archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 13
Jaargang 2
19 mei 2005
Vermaak en Genot > Misdaadboeken delen printen terug
Uiterst onwaarschijnlijk Theo Capel

0213 Bèta-onzin
Schaamteloos hertitelde de Nederlandse uitgever Improbable van Adam Fawer tot De Einstein Code (The House of Books, € 18,50), uiteraard in de hoop dat de honderdduizenden lezers die het jammer vinden dat ze De Da Vinci Code uit hebben naar deze nieuwe 'Code' zullen grijpen. Echt spijt zullen ze daarvan niet krijgen. Fawer schreef ook een boek vol spannende onzin, maar koos meer voor een glazuurlaag van bèta-zaken dan Dan Brown die typisch voor alfa's schreef.

Een wetenschapper met epilepsie - en ook nog een identieke tweelingbroer met schizofrenie - is gokverslaafd. Pokeren brengt hem geen rijkdom maar ellende, terwijl hij juist geschoold is in de waarschijnlijkheidsleer. Maar net als een gewoon mens denkt hij dat kleine kansen geen werkelijkheid worden en dat kan je leven behoorlijk vergallen. Kleine kansen die uitkomen werken overigens soms ook positief.
In uiterste geldnood meldt hij zich aan als vrijwilliger voor een farmaceutisch experiment. Een geleerde met grootheidswaan is bezig met een middel dat onze hersenen aansluiting kan geven op het collectieve onderbewuste en ons zo in staat stelt om actuele gedachten en gebeurtenissen om ons heen aan te voelen en de werkelijkheid een slag voor te kunnen zijn. Uiterst handig als je bijvoorbeeld om een hoge inzet aan het pokeren bent.

Vraag me niet wat Einstein ermee te maken heeft. De mond van de schrijver viel ook open toen hij hoorde hoe men zijn boek in Nederland had genoemd. De 'demon van Laplace' speelt wel een belangrijke rol, maar vraag me ook niet wat dat is.
Het boek is met een kolossale vaart geschreven met kleurrijke types, waaronder een foute CIA-agente van Russische afkomst die in het proefkonijn haar redding ziet. Uiteraard moet de held zich met veel gedraaf uit allerlei benarde situatie redden en aan een team van keiharde premiejagers proberen te ontkomen. Gelukkig heeft hij een tweelingbroer om voor verwarring te zorgen.

Fawer baseerde zijn boek op een eerder afgewezen manuscript. Dat hij dat weer oppakte kwam voort uit een soort weddenschap met een vriendin van hem die aan borstkanker leed en was opgegeven. Zij wou beslist nog voor haar einde een roman uitbrengen en uit sympathie en solidariteit zei Fawer dat hij dat in dezelfde periode ook zou doen. Haar droom kwam uit, maar ze ging wel dood. Zijn droom werd ook realiteit en de kans is dat hij stinkend rijk gaat worden. Maar kansen komen dus niet altijd uit.

Ed Sanders schiep in De zoon van Sint-Petersburg (The House of Books, € 16,90) ook een hoofdpersoon die genadeloos achterna wordt gezeten. Deze Rus, die nu in Amerika woont en in zijn bestaan voorziet door dubieuze beleggingen aan de man te brengen, is in het bezit van een document dat zou aantonen dat een miljoenenvonnis ten onrechte in zijn nadeel uitviel. Tegelijkertijd bestaat het boek uit een tweede verhaal over een Amsterdamse strafpleiter die dikke maatjes is met de onderwereld. Er is een vage suggestie dat beide zaken met elkaar te maken hebben, maar echt helder wordt dat niet. Het geheel is duidelijk een verhaal op zoek naar een intrige.

De beschrijving van de corrupte advocaat en zijn tegenstrevers bij Justitie die hun boekje ver te buiten gaan, sprak me meer aan dan het gedraaf en gejammer van de Rus die in relatie staat met een Hollander die rijk is geworden aan dubieuze olietransacties. Als het om geld gaat is de wereld een groot zootje is de boodschap van Sanders. Hij is zelf als advocaat werkzaam en zal dus wel weten hoe de wereld in elkaar steekt.
Er zitten veel fraaie scènes in het verhaal, met al meteen aan het begin een liquidatie van een handelaar in onroerend goed, terwijl de onderwereld vanuit het restaurant in het Amsterdamse Hiltonhotel zit toe te kijken of de opdracht naar behoren wordt uitgevoerd. Terzijde is er nog een verwijzing naar een populistische politicus die op Pim Fortuyn is gebaseerd. Maar de grote vraag blijft waar het eigenlijk om draait. Reality-thriller staat er op de omslag. Misschien moet je maar denken dat de werkelijkheid vaak indrukwekkend en meeslepend is, maar ook niet te vatten.


