archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 20
Jaargang 18
30 september 2021
Beschouwingen > Van de redactie delen printen terug
Reinier, een afscheid Willem Minderhout

1820BSRedWM

Reinier van Delden kende ik als de superbarman, die de sfeer in alle kroegen waar hij de scepter en met de theedoek zwaaide op een aangename wijze wist te bepalen: bij Reinier wist je dat je welkom was. Het was dan ook een zware klap voor Den Haag in het algemeen en dorstige types zoals ik in het bijzonder toen hij zijn prachtige café aan het Noordeinde verruilde voor een bestaan ergens in Drenthe.  Meppel, of zo.

Nimmer zag ik hem meer in levenden lijve, maar dankzij de wonderen van de sociale media bleven we gelukkig wel in contact. Tot mijn genoegen begon Reinier kleine verhaaltjes te schrijven die hij op Facebook publiceerde. Hij ontpopte zich tot een fijne miniaturist, die observaties van het gewone alledaagse gehannes opschreef op een manier die er juist iets bijzonders van maakt. De Nescio van Meppel.

Ik vond dat Reiniers verhaaltjes prima in De Leunstoel zouden passen. Niet alleen omdat eigenlijk alles wel om een of andere reden in De Leunstoel past, mits het goed is opgeschreven, maar vooral vanwege de totale afwezigheid van humbug en kouwe drukte. Zo er een ‘Leunstoelstijl’ bestaat, dan is dat volgens mij een vreemde mengeling  van bescheidenheid – maar zeker geen valse bescheidenheid – distantie en compassie, voorzien van een licht absurdistische toets. Die omschrijving is in ieder geval toepasbaar op Reinier: hij is het ten voeten uit.

Toen ik vroeg of Reinier zijn stukjes in De Leunstoel zou willen publiceren stemde hij daar mee in op voorwaarde dat hij er geen moeite voor hoefde te doen. ‘Pak het maar van mijn Facebookpagina.’ En dat deed ik. Als de voorraad op was kreeg ik van Frits Hoorweg de opdracht om weer stukjes te gaan verzamelen.

Reinier bleef de stukjes uit zijn mouw schudden. Ook buiten zijn Facebookvrienden en De Leunstoel groeide zijn bekendheid. Hij heeft ondertussen vier bundels verhaaltjes uitgegeven en er is zelfs een tentoonstelling aan hem gewijd geweest in de Zwolse boekhandel Waanders. Drenthe en Overijssel liggen aan zijn voeten en de rest van Nederland zal snel volgen.

Reinier heeft nu ook een website geopend waarop hij zijn stukjes tegen betaling aanbiedt. Dat betekent het einde van zijn samenwerking met De Leunstoel. We mochten de stukjes de we nog hadden liggen opmaken, maar helaas is de bodem van die voorraad nu bereikt.

Daarmee komt een samenwerking van – als ik het goed heb – zeven jaar ten einde. Wij wensen Reinier alle goeds op het vervolg van zijn zwerftochten door het alledaagse bestaan. U kunt hem volgen op zijn eigen website: https://www.reiniervandelden.nl/over-reinier/

Warm aanbevolen!




© 2021 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Van de redactie" -
Beschouwingen > Van de redactie
Reinier, een afscheid Willem Minderhout
1820BSRedWM

Reinier van Delden kende ik als de superbarman, die de sfeer in alle kroegen waar hij de scepter en met de theedoek zwaaide op een aangename wijze wist te bepalen: bij Reinier wist je dat je welkom was. Het was dan ook een zware klap voor Den Haag in het algemeen en dorstige types zoals ik in het bijzonder toen hij zijn prachtige café aan het Noordeinde verruilde voor een bestaan ergens in Drenthe.  Meppel, of zo.

Nimmer zag ik hem meer in levenden lijve, maar dankzij de wonderen van de sociale media bleven we gelukkig wel in contact. Tot mijn genoegen begon Reinier kleine verhaaltjes te schrijven die hij op Facebook publiceerde. Hij ontpopte zich tot een fijne miniaturist, die observaties van het gewone alledaagse gehannes opschreef op een manier die er juist iets bijzonders van maakt. De Nescio van Meppel.

Ik vond dat Reiniers verhaaltjes prima in De Leunstoel zouden passen. Niet alleen omdat eigenlijk alles wel om een of andere reden in De Leunstoel past, mits het goed is opgeschreven, maar vooral vanwege de totale afwezigheid van humbug en kouwe drukte. Zo er een ‘Leunstoelstijl’ bestaat, dan is dat volgens mij een vreemde mengeling  van bescheidenheid – maar zeker geen valse bescheidenheid – distantie en compassie, voorzien van een licht absurdistische toets. Die omschrijving is in ieder geval toepasbaar op Reinier: hij is het ten voeten uit.

Toen ik vroeg of Reinier zijn stukjes in De Leunstoel zou willen publiceren stemde hij daar mee in op voorwaarde dat hij er geen moeite voor hoefde te doen. ‘Pak het maar van mijn Facebookpagina.’ En dat deed ik. Als de voorraad op was kreeg ik van Frits Hoorweg de opdracht om weer stukjes te gaan verzamelen.

Reinier bleef de stukjes uit zijn mouw schudden. Ook buiten zijn Facebookvrienden en De Leunstoel groeide zijn bekendheid. Hij heeft ondertussen vier bundels verhaaltjes uitgegeven en er is zelfs een tentoonstelling aan hem gewijd geweest in de Zwolse boekhandel Waanders. Drenthe en Overijssel liggen aan zijn voeten en de rest van Nederland zal snel volgen.

Reinier heeft nu ook een website geopend waarop hij zijn stukjes tegen betaling aanbiedt. Dat betekent het einde van zijn samenwerking met De Leunstoel. We mochten de stukjes de we nog hadden liggen opmaken, maar helaas is de bodem van die voorraad nu bereikt.

Daarmee komt een samenwerking van – als ik het goed heb – zeven jaar ten einde. Wij wensen Reinier alle goeds op het vervolg van zijn zwerftochten door het alledaagse bestaan. U kunt hem volgen op zijn eigen website: https://www.reiniervandelden.nl/over-reinier/

Warm aanbevolen!


© 2021 Willem Minderhout
powered by CJ2