archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 18
Jaargang 18
2 september 2021
Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
De mirakels van Poperinge Willem Minderhout

1818VG Pop1
Poperinge is een vriendelijk stadje met een gezellig marktplein vlak bij de Franse grens in de Vlaamse Westhoek, de met bloed doordrenkte ‘Flanders Fields’. De Westhoek is echter niet alleen een openluchtmuseum van de Eerste Wereldoorlog. Het is ook de streek waar hop van de beste kwaliteit wordt verbouwd.

De belangrijkste bezienswaardigheid in Poperinge is het hopmuseum. Het is dan ook geen toeval dat hier ook het allerlekkerste bier ter wereld wordt gebrouwen. De liefhebber denkt bij het horen van de naam Poperinge waarschijnlijk vooral aan het fantastische Poperings Hommelbier. De kenner weet ook dat op een steenworp afstand van Poperinge, op de Sint-Sixtusabdij in Westvleteren, het allerlekkerste bier ter wereld wordt gebrouwen. Vooral de Westvleteren 12 geldt als het allerbeste trappistenbier dat ooit het licht heeft gezien.

Iedere liefhebber heeft van dit bier gehoord, lang niet allen hebben echter het voorrecht gesmaakt het ook te hebben geproefd. Het is namelijk verdraaid lastig om er aan te komen. De abdij levert namelijk alleen aan particulieren en je mag maar twee kratten aanschaffen. Om op ‘de lijst’ te komen moet je je bovendien van tevoren inschrijven op de abbatiale website. Dit kan echter slechts op een beperkt aantal tijdstippen.  Als dat uur is aangebroken zweven er duizenden vingers van dorstige zythologen boven hun toetsenborden in de hoop tot de gelukkigen te mogen behoren.

Mijn schoonzoon behoorde tot de gelukkigen die vingervlug genoeg waren om twee kratjes te mogen bestellen. Uit nieuwsgierigheid wilde ik hem wel begeleiden naar dit bedevaartsoord van de bierdrinker. Ik stelde me voor dat we in een monumentale abdij door zwijgzame trappistenbroeders zouden worden ontvangen die ons twee kratjes van dit gebenedijde vocht zouden overhandigen. De werkelijkheid was iets anders. De abdij bleef verscholen achter hoge muren. Aan de zijkant kon je met de auto langs een hok rijden, dat je misschien het beste met een McDrive kan vergelijken. Twee heren - geen idee of het monniken waren, daar wees niets op – controleerden aan de hand van de nummerborden of de klanten gerechtigd waren om hun kratten in ontvangst te nemen. Sommigen leverden ook kratjes in, waaraan men de gelukkigen kon herkennen die tot de vaste1818VG Pop3 clientèle behoren.

Was dat alles? Nee, de abdij bleek gelukkig ook over een uitspanning te beschikken waar men zowaar één van die gekoesterde biertje tegen een schappelijke prijs kon aanschaffen. Voor de derde keer in mijn leven kon ik een echte Westvleteren in mijn keelgat laten glijden. Mirakels lekker!

Moet u, als u een echte bierdrinker bent, ook deze bedevaart naar Westvleteren maken? Ik zou het zeker doen. Indien u echter ietwat gemakzuchtig bent aangelegd, is er echter een eenvoudigere manier om wellicht niet het echte mirakel te beleven, maar er toch dichtbij te komen. Een of andere Vlaamse Prometheus, Evariste Deconinck, is er namelijk met het recept vandoor gegaan en is aan de andere kant van Poperinge een commerciële ‘Westvleteren’ gaan brouwen. De ‘St Bernardus Abt 12’ benadert de ‘Westvleteren 12’. Hij heeft echter het licht gezien zonder spirituele begeleiding van een trappistenmonnik, dus u mist wel een belangrijk ingrediënt. Soms moet men zich een beetje behelpen in het leven.

Mirakels wreed wonder
Dwalend door de straten van Poperinge stuitte ik op een oud pand dat het ‘Mirakelhuisje’ genoemd wordt. Op een bordje stond het mirakel dat hier had plaatsgevonden beschreven. In 1479 had een arm weverspaar hier een doodgeboren kind begraven. Na drie dagen bidden werd het kind weer opgegraven. Het bleek weer te leven!

Je zou zeggen: dat is nu nog eens een mirakel waar je wat aan hebt. Dat bleek echter nogal tegen te vallen, want even later stierf het kind alsnog. Men was er evenwel in geslaagd om het kindje in de tussentijd even snel te dopen, zodat het met het zielenheil in ieder geval geregeld was. Als dank blijkt er tot op de dag van vandaag een ‘Maria-Ommegang’ gehouden te worden.   

Ik vind het maar een wreed mirakel en zou daar nu graag eens boven een goed glas bier met een pater van de Sint-Sixtusabdij over van gedachten willen wisselen. Misschien kun je je daarvoor ook opgeven op hun website.