© 2005 Theo Capel meer Theo Capel - meer "Misdaadboeken"
Vermaak en Genot > Misdaadboeken
Uiterst onwaarschijnlijk Theo Capel
0213 Bèta-onzin
Schaamteloos hertitelde de Nederlandse uitgever Improbable van Adam Fawer tot De Einstein Code (The House of Books, € 18,50), uiteraard in de hoop dat de honderdduizenden lezers die het jammer vinden dat ze De Da Vinci Code uit hebben naar deze nieuwe 'Code' zullen grijpen. Echt spijt zullen ze daarvan niet krijgen. Fawer schreef ook een boek vol spannende onzin, maar koos meer voor een glazuurlaag van bèta-zaken dan Dan Brown die typisch voor alfa's schreef.

Een wetenschapper met epilepsie - en ook nog een identieke tweelingbroer met schizofrenie - is gokverslaafd. Pokeren brengt hem geen rijkdom maar ellende, terwijl hij juist geschoold is in de waarschijnlijkheidsleer. Maar net als een gewoon mens denkt hij dat kleine kansen geen werkelijkheid worden en dat kan je leven behoorlijk vergallen. Kleine kansen die uitkomen werken overigens soms ook positief.
In uiterste geldnood meldt hij zich aan als vrijwilliger voor een farmaceutisch experiment. Een geleerde met grootheidswaan is bezig met een middel dat onze hersenen aansluiting kan geven op het collectieve onderbewuste en ons zo in staat stelt om actuele gedachten en gebeurtenissen om ons heen aan te voelen en de werkelijkheid een slag voor te kunnen zijn. Uiterst handig als je bijvoorbeeld om een hoge inzet aan het pokeren bent.

Vraag me niet wat Einstein ermee te maken heeft. De mond van de schrijver viel ook open toen hij hoorde hoe men zijn boek in Nederland had genoemd. De 'demon van Laplace' speelt wel een belangrijke rol, maar vraag me ook niet wat dat is.
Het boek is met een kolossale vaart geschreven met kleurrijke types, waaronder een foute CIA-agente van Russische afkomst die in het proefkonijn haar redding ziet. Uiteraard moet de held zich met veel gedraaf uit allerlei benarde situatie redden en aan een team van keiharde premiejagers proberen te ontkomen. Gelukkig heeft hij een tweelingbroer om voor verwarring te zorgen.

Fawer baseerde zijn boek op een eerder afgewezen manuscript. Dat hij dat weer oppakte kwam voort uit een soort weddenschap met een vriendin van hem die aan borstkanker leed en was opgegeven. Zij wou beslist nog voor haar einde een roman uitbrengen en uit sympathie en solidariteit zei Fawer dat hij dat in dezelfde periode ook zou doen. Haar droom kwam uit, maar ze ging wel dood. Zijn droom werd ook realiteit en de kans is dat hij stinkend rijk gaat worden. Maar kansen komen dus niet altijd uit.

Ed Sanders schiep in De zoon van Sint-Petersburg (The House of Books, € 16,90) ook een hoofdpersoon die genadeloos achterna wordt gezeten. Deze Rus, die nu in Amerika woont en in zijn bestaan voorziet door dubieuze beleggingen aan de man te brengen, is in het bezit van een document dat zou aantonen dat een miljoenenvonnis ten onrechte in zijn nadeel uitviel. Tegelijkertijd bestaat het boek uit een tweede verhaal over een Amsterdamse strafpleiter die dikke maatjes is met de onderwereld. Er is een vage suggestie dat beide zaken met elkaar te maken hebben, maar echt helder wordt dat niet. Het geheel is duidelijk een verhaal op zoek naar een intrige.

De beschrijving van de corrupte advocaat en zijn tegenstrevers bij Justitie die hun boekje ver te buiten gaan, sprak me meer aan dan het gedraaf en gejammer van de Rus die in relatie staat met een Hollander die rijk is geworden aan dubieuze olietransacties. Als het om geld gaat is de wereld een groot zootje is de boodschap van Sanders. Hij is zelf als advocaat werkzaam en zal dus wel weten hoe de wereld in elkaar steekt.
Er zitten veel fraaie scènes in het verhaal, met al meteen aan het begin een liquidatie van een handelaar in onroerend goed, terwijl de onderwereld vanuit het restaurant in het Amsterdamse Hiltonhotel zit toe te kijken of de opdracht naar behoren wordt uitgevoerd. Terzijde is er nog een verwijzing naar een populistische politicus die op Pim Fortuyn is gebaseerd. Maar de grote vraag blijft waar het eigenlijk om draait. Reality-thriller staat er op de omslag. Misschien moet je maar denken dat de werkelijkheid vaak indrukwekkend en meeslepend is, maar ook niet te vatten.
© 2005 Theo Capel
powered by CJ2