archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 20
Jaargang 18
30 september 2021
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Claude en Barbie Claude Aendenboom

1820BZ Claude en Barbie
Toen moeder in blijde verwachting was van mij, waren zij en mijn vader ervan overtuigd dat ze een meisje ter wereld zouden brengen. Zodoende hadden ze reeds baby-vrouwenslofjes en een dozijn Barbiepoppen gekocht. Nadat moeder hier in de stadskliniek beviel van mij, riep de arts: 'Mevrouw Aendenboom, het is een jongetje geworden, proficiat! Moeder schrok er even van en verzocht de verpleegkundigen om mijn vader telefonisch op de hoogte te brengen, die was immers weer op 'zakenreis' in Afrika. Vader liep na de scheiding van zijn eerste vrouw een beetje verloren op deze aardbol. Hij miste ook zijn drie kinderen enorm. Moeder wilde hem een nieuw gezin schenken en beiden wensten vurig om mijn broer Tom die net een jaartje ouder was dan mij, een zusje te geven, vandaar dat mijn Barbiepoppen reeds mooi in de kinderkamer waren uitgestald. Ik voelde mij echter toen al te veel mans om mij als een little girl te gedragen, en dus hield ik me alleen bezig met Ken, de vriend die Barbie versierde, een hele baby-dag lang. Maar na een tijdje verplaatste ik me ook in de rol van Barbie en aapte kraaiend haar piepstemmetje na.

Maar op een zomernacht schoot ik wakker van een vreemde zware stem. Ik sloeg in paniek en begon te huilen. Een grote man nam me uit de wieg en hield me stevig vast in zijn sterke armen en fluisterde: 'Niet bang zijn Cloclo, wees een echte man!' Samen keken wij door het keukenraam naar de horizon! 'Er wacht je een mooie toekomst, my boy!' fluisterde de reus wiens prachtige groene ogen ik voor het eerst in mijn leven mocht aanschouwen. Ik kirde van geluk: mijn vader was terug thuis! En als een man zag ik de zon weer opgaan, het werd zomer de allereerste keer...

Een week later hadden mijn ouders alle Barbiepoppen kado gedaan aan enkele goede vrienden die een tweejarig dochtertje hadden. De slofjes die ik koppig weigerde aan trekken, verstopte ik eigenhandig onder de salon, keer op keer. Mijn broer schaterde het uit.

Toeval of niet maar onlangs publiceerde ik mijn verhaal 'Claude schreef La Marseillaise', op een literaire site en ik genoot zoals altijd van de vele lovende reacties. Er was een dame bij die mij te kennen gaf dat ze mijn naam al jaren erg leuk vond. Ze speelde als kind veel met Barbiepoppen, maar de mannenpop gaf ze de naam 'Claude' in plaats van 'Ken'.   

Ja, eigenlijk zou het duo 'Claude & Barbie' nog beter verkopen! grinnikte ik in gedachten...

------
Het plaatje is van Henk Klaren


© 2021 Claude Aendenboom meer Claude Aendenboom - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Claude en Barbie Claude Aendenboom
1820BZ Claude en Barbie
Toen moeder in blijde verwachting was van mij, waren zij en mijn vader ervan overtuigd dat ze een meisje ter wereld zouden brengen. Zodoende hadden ze reeds baby-vrouwenslofjes en een dozijn Barbiepoppen gekocht. Nadat moeder hier in de stadskliniek beviel van mij, riep de arts: 'Mevrouw Aendenboom, het is een jongetje geworden, proficiat! Moeder schrok er even van en verzocht de verpleegkundigen om mijn vader telefonisch op de hoogte te brengen, die was immers weer op 'zakenreis' in Afrika. Vader liep na de scheiding van zijn eerste vrouw een beetje verloren op deze aardbol. Hij miste ook zijn drie kinderen enorm. Moeder wilde hem een nieuw gezin schenken en beiden wensten vurig om mijn broer Tom die net een jaartje ouder was dan mij, een zusje te geven, vandaar dat mijn Barbiepoppen reeds mooi in de kinderkamer waren uitgestald. Ik voelde mij echter toen al te veel mans om mij als een little girl te gedragen, en dus hield ik me alleen bezig met Ken, de vriend die Barbie versierde, een hele baby-dag lang. Maar na een tijdje verplaatste ik me ook in de rol van Barbie en aapte kraaiend haar piepstemmetje na.

Maar op een zomernacht schoot ik wakker van een vreemde zware stem. Ik sloeg in paniek en begon te huilen. Een grote man nam me uit de wieg en hield me stevig vast in zijn sterke armen en fluisterde: 'Niet bang zijn Cloclo, wees een echte man!' Samen keken wij door het keukenraam naar de horizon! 'Er wacht je een mooie toekomst, my boy!' fluisterde de reus wiens prachtige groene ogen ik voor het eerst in mijn leven mocht aanschouwen. Ik kirde van geluk: mijn vader was terug thuis! En als een man zag ik de zon weer opgaan, het werd zomer de allereerste keer...

Een week later hadden mijn ouders alle Barbiepoppen kado gedaan aan enkele goede vrienden die een tweejarig dochtertje hadden. De slofjes die ik koppig weigerde aan trekken, verstopte ik eigenhandig onder de salon, keer op keer. Mijn broer schaterde het uit.

Toeval of niet maar onlangs publiceerde ik mijn verhaal 'Claude schreef La Marseillaise', op een literaire site en ik genoot zoals altijd van de vele lovende reacties. Er was een dame bij die mij te kennen gaf dat ze mijn naam al jaren erg leuk vond. Ze speelde als kind veel met Barbiepoppen, maar de mannenpop gaf ze de naam 'Claude' in plaats van 'Ken'.   

Ja, eigenlijk zou het duo 'Claude & Barbie' nog beter verkopen! grinnikte ik in gedachten...

------
Het plaatje is van Henk Klaren
© 2021 Claude Aendenboom
powered by CJ2