Hopmuseum https://www.hopmuseum.be/
Wetvleteren https://www.trappistwestvleteren.be/nl
Sint Bernardus https://www.sintbernardus.be/nl
Maria-Ommegang https://nl.wikipedia.org/wiki/Maria-ommegang_(Poperinge)

-----
De plaatjes zijn van de schrijver zelf
© 2021 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
De mirakels van Poperinge Willem Minderhout
1818VG Pop1
Poperinge is een vriendelijk stadje met een gezellig marktplein vlak bij de Franse grens in de Vlaamse Westhoek, de met bloed doordrenkte ‘Flanders Fields’. De Westhoek is echter niet alleen een openluchtmuseum van de Eerste Wereldoorlog. Het is ook de streek waar hop van de beste kwaliteit wordt verbouwd.

De belangrijkste bezienswaardigheid in Poperinge is het hopmuseum. Het is dan ook geen toeval dat hier ook het allerlekkerste bier ter wereld wordt gebrouwen. De liefhebber denkt bij het horen van de naam Poperinge waarschijnlijk vooral aan het fantastische Poperings Hommelbier. De kenner weet ook dat op een steenworp afstand van Poperinge, op de Sint-Sixtusabdij in Westvleteren, het allerlekkerste bier ter wereld wordt gebrouwen. Vooral de Westvleteren 12 geldt als het allerbeste trappistenbier dat ooit het licht heeft gezien.

Iedere liefhebber heeft van dit bier gehoord, lang niet allen hebben echter het voorrecht gesmaakt het ook te hebben geproefd. Het is namelijk verdraaid lastig om er aan te komen. De abdij levert namelijk alleen aan particulieren en je mag maar twee kratten aanschaffen. Om op ‘de lijst’ te komen moet je je bovendien van tevoren inschrijven op de abbatiale website. Dit kan echter slechts op een beperkt aantal tijdstippen.  Als dat uur is aangebroken zweven er duizenden vingers van dorstige zythologen boven hun toetsenborden in de hoop tot de gelukkigen te mogen behoren.

Mijn schoonzoon behoorde tot de gelukkigen die vingervlug genoeg waren om twee kratjes te mogen bestellen. Uit nieuwsgierigheid wilde ik hem wel begeleiden naar dit bedevaartsoord van de bierdrinker. Ik stelde me voor dat we in een monumentale abdij door zwijgzame trappistenbroeders zouden worden ontvangen die ons twee kratjes van dit gebenedijde vocht zouden overhandigen. De werkelijkheid was iets anders. De abdij bleef verscholen achter hoge muren. Aan de zijkant kon je met de auto langs een hok rijden, dat je misschien het beste met een McDrive kan vergelijken. Twee heren - geen idee of het monniken waren, daar wees niets op – controleerden aan de hand van de nummerborden of de klanten gerechtigd waren om hun kratten in ontvangst te nemen. Sommigen leverden ook kratjes in, waaraan men de gelukkigen kon herkennen die tot de vaste1818VG Pop3 clientèle behoren.

Was dat alles? Nee, de abdij bleek gelukkig ook over een uitspanning te beschikken waar men zowaar één van die gekoesterde biertje tegen een schappelijke prijs kon aanschaffen. Voor de derde keer in mijn leven kon ik een echte Westvleteren in mijn keelgat laten glijden. Mirakels lekker!

Moet u, als u een echte bierdrinker bent, ook deze bedevaart naar Westvleteren maken? Ik zou het zeker doen. Indien u echter ietwat gemakzuchtig bent aangelegd, is er echter een eenvoudigere manier om wellicht niet het echte mirakel te beleven, maar er toch dichtbij te komen. Een of andere Vlaamse Prometheus, Evariste Deconinck, is er namelijk met het recept vandoor gegaan en is aan de andere kant van Poperinge een commerciële ‘Westvleteren’ gaan brouwen. De ‘St Bernardus Abt 12’ benadert de ‘Westvleteren 12’. Hij heeft echter het licht gezien zonder spirituele begeleiding van een trappistenmonnik, dus u mist wel een belangrijk ingrediënt. Soms moet men zich een beetje behelpen in het leven.

Mirakels wreed wonder
Dwalend door de straten van Poperinge stuitte ik op een oud pand dat het ‘Mirakelhuisje’ genoemd wordt. Op een bordje stond het mirakel dat hier had plaatsgevonden beschreven. In 1479 had een arm weverspaar hier een doodgeboren kind begraven. Na drie dagen bidden werd het kind weer opgegraven. Het bleek weer te leven!

Je zou zeggen: dat is nu nog eens een mirakel waar je wat aan hebt. Dat bleek echter nogal tegen te vallen, want even later stierf het kind alsnog. Men was er evenwel in geslaagd om het kindje in de tussentijd even snel te dopen, zodat het met het zielenheil in ieder geval geregeld was. Als dank blijkt er tot op de dag van vandaag een ‘Maria-Ommegang’ gehouden te worden.   

Ik vind het maar een wreed mirakel en zou daar nu graag eens boven een goed glas bier met een pater van de Sint-Sixtusabdij over van gedachten willen wisselen. Misschien kun je je daarvoor ook opgeven op hun website.

Hopmuseum https://www.hopmuseum.be/
Wetvleteren https://www.trappistwestvleteren.be/nl
Sint Bernardus https://www.sintbernardus.be/nl
Maria-Ommegang https://nl.wikipedia.org/wiki/Maria-ommegang_(Poperinge)

-----
De plaatjes zijn van de schrijver zelf
© 2021 Willem Minderhout
powered by CJ2