archiefvorig nr.lopend nr.
			Nummer 6 Jaargang 18 14 januari 2021

	Vermaak en Genot > Naar de film delen printen terug Kampioen scherpschutter Hans Knegtmans Mijn filmrubriek komt steeds meer in het gedrang. Vanwege Corona zijn de Nederlandse bioscopen al weken gesloten. En, omdat het aantal besmettingen onvoldoende afneemt, ziet het ernaar uit dat deze sluiting langer zal duren dan tot de aanvankelijk beoogde einddatum van 19 januari 2021. En dat terwijl bioscoopbezoek een minimaal gezondheidsrisico met zich meebrengt. Echt waar! Enkele weken geleden meldden gezaghebbende bronnen uit de filmwereld dat tot dan toe geen enkele besmette filmbezoeker was aangetroffen. Ja mevrouw, nul! Het kan niet beter. Omdat ik toch iets aan moet met mijn hobby, behelp ik me in deze donkere tijden met bioscoopfilms die op de tv worden vertoond … en die ik al eerder in een bioscoopzaal heb gezien. Dat tweede criterium is van groot belang. Het betekent dat ik slechts films bespreek die ik al ken uit bioscoopbezoek. Zo komen ook films in aanmerking die er op een klein scherm (zoals tv) armoedig uitzien, maar waarbij eerder op het monsterlijk grote scherm van Trianon 1, met een overdose aan Dolby, horen en zien mij vergingen. Een mooi voorbeeld daarvan is de speelfilm American sniper (2014), gebaseerd op een autobiografisch verhaal van de Amerikaanse soldaat Chris Kyle. Deze patriot heeft tijdens de Iraakse oorlog – het lijkt alweer een eeuwigheid geleden dat die oorlog voorpaginanieuws was – naar schatting eigenhandig zo’n 160 Irakezen omgelegd. Dat doet in eerste instantie vermoeden dat Kyle een verknipte persoonlijkheid was met ernstige sadistische trekjes, maar in de film blijkt daar niets van. Integendeel, de enige eigenschap die de wenkbrauwen zal doen fronsen, is zijn bijna dwangmatige plichtsbesef, gekoppeld aan een professionele precisie die het leger goed kan gebruiken. De film vertelt Kyle’s lotgevallen aan de hand van diens vier dienstreizen naar Irak, afgewisseld met verlofreizen naar Amerika. Het zijn vooral die verlofuitstapjes die de kijker laten zien dat de continue stress van het soldatenbestaan de hoofdpersoon niet in de kouwe kleren is gaan zitten. Hoe moet je het noemen? Afstomping? PTSS? Kyle’s zichtbare gebrek aan levensvreugde laat ook zijn aantrekkelijke – en hondstrouwe – echtgenote Taya (Sienna Miller) niet onberoerd. Tegen het eind van de film wordt het steeds onwaarschijnlijker dat het verhaal een happy end zal hebben. Zelfmoord misschien? Vergeleken met de ‘gewone’ soldatenfilm heeft American sniper ongewoon veel diepgang. Dat mochten we eigenlijk ook wel verwachten met de iconische regisseur Clint Eastwood aan het roer. Zijn samenwerking met scenarist Chris Kyle en hoofdrolspeler Bradley Cooper (Oscarnominatie voor mannelijke hoofdrol!) moet een feest geweest zijn om bij te wonen. © 2021 Hans Knegtmans meer Hans Knegtmans - meer "Naar de film" -

Vermaak en Genot > Naar de film
Kampioen scherpschutter	Hans Knegtmans
Mijn filmrubriek komt steeds meer in het gedrang. Vanwege Corona zijn de Nederlandse bioscopen al weken gesloten. En, omdat het aantal besmettingen onvoldoende afneemt, ziet het ernaar uit dat deze sluiting langer zal duren dan tot de aanvankelijk beoogde einddatum van 19 januari 2021. En dat terwijl bioscoopbezoek een minimaal gezondheidsrisico met zich meebrengt. Echt waar! Enkele weken geleden meldden gezaghebbende bronnen uit de filmwereld dat tot dan toe geen enkele besmette filmbezoeker was aangetroffen. Ja mevrouw, nul! Het kan niet beter. Omdat ik toch iets aan moet met mijn hobby, behelp ik me in deze donkere tijden met bioscoopfilms die op de tv worden vertoond … en die ik al eerder in een bioscoopzaal heb gezien. Dat tweede criterium is van groot belang. Het betekent dat ik slechts films bespreek die ik al ken uit bioscoopbezoek. Zo komen ook films in aanmerking die er op een klein scherm (zoals tv) armoedig uitzien, maar waarbij eerder op het monsterlijk grote scherm van Trianon 1, met een overdose aan Dolby, horen en zien mij vergingen. Een mooi voorbeeld daarvan is de speelfilm American sniper (2014), gebaseerd op een autobiografisch verhaal van de Amerikaanse soldaat Chris Kyle. Deze patriot heeft tijdens de Iraakse oorlog – het lijkt alweer een eeuwigheid geleden dat die oorlog voorpaginanieuws was – naar schatting eigenhandig zo’n 160 Irakezen omgelegd. Dat doet in eerste instantie vermoeden dat Kyle een verknipte persoonlijkheid was met ernstige sadistische trekjes, maar in de film blijkt daar niets van. Integendeel, de enige eigenschap die de wenkbrauwen zal doen fronsen, is zijn bijna dwangmatige plichtsbesef, gekoppeld aan een professionele precisie die het leger goed kan gebruiken. De film vertelt Kyle’s lotgevallen aan de hand van diens vier dienstreizen naar Irak, afgewisseld met verlofreizen naar Amerika. Het zijn vooral die verlofuitstapjes die de kijker laten zien dat de continue stress van het soldatenbestaan de hoofdpersoon niet in de kouwe kleren is gaan zitten. Hoe moet je het noemen? Afstomping? PTSS? Kyle’s zichtbare gebrek aan levensvreugde laat ook zijn aantrekkelijke – en hondstrouwe – echtgenote Taya (Sienna Miller) niet onberoerd. Tegen het eind van de film wordt het steeds onwaarschijnlijker dat het verhaal een happy end zal hebben. Zelfmoord misschien? Vergeleken met de ‘gewone’ soldatenfilm heeft American sniper ongewoon veel diepgang. Dat mochten we eigenlijk ook wel verwachten met de iconische regisseur Clint Eastwood aan het roer. Zijn samenwerking met scenarist Chris Kyle en hoofdrolspeler Bradley Cooper (Oscarnominatie voor mannelijke hoofdrol!) moet een feest geweest zijn om bij te wonen.
© 2021 Hans Knegtmans
	powered by CJ2