Velen lang, door huidhonger bevangen,

Willen nu weer iedereen ontmoeten,

Hen kussend en omarmend gaan begroeten,

Gedreven door een diepgevoeld verlangen

Anderen weten niet hoe ze zich moeten

Wenden met hun onwillige wangen

In benauwde vestibules en in gangen.

Ze maken zich het liefste uit de voeten.

Ikzelf zoek in die zaken een balans.

Waar mogelijk mijd ik onnodig kussen

En mensenmassa’s, daar zit ik niet tussen,

Denk echter niet dat ik me overal verschans

Ik wuif, ik neig en glimlach heel wat af,

Maar soms is even vasthouden geen straf.

----------

De tekening is van Alex Verduijn den Boer.

Meer informatie: http://www.verduijndenboer.nl/