archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 13
Jaargang 18
29 april 2021
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Rubber soul, in C of G, of A Hans Knegtmans

1813VG Rubber SoulTwee weken terug besloot ik mijn muziekwereld nieuw leven in te blazen. Stelt u zich voor dat uw kleinzoon besluit, samen met de buurjongen, Zie ginds komt de Stoomboot te spelen, beiden op de piano. Lukt dat zonder mankeren? Nou, heel misschien. Een eerste vereiste is dat ze in dezelfde toonaard spelen. Toonaard betekent dat je moet weten wat in het liedje ’de do’ is. Ja, geloof me of niet, de do is variabel. Als je iets in C majeur speelt, is de C de do, speel je daarentegen in Gis (wat voor scholieren zo makkelijk nog niet is, met al die zwarte toetsen) dan is het de Gis. Als nu de ene musicus in zijn onschuld in C speelt  en de andere in Gis, dan wordt het een puinhoop en de muzikanten zullen elkaar verwijten dat de ander vals speelt.

Uit het hoofd spelen of van papier blijken fundamenteel verschillende vaardigheden te zijn. Omdat ik mijn jarenlange pianolessen heb verlummeld, maar daarentegen wel goed ben in uit het hoofd spelen – of het nu jazz is, Franse chansons of het Hollandse levenslied – waag ik me in het openbaar niet aan een stukje waarvoor ik bladmuziek nodig heb. Soms komt die vorm van muzikaliteit mij goed van pas. Zo werd ik altijd aangewezen om (uit het hoofd, natuurlijk) op het jaarlijkse schoolfeest het zingen van het zogenaamde ‘bondslied’ op de piano te begeleiden: ‘vivat haec societas, gaudium quae paret’. (Waarschijnlijk je reinste potjeslatijn, maar niemand nam de moeite dit te verifiëren.)                            

Belangrijker nog was dat ik voor deze speciale gelegenheid mijn selectie eindelijk in de correcte toonaard zou spelen, dus net zoals The Beatles dat deden. Dus niet smokkelen met de toonaard. Niet stiekem in G spelen, terwijl het lied in feite in D stond. Welke songs zou ik nog meer kunnen opnemen? Keus zat. You Won’t See Me stond in A, Girl in c mineur en Wait in A.  Geen toonaarden om je een hoedje van te schrikken qua kruizen en mollen, ook al hebben Girl en Wait enkele subtiele modulaties. Dus vooruit met de geit. In no time selecteerde ik You Won’t See me, Girl en Wait.

Het zal nog wel even duren voordat ik de rest van Rubber Soul net zo vloeiend in de vingers heb. Gelukkig bevat de plaat ook nummers die ik muzikaal niet serieus kan nemen. Dat geldt sowieso voor What goes on (Ringo zingt) en – het spijt me te moeten zeggen – de Harrison-composities Think for Yourself en If I Needed Someone. Na Rubber Soul is Revolver aan de beurt. Ik verheug me nu al.
© 2021 Hans Knegtmans meer Hans Knegtmans - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Rubber soul, in C of G, of A Hans Knegtmans
1813VG Rubber SoulTwee weken terug besloot ik mijn muziekwereld nieuw leven in te blazen. Stelt u zich voor dat uw kleinzoon besluit, samen met de buurjongen, Zie ginds komt de Stoomboot te spelen, beiden op de piano. Lukt dat zonder mankeren? Nou, heel misschien. Een eerste vereiste is dat ze in dezelfde toonaard spelen. Toonaard betekent dat je moet weten wat in het liedje ’de do’ is. Ja, geloof me of niet, de do is variabel. Als je iets in C majeur speelt, is de C de do, speel je daarentegen in Gis (wat voor scholieren zo makkelijk nog niet is, met al die zwarte toetsen) dan is het de Gis. Als nu de ene musicus in zijn onschuld in C speelt  en de andere in Gis, dan wordt het een puinhoop en de muzikanten zullen elkaar verwijten dat de ander vals speelt.

Uit het hoofd spelen of van papier blijken fundamenteel verschillende vaardigheden te zijn. Omdat ik mijn jarenlange pianolessen heb verlummeld, maar daarentegen wel goed ben in uit het hoofd spelen – of het nu jazz is, Franse chansons of het Hollandse levenslied – waag ik me in het openbaar niet aan een stukje waarvoor ik bladmuziek nodig heb. Soms komt die vorm van muzikaliteit mij goed van pas. Zo werd ik altijd aangewezen om (uit het hoofd, natuurlijk) op het jaarlijkse schoolfeest het zingen van het zogenaamde ‘bondslied’ op de piano te begeleiden: ‘vivat haec societas, gaudium quae paret’. (Waarschijnlijk je reinste potjeslatijn, maar niemand nam de moeite dit te verifiëren.)                            

Belangrijker nog was dat ik voor deze speciale gelegenheid mijn selectie eindelijk in de correcte toonaard zou spelen, dus net zoals The Beatles dat deden. Dus niet smokkelen met de toonaard. Niet stiekem in G spelen, terwijl het lied in feite in D stond. Welke songs zou ik nog meer kunnen opnemen? Keus zat. You Won’t See Me stond in A, Girl in c mineur en Wait in A.  Geen toonaarden om je een hoedje van te schrikken qua kruizen en mollen, ook al hebben Girl en Wait enkele subtiele modulaties. Dus vooruit met de geit. In no time selecteerde ik You Won’t See me, Girl en Wait.

Het zal nog wel even duren voordat ik de rest van Rubber Soul net zo vloeiend in de vingers heb. Gelukkig bevat de plaat ook nummers die ik muzikaal niet serieus kan nemen. Dat geldt sowieso voor What goes on (Ringo zingt) en – het spijt me te moeten zeggen – de Harrison-composities Think for Yourself en If I Needed Someone. Na Rubber Soul is Revolver aan de beurt. Ik verheug me nu al.
© 2021 Hans Knegtmans
powered by CJ2