archiefvorig nr.lopend nr.
			Nummer 3 Jaargang 18 19 november 2020

	Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug Ballet * Bram Schilperoord Wat wist ik van ballet? Dat het een ingewikkelde vorm van dansen is, die voornamelijk wordt uitgevoerd door meisjes, en een enkele jongen. Dat je er behoorlijk lenig voor moet zijn, en dat het net als een beroepssporter (wielrenner, voetballer) zo rond je 35ste jaar wel bekeken is. Ook een pijnlijke sport want lachen is er niet bij. Zelden zie je een balletdanseres met een vrolijke lach. Ja, na afloop misschien in de kleedkamer als de voorstelling er op zit. Eigenlijk is ballet niet veel anders dan ‘hoog met de benen zwaaien’ (en zorgen dat je niet omvalt). En dat je er op heel jonge leeftijd aan moet beginnen en zo lenig moet zijn als een acrobaat. Eigenlijk vind ik het een ijdele tijdspassering en dan is het nog schreeuwend duur ook. Een plaatsje waar je een beetje zicht hebt op een voorstelling kost bij het Nationaal Ballet minimaal tachtig euro. Met deze niet erg complimenteuze gedachten ging ik toch een paar jaar geleden naar een ballet in het badhuis-achtige gebouw aan de Amstel in Amsterdam. Daartoe uitgenodigd, beter gezegd meegesleept door een vrouwelijke kenner die tot in Leningrad, tegenwoordig Sint-Petersburg, ballet had gezien. ‘Ondergaan’, zei ze. Wat zagen we? Het 150 jaar oude ballet ‘Het Zwanenmeer’, wat maar liefst vier uur stilzitten betekende. De muziek was tamelijk bombastisch en het verhaal raadselachtig. Ik was blij dat ik daarna weer gewoon op straat stond. Toch wilde ik niet opgeven, ik ben tenslotte geen cultuurbarbaar, zodat ik nog een tweede keer meeging. Nu voor ‘Giselle’, een ballet dat aanzienlijk korter duurde. Deze keer stelde het verhaal niet veel voor. Een liefdesgeschiedenis die eenvoudig is op te lossen maar nodeloos ingewikkeld wordt gemaakt. Voor een verhaal moet je niet naar ballet gaan, is mij wel duidelijk. Wel alle bewondering voor de lenigheid van de dansers maar als ik naar Artis ga zie ik de andere primaten met dezelfde voorouders als de mens, zoals de chimpansee en de gorilla zich nog heel wat soepeler bewegen. ------- Het plaatje, van Linda Hulshof, bracht deze herinnering boven. Meer informatie op: lindahulshof71@gmail.com © 2020 Bram Schilperoord meer Bram Schilperoord - meer "Een omweg waard"

Vermaak en Genot > Een omweg waard
Ballet *	Bram Schilperoord
Wat wist ik van ballet? Dat het een ingewikkelde vorm van dansen is, die voornamelijk wordt uitgevoerd door meisjes, en een enkele jongen. Dat je er behoorlijk lenig voor moet zijn, en dat het net als een beroepssporter (wielrenner, voetballer) zo rond je 35ste jaar wel bekeken is. Ook een pijnlijke sport want lachen is er niet bij. Zelden zie je een balletdanseres met een vrolijke lach. Ja, na afloop misschien in de kleedkamer als de voorstelling er op zit. Eigenlijk is ballet niet veel anders dan ‘hoog met de benen zwaaien’ (en zorgen dat je niet omvalt). En dat je er op heel jonge leeftijd aan moet beginnen en zo lenig moet zijn als een acrobaat. Eigenlijk vind ik het een ijdele tijdspassering en dan is het nog schreeuwend duur ook. Een plaatsje waar je een beetje zicht hebt op een voorstelling kost bij het Nationaal Ballet minimaal tachtig euro. Met deze niet erg complimenteuze gedachten ging ik toch een paar jaar geleden naar een ballet in het badhuis-achtige gebouw aan de Amstel in Amsterdam. Daartoe uitgenodigd, beter gezegd meegesleept door een vrouwelijke kenner die tot in Leningrad, tegenwoordig Sint-Petersburg, ballet had gezien. ‘Ondergaan’, zei ze. Wat zagen we? Het 150 jaar oude ballet ‘Het Zwanenmeer’, wat maar liefst vier uur stilzitten betekende. De muziek was tamelijk bombastisch en het verhaal raadselachtig. Ik was blij dat ik daarna weer gewoon op straat stond. Toch wilde ik niet opgeven, ik ben tenslotte geen cultuurbarbaar, zodat ik nog een tweede keer meeging. Nu voor ‘Giselle’, een ballet dat aanzienlijk korter duurde. Deze keer stelde het verhaal niet veel voor. Een liefdesgeschiedenis die eenvoudig is op te lossen maar nodeloos ingewikkeld wordt gemaakt. Voor een verhaal moet je niet naar ballet gaan, is mij wel duidelijk. Wel alle bewondering voor de lenigheid van de dansers maar als ik naar Artis ga zie ik de andere primaten met dezelfde voorouders als de mens, zoals de chimpansee en de gorilla zich nog heel wat soepeler bewegen. ------- Het plaatje, van Linda Hulshof, bracht deze herinnering boven. Meer informatie op: lindahulshof71@gmail.com
© 2020 Bram Schilperoord
	powered by CJ2