archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 5
Jaargang 18
17 december 2020
Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv? delen printen terug
Married at first sight Katharina Kouwenhoven

1805VG FirstsWie eens een vervreemdend televisieprogramma wil zien, moet kijken naar Married at first sight, RTL 8, dagelijks om 19.00. Het is een Australisch programma, waarin de deelnemers vreemd en onverstaanbaar knauwen en slieren, maar dat draagt bij aan de vervreemding. Er is echter meer, waardoor je je afvraagt of onze tegenvoeters op het zuidelijk halfrond tot hetzelfde ras behoren.

In het programma worden door drie relatiedeskundigen een stuk of 20 onbekende mensen aan elkaar gekoppeld, om te trouwen en een maand of 2 met elkaar door te brengen, om een relatie te vormen. De koppels zien elkaar dus voor het eerst bij de huwelijksceremonie. Daarna is er een bruiloft, een huwelijksnacht en een huwelijksreis en dan begint het samenleven en de kennismaking met familie en vrienden. Elke week is er een diner voor alle deelnemers en een zitting waarin de voortgang en de problemen besproken worden en alle deelnemers aan moeten geven of ze met hun partner door willen gaan, dan wel de koffers willen pakken. Aan het einde van de experimentele periode moeten zij elkaar duidelijk maken of ze hun biezen willen pakken of in het echte leven ook als paar door willen gaan. Hoewel er nogal wat koppels zijn die doorgaan als stel, zijn er na 7 seizoenen nog maar 4 paren bij elkaar. Hulde aan de deskundigen.

Aanvankelijk werden de deelnemers aan het programma van de straat geplukt, maar inmiddels geven duizenden mensen zich op voor deelname. Gewone mensen over het algemeen: handwerkslieden en winkel- en kantoorpersoneel. Maar het programma heeft veel glamour. De dames worden gekapt en mooi opgemaakt en in wel bizarre, maar prachtige kleren gehesen. De mannen moeten het vrijwel altijd doen met middelblauwe pakken, waarvan de broeken te ruim om de kont zitten, en opvallende stropdassen. De deelnemers zijn dus uit de middenmoot, maar hebben wel een en ander gedaan om zich te onderscheiden. Bijna allemaal, mannen en vrouwen, hebben ze tatoeages, veel tatoeages; veel vrouwen hebben opgespoten lippen en allemaal hebben ze lang blond haar, maar niet ‘naturally blond’. Er was er één zo strak gelift dat ze geen non-verbale signalen meer vertoonde. Nu kon je niet zien dat ze altijd loog.

De meeste mannen zijn niet erg knap; de vrouwen hebben het beter getroffen maar lijken veel ouder dan ze zijn. Zoals zij eruit zien als ze 35 zijn, zo zien bij ons vrouwen van vijftig eruit. Opmerkelijk is, dat ze allemaal roepen om hun Moeder. Daar hebben ze zo’n goede band mee! Die moeders blijken dan bemoeizuchtige monsters, die hun kinderen niet los kunnen laten. Is Australie een matriarchaat? Je zou het haast gaan denken.

De deelnemers wordt natuurlijk gevraagd waarom ze meedoen met dit malle concept. Ze krijgen er natuurlijk geld voor en misschien mogen ze al die kleren wel houden, maar ze zeggen dat ze denken er hun grote liefde te vinden (!). Als je naast een willekeurige cafébezoeker plaatsneemt denk je toch ook niet dat je je grote liefde gevonden hebt? Ze zijn verschrikkelijk sentimenteel en er wordt veel gejankt, door de mannen en de vrouwen. Die vegen de tranen weg met de nagel van een pink om hun make-up niet te beschadigen. En er wordt veel gedronken. Ze worden verwend met champagne, de hele dag door, maar ook andere alcoholische consumpties. Eigenlijk zijn het allemaal egocentrische types die recht hebben op geluk en alle aandacht van hun partner, ook als die eens een keertje naar de sportschool wil.

Er doen zich vaak incidenten voor in zo’n groep vers-gehuwden. Ze zitten allemaal in dezelfde flat en komen elkaar dus regelmatig tegen. Ook bij het wekelijkse diner en de voortgangsbespreking. En er wil er nogal eens één van partner wisselen. Dat is het einde van zijn of haar deelname en dus ook die van de partner.

Bij de voortgangsbesprekingen valt op dat veel partners elkaar volstrekt in het ongewisse laten over hun gedachten en gevoelens. Dat één van de twee aangeeft te willen stoppen komt dat bij de ander aan als een donderslag bij heldere hemel. Aussies praten niet, dat is wel duidelijk. Vandaar al dat geween. De kookpot loopt over. Wat een ongelukkige stellen. Eerst maar eens in therapie. Ook is het leuk om te constateren dat die deskundigen jammerlijk falen in hun koppelpogingen. Wie denken zij wel ze zijn? Het is vaak een vermakelijk schouwspel, maar het verveelt snel. Teveel van hetzelfde.

