erg ten goede veranderd. Je hebt er tegenwoordig een eigen kamer en velen hebben een soort café voor de broodnodige alcoholische consumpties. En met het ouder worden slinkt ook je ambitieniveau. Wat maakt het allemaal nog uit. Je wordt verzorgd en je bent veilig.

Maar dat laatste blijkt lelijk tegen te vallen. De besmettingsgraad met het coronavirus was nergens zo hoog als in verpleeghuizen, regelmatig lees je over bejaarden die in instellingen verbranden in een te heet bad of onder een te hete douche en misschien nog dramatischer, de bewoners van verpleeghuizen worden opgelicht, van hun geld beroofd of iemand wordt op oneigenlijke wijze in hun testament opgenomen, opmerkelijk vaak de dienstdoende dominee of pastoor. De Herders weten van wanten. 

In dit soort inrichtingen wordt, net als in ziekenhuizen en scholen, ook vreselijk gestolen. Ik had een broer in een verpleeghuis en als zijn kleren naar de wasserij geweest waren, was de helft verdwenen. En niet zijn oude sokken. Er kwam daar ook iemand op bezoek die vertelde dat hij zo ontzettend veel hield van oude mensen. Voor zo iemand moet je oppassen, want dat kan niet waar zijn. Dus je moet nog behoorlijk bij de tijd zijn om zonder ongelukken in een verpleeghuis te kunnen verblijven. 

Maar misschien doet dat er ook allemaal niet meer toe. Zeker als Alzheimer heeft toegeslagen. Who cares, zolang je je natje en je droogje hebt en je verschoning. Ik hoop het niet, maar als het niet anders kan leg ik mijn hoofd op het blok en treed ik in in zo'n bejaardenpakhuis. Maar er is vast wel iemand die mij uit mijn lijden wil verlossen.

----------

De plaat is van de auteur zelve.


© 2022 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
Verpleeghuis Katharina Kouwenhoven
1913BS Verpleeghuis
Net als iedereen wil ik zo lang mogelijk in mijn eigen huis blijven wonen. Maar de jaren gaan tellen en het einde komt steeds dichterbij en de kwalen en kwaaltjes ook. Een verpleeghuis, ik moest er niet aan denken. Dan liever dood. Maar daar denk ik nu toch anders over. Verpleeghuizen zijn erg ten goede veranderd. Je hebt er tegenwoordig een eigen kamer en velen hebben een soort café voor de broodnodige alcoholische consumpties. En met het ouder worden slinkt ook je ambitieniveau. Wat maakt het allemaal nog uit. Je wordt verzorgd en je bent veilig.

Maar dat laatste blijkt lelijk tegen te vallen. De besmettingsgraad met het coronavirus was nergens zo hoog als in verpleeghuizen, regelmatig lees je over bejaarden die in instellingen verbranden in een te heet bad of onder een te hete douche en misschien nog dramatischer, de bewoners van verpleeghuizen worden opgelicht, van hun geld beroofd of iemand wordt op oneigenlijke wijze in hun testament opgenomen, opmerkelijk vaak de dienstdoende dominee of pastoor. De Herders weten van wanten. 

In dit soort inrichtingen wordt, net als in ziekenhuizen en scholen, ook vreselijk gestolen. Ik had een broer in een verpleeghuis en als zijn kleren naar de wasserij geweest waren, was de helft verdwenen. En niet zijn oude sokken. Er kwam daar ook iemand op bezoek die vertelde dat hij zo ontzettend veel hield van oude mensen. Voor zo iemand moet je oppassen, want dat kan niet waar zijn. Dus je moet nog behoorlijk bij de tijd zijn om zonder ongelukken in een verpleeghuis te kunnen verblijven. 

Maar misschien doet dat er ook allemaal niet meer toe. Zeker als Alzheimer heeft toegeslagen. Who cares, zolang je je natje en je droogje hebt en je verschoning. Ik hoop het niet, maar als het niet anders kan leg ik mijn hoofd op het blok en treed ik in in zo'n bejaardenpakhuis. Maar er is vast wel iemand die mij uit mijn lijden wil verlossen.

----------

De plaat is van de auteur zelve.
© 2022 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2