archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 8 Jaargang 19 10 februari 2022 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > Ontmoetingen | ||||
Aan de rivier - zon en maan | Nienke Nieuwenhuizen | |||
Het was nog koud en mistig toen ik op de bus stond te wachten naar VRSA**. Je kon geen hand voor ogen zien. Ik bewonderde de buschauffeur, die al pratend met een medepassagier, zijn weg kon vinden tijdens dat ondoordringbare zicht. Bij Alcaria, waar we omhoog reden tot boven de mist, stond de maan, geeloranje, links aan het nog donkere, westelijke deel van de hemel. In het Oosten begon het te lichten. Een rode gloed trok over het firmament. Bij Amada de Ouro, zagen we de zon roodgloeiend boven de mistflarden, die nog over de rivier hingen, uitkomen. Toen ik daarop richting maan keek, was zij nauwelijks meer te vinden. Ze was veranderd in een wazig, wit, rond fluimpje aan de hemel. De zon had het wederom gewonnen. Aangekomen in de stad stapte ik over op de bus naar Tavira. Aldaar ontmoette ik bij een koffietent op het plein, dichtbij de Ponte Romano, mijn dochter. Zij was met haar auto vanuit Barão de São João daarheen gekomen. Na de koffie wandelden we wat door het leuke stadje. Lunchen deden we bij een vegetarisch eethuisje, dichtbij de boot die naar het eiland van Tavira vaart. Ze hebben daar heerlijke gerechten. Eindelijk eens iets dat ook ik lekker vind. Normaal gaat het hier in Portugal voor mij niet verder dan een soep en salade. Jammer was dat het eethuisje aan de schaduwzijde van de Gilão lag. Na onze maaltijd begaven we ons naar de parkeerplaats waar haar auto stond. We namen om op te warmen de zonzijde van de rivier. We liepen verder door het oude deel van de stad om daar de leuke straatjes en pleintjes te verkennen. Via de N125 reden we richting VRSA, om daarna de binnenweg via São Bartolomeu en Castro Marim naar Guerreiros te nemen. Overal staat de amandel in bloei. Wat is dat toch mooi; ik moest aan het sprookje over een Portugese koning denken: "De koning was getrouwd met een Noorse prinses. Ze was gelukkig, maar miste de sneeuw. Daarom plantte de Portugees zijn tuin vol met amandelbomen. Toen ze daarna op een januarimorgen uit haar raam keek, leek er op de takken van de bomen, sneeuw te liggen". Zo was ook ik gelukkig! Blij met mijn dochter. Wat is het heerlijk om je kind weer eens alleen voor jezelf te hebben. Ook al wordt ze volgende maand 60, het moedergevoel vierde hoogtij. Ik kon mijn prinses verwennen met een warme kruik en de volgende ochtend met een ontbijtje. We maakten een wandeling door de heuvels, lunchten bij Bar do Rio en toen moest ze jammer genoeg alweer terug... Het waren heerlijke dagen! ** Vila Real do Santo Antonio De bloesemtak is getekend door Petra Busstra. Meer informatie: www.petrabusstra.com
|
||||
© 2022 Nienke Nieuwenhuizen | ||||
powered by CJ2 |