---------
Het plaatje is van de schrijfster


© 2020 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Was er nog wat op de tv?" -
Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv?
Married at first sight Katharina Kouwenhoven
1805VG FirstsWie eens een vervreemdend televisieprogramma wil zien, moet kijken naar Married at first sight, RTL 8, dagelijks om 19.00. Het is een Australisch programma, waarin de deelnemers vreemd en onverstaanbaar knauwen en slieren, maar dat draagt bij aan de vervreemding. Er is echter meer, waardoor je je afvraagt of onze tegenvoeters op het zuidelijk halfrond tot hetzelfde ras behoren.

In het programma worden door drie relatiedeskundigen een stuk of 20 onbekende mensen aan elkaar gekoppeld, om te trouwen en een maand of 2 met elkaar door te brengen, om een relatie te vormen. De koppels zien elkaar dus voor het eerst bij de huwelijksceremonie. Daarna is er een bruiloft, een huwelijksnacht en een huwelijksreis en dan begint het samenleven en de kennismaking met familie en vrienden. Elke week is er een diner voor alle deelnemers en een zitting waarin de voortgang en de problemen besproken worden en alle deelnemers aan moeten geven of ze met hun partner door willen gaan, dan wel de koffers willen pakken. Aan het einde van de experimentele periode moeten zij elkaar duidelijk maken of ze hun biezen willen pakken of in het echte leven ook als paar door willen gaan. Hoewel er nogal wat koppels zijn die doorgaan als stel, zijn er na 7 seizoenen nog maar 4 paren bij elkaar. Hulde aan de deskundigen.

Aanvankelijk werden de deelnemers aan het programma van de straat geplukt, maar inmiddels geven duizenden mensen zich op voor deelname. Gewone mensen over het algemeen: handwerkslieden en winkel- en kantoorpersoneel. Maar het programma heeft veel glamour. De dames worden gekapt en mooi opgemaakt en in wel bizarre, maar prachtige kleren gehesen. De mannen moeten het vrijwel altijd doen met middelblauwe pakken, waarvan de broeken te ruim om de kont zitten, en opvallende stropdassen. De deelnemers zijn dus uit de middenmoot, maar hebben wel een en ander gedaan om zich te onderscheiden. Bijna allemaal, mannen en vrouwen, hebben ze tatoeages, veel tatoeages; veel vrouwen hebben opgespoten lippen en allemaal hebben ze lang blond haar, maar niet ‘naturally blond’. Er was er één zo strak gelift dat ze geen non-verbale signalen meer vertoonde. Nu kon je niet zien dat ze altijd loog.

De meeste mannen zijn niet erg knap; de vrouwen hebben het beter getroffen maar lijken veel ouder dan ze zijn. Zoals zij eruit zien als ze 35 zijn, zo zien bij ons vrouwen van vijftig eruit. Opmerkelijk is, dat ze allemaal roepen om hun Moeder. Daar hebben ze zo’n goede band mee! Die moeders blijken dan bemoeizuchtige monsters, die hun kinderen niet los kunnen laten. Is Australie een matriarchaat? Je zou het haast gaan denken.

De deelnemers wordt natuurlijk gevraagd waarom ze meedoen met dit malle concept. Ze krijgen er natuurlijk geld voor en misschien mogen ze al die kleren wel houden, maar ze zeggen dat ze denken er hun grote liefde te vinden (!). Als je naast een willekeurige cafébezoeker plaatsneemt denk je toch ook niet dat je je grote liefde gevonden hebt? Ze zijn verschrikkelijk sentimenteel en er wordt veel gejankt, door de mannen en de vrouwen. Die vegen de tranen weg met de nagel van een pink om hun make-up niet te beschadigen. En er wordt veel gedronken. Ze worden verwend met champagne, de hele dag door, maar ook andere alcoholische consumpties. Eigenlijk zijn het allemaal egocentrische types die recht hebben op geluk en alle aandacht van hun partner, ook als die eens een keertje naar de sportschool wil.

Er doen zich vaak incidenten voor in zo’n groep vers-gehuwden. Ze zitten allemaal in dezelfde flat en komen elkaar dus regelmatig tegen. Ook bij het wekelijkse diner en de voortgangsbespreking. En er wil er nogal eens één van partner wisselen. Dat is het einde van zijn of haar deelname en dus ook die van de partner.

Bij de voortgangsbesprekingen valt op dat veel partners elkaar volstrekt in het ongewisse laten over hun gedachten en gevoelens. Dat één van de twee aangeeft te willen stoppen komt dat bij de ander aan als een donderslag bij heldere hemel. Aussies praten niet, dat is wel duidelijk. Vandaar al dat geween. De kookpot loopt over. Wat een ongelukkige stellen. Eerst maar eens in therapie. Ook is het leuk om te constateren dat die deskundigen jammerlijk falen in hun koppelpogingen. Wie denken zij wel ze zijn? Het is vaak een vermakelijk schouwspel, maar het verveelt snel. Teveel van hetzelfde.

---------
Het plaatje is van de schrijfster
© 2020 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2