Ik zie die mijnheer nog zo voor me 

op het terras van een artiestencafé

een extreem gestoorde kunstenaar

genietend van enkele glaasjes rosé

had lange haren en een grijze baard.

Zijn naam vernoem ik niet hoewel hij 

wereldberoemd werd en trouwde met 

Beatrijs, een dame met blauw bloed

maar al gauw ging het niet al te goed

met die twee, hij verkocht haar dure

antiek voor een appel en een ei, en ja

zo werd hij afgevoerd naar een kliniek

daar bereikte zijn creativiteit een piek.

Moeder had de rijke vrouw ontmoet en

nodigde haar uit op thee en een rijstkoek, 

Bea huilde omdat zij zwanger was van haar 

Vlaamse van Gogh! Ma streelde het buikje! 

Beleefd opgevoed kwam ik erbij

zitten en vroeg hoe ze haar baby

zou noemen, de lady bekeek mij

goed: Mijn zoon zal net als jou de 

naam 'Claude' krijgen, dan wordt 

hij wellicht een heel mooie vent die 

hoog op de sociale ladder zal stijgen.

Ik bloosde om dat compliment want

jawel, dit vond ik echt een beetje maf

maar Beatrijs vond het een grote troost

zelfs haar hondje heeft akkoord geblaft.

Jawel, soort zoekt soort, zegt

'n Oud-Vlaams spreekwoord!

Ook als je in een diepe vergeetput 

zit waar je eigenlijk niet thuishoort.

---------

Het plaatje is van Han Busstra