archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 7
Jaargang 19
27 januari 2022
Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Op zoek naar een gaatje in je hoofd Julius Pasgeld

1907BS Vergiet zonder gaatje(s)
Een gaatje in je hoofd hebben. Dat betekent in het spraakgebruik dat je dan niet helemaal fris meer onder je petje bent. Terwijl je dat nou juist wèl zou moeten zijn met zo’n gaatje in je hoofd. 

Zo dacht Bart Hughes (1934-2004) er kennelijk ook over. Op zijn 31ste jaar boorde hij een gaatje in zijn hoofd met het doel z’n hersencapaciteit ten volle te benutten. Met een injectiespuit verdoofde hij z’n hoofd, met een scalpel sneed hij een stukje van zijn voorhoofdshuid weg en met een elektrische boor, naar verluid een Black en Decker, boorde hij het gaatje.

Zo ben ik de laatste tijd ook op zoek naar een gaatje in mijn hoofd. Niet om high te worden zoals Hughes maar om mijn overvolle hersenen te ontlasten. Die zitten zo langzamerhand propvol met volstrekt nutteloze, door de tijd ingehaalde kennis. Met fixaties die zo vastzitten dat ze toch nooit meer loskomen. Met slechte herinneringen die ik ook al kan missen als kiespijn. En de laatste tijd vooral met onvrede over de gemakzucht bij de overheid: het toelageschandaal, de ruim een jaar durende kabinetsformatie, Groningen, Rutte. Ik noem maar wat. ‘Aanvaard wat je niet veranderen kan, maar verander wat je niet aanvaarden kan’, luidt het gezegde. Een gaatje in mijn hoofd, voor datgene wat ik niet aanvaarden kan maar ook niet veranderen kan, zou dus zo gek nog niet zijn.

Bijkomend voordeel is, dat er dan weer meer ruimte in mijn hoofd komt voor leuke, actuele, nieuwe dingen, en voor namen van mensen bijvoorbeeld. Mensen die ik gisteren nog sprak maar wier naam ik vandaag alweer vergeten ben. En waar ik mijn gereedschap en mijn boeken ook al weer gelegd heb. Zodat ik weer in het hier en nu kan leven, in plaats van in het daar en het toen van vroeger. Vroeger, toen heus niet alles beter was maar wel bijna alles.
 
Wees gerust. Een boormachine zal er bij mij niet aan te pas komen. Want eerlijk is eerlijk: er zitten al genoeg gaten in mijn hoofd. Oog- en oorgaten bijvoorbeeld. Daar zie en hoor ik nog steeds van alles door. Maar misschien moet ik nu, met mijn boordevolle kop vol herinneringen en ervaringen van de afgelopen 341.640 uren, eerst van alles ùit die gaten laten lopen voordat ik er weer nieuwe dingen in laat. Misschien moet ik eerst mijn neus eens even goed snuiten voordat ik er weer nieuwe, heerlijke geuren in toelaat.
 
Oude vervelende dingen dienen dus afgevoerd te worden om plaats te maken voor nieuwe dingen. Dat gaat mij vooral ’s nachts het beste af. In m’n eentje. Als ik niet in slaap kan komen. En maar lig te woelen en te draaien. Dàt is de beste periode om op zoek te gaan naar een gaatje in m’n hoofd. Pas dàn ben ik de volgende dag weer fris onder m’n petje.

----------

Het vergiet zonder gaatjes komt uit de creatieve koker van Coc van Duijn.
Meer informatie: http://cocvanduijn.nl/


© 2022 Julius Pasgeld meer Julius Pasgeld - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
Op zoek naar een gaatje in je hoofd Julius Pasgeld
1907BS Vergiet zonder gaatje(s)
Een gaatje in je hoofd hebben. Dat betekent in het spraakgebruik dat je dan niet helemaal fris meer onder je petje bent. Terwijl je dat nou juist wèl zou moeten zijn met zo’n gaatje in je hoofd. 

Zo dacht Bart Hughes (1934-2004) er kennelijk ook over. Op zijn 31ste jaar boorde hij een gaatje in zijn hoofd met het doel z’n hersencapaciteit ten volle te benutten. Met een injectiespuit verdoofde hij z’n hoofd, met een scalpel sneed hij een stukje van zijn voorhoofdshuid weg en met een elektrische boor, naar verluid een Black en Decker, boorde hij het gaatje.

Zo ben ik de laatste tijd ook op zoek naar een gaatje in mijn hoofd. Niet om high te worden zoals Hughes maar om mijn overvolle hersenen te ontlasten. Die zitten zo langzamerhand propvol met volstrekt nutteloze, door de tijd ingehaalde kennis. Met fixaties die zo vastzitten dat ze toch nooit meer loskomen. Met slechte herinneringen die ik ook al kan missen als kiespijn. En de laatste tijd vooral met onvrede over de gemakzucht bij de overheid: het toelageschandaal, de ruim een jaar durende kabinetsformatie, Groningen, Rutte. Ik noem maar wat. ‘Aanvaard wat je niet veranderen kan, maar verander wat je niet aanvaarden kan’, luidt het gezegde. Een gaatje in mijn hoofd, voor datgene wat ik niet aanvaarden kan maar ook niet veranderen kan, zou dus zo gek nog niet zijn.

Bijkomend voordeel is, dat er dan weer meer ruimte in mijn hoofd komt voor leuke, actuele, nieuwe dingen, en voor namen van mensen bijvoorbeeld. Mensen die ik gisteren nog sprak maar wier naam ik vandaag alweer vergeten ben. En waar ik mijn gereedschap en mijn boeken ook al weer gelegd heb. Zodat ik weer in het hier en nu kan leven, in plaats van in het daar en het toen van vroeger. Vroeger, toen heus niet alles beter was maar wel bijna alles.
 
Wees gerust. Een boormachine zal er bij mij niet aan te pas komen. Want eerlijk is eerlijk: er zitten al genoeg gaten in mijn hoofd. Oog- en oorgaten bijvoorbeeld. Daar zie en hoor ik nog steeds van alles door. Maar misschien moet ik nu, met mijn boordevolle kop vol herinneringen en ervaringen van de afgelopen 341.640 uren, eerst van alles ùit die gaten laten lopen voordat ik er weer nieuwe dingen in laat. Misschien moet ik eerst mijn neus eens even goed snuiten voordat ik er weer nieuwe, heerlijke geuren in toelaat.
 
Oude vervelende dingen dienen dus afgevoerd te worden om plaats te maken voor nieuwe dingen. Dat gaat mij vooral ’s nachts het beste af. In m’n eentje. Als ik niet in slaap kan komen. En maar lig te woelen en te draaien. Dàt is de beste periode om op zoek te gaan naar een gaatje in m’n hoofd. Pas dàn ben ik de volgende dag weer fris onder m’n petje.

----------

Het vergiet zonder gaatjes komt uit de creatieve koker van Coc van Duijn.
Meer informatie: http://cocvanduijn.nl/
© 2022 Julius Pasgeld
powered by CJ2