Mijn lichaam begint uitgebloeid te raken
Althans, het is sinds kort dat ik dat merk
In sport raak ik vermoeider en in werk
De wangen hangen losser om de kaken

Ik voel me minder soepel minder sterk
Ook hoor ik mijn gewrichten vaker kraken
Botweg stram ben ik bij het ontwaken
En mijn matras voelt harder dan een zerk

Mijn lijf vervalt “de tempel van mijn geest”
Maar weet men wel dat ik daarbinnen woon
Ik ben het hoor, die jongen en die zoon
Dezelfde die ik altijd ben geweest

Ik zit daar in die bouwval en ervaar
Een dreigend, groeiend instortingsgevaar