Op mijn fietstochten door Nederland overnacht ik meestal bij gastgezinnen die een kamer ter beschikking stellen tegen een geringe vergoeding, ontbijt inbegrepen. Zelf zijn we al jaren gastadres voor ‘Vrienden op de fiets’, maken er een sport van onze bezoekers uitgebreid te verwennen.

Gastgezinnen heb je in alle maten en stemmingen, de gastvrouw in Den Bosch waar ik deze zomer logeerde was van het type ‘streng maar rechtvaardig’. Nog voor ik mijn fiets met bagage de smalle voordeur binnenwurmde, ratelde ze het huisreglement: “U moet weten dat het grondwaterpeil in de stad in geen honderd jaar zo laag heeft gestaan. Mag ik u daarom dringend verzoeken om de douchetijd tot een strikt minimum te beperken. Bovendien wil ik u vragen om slechts mondjesmaat van de wc gebruik te maken.” Dat kon tellen als verwelkoming!

“Hoe laat wenst u te ontbijten?” Ik gooide er 9u30 uit maar begreep al snel dat ze zo’n luiwammesuur niet zou accepteren. Ik probeerde voorzichtig 9u15, pingelde er nog een kwartiertje af, uiteindelijk maakten we een deal, om 8u30 zou ik ontbijten. Nog voor ik me goed en wel installeerde had ik alweer een blunder op mijn naam. Zoals afgesproken douchte ik 37 seconden, sloop naar mijn kamer, maar hoorde haar al doorheen het huis bulderen: “De deur van de badkamer moet ALTIJD open blijven.” 

De volgende ochtend bood ik me om 8u29 aan in haar salon voor het ontbijt. Naast pindakaas, choco en een blok half belegen kaas met schaaf, ontdekte ik nog een bordje met ananasschijfjes. Ik beperkte mijn ontbijt tot drie boterhammen met choco en een kopje thee, maakte me klaar om verder te fietsen. Dat was zonder mijn gastvrouw gerekend. Ze kwam het salon binnen gestormd, er zat haar iets dwars. Ik wist onmiddellijk wat: ik had de vers gesneden ananas onaangeroerd laten liggen. Nog voor ik haar duidelijk kon maken dat ik dol ben op blauwe bessen, kiwi, appels, perziken, vijgen, kersen, perziken en aardbeien sprak ze de legendarische zin: “Mannen eten geen fruit.” Met 4 woorden 3,5 miljard mannen in een vakje gestopt en ondertussen een analyse gemaakt van de malaise in de fruitsector.

Net voor ik vertrok somberde ze haar weerbericht: “Regen komt met bakken uit de lucht vandaag, u gaat het niet drooghouden.” Gelukkig viel er die dag geen spatje, het grondwaterpeil in Den Bosch zal nog een tijdje op een historisch laag peil blijven.

----------

De plaat is van Freek deVriesLentsch.