 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 15 Jaargang 17 28 mei 2020 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Bezigheden > Op de fiets | ||||
| Onbekommerd, vlakbij | Thomas van der Steen | |||
 Vanaf 1 juni wordt veel weer normaal, althans, nieuw normaal. Voordat je het weet is het weer 'business as usual'. 'Mark my words!' Begin maart wapperde ook ik alle horrorscenario’s weg en op het hoogtepunt van de intelligente lockdown ging ik losser dan toegestaan. Nadat Grapperhaus op de persconferentie van 23 maart het halen van een frisse neus toestond, luisterde ik verder niet, op zijn hoogst nog Oost-Indisch. De volgende dag al maakte ik een mooi fietsrondje langs de forten Blauwkapel en Aan de Klop, om langs de Vecht weer terug te keren. De route ging langs het huis van een collega in Utrecht. Omdat we elkaar al een tijdje niet hadden gezien, vanwege ons gesloten kantoor, besloot ik langs te fietsen om te zwaaien. ‘Helemaal hier, Thomas?’, vroeg hij verbaasd. Nadat een bekende De Leunstoel had gelezen waarin mijn dochter en ik langs de lammetjes fietsten zei hij: ‘Leuk hoor, maar hé, Muiden en Diemen niet echt regio Hilversum, dat is niet de bedoeling.’Het kwartje viel, mijn collega Max in Utrecht vroeg niet bewonderend ‘helemaal hier’, maar berispend. Ik keek de letterlijke tekst van de maatregelen nog eens na en zag zwart op wit dat noodzakelijke lichaamsbeweging essentieel is, maar binnen je eigen regio beoefend moet worden. Een rondje om de kerk zogezegd. Het virus rukte vanuit Brabant en Limburg op, noordwaarts. Er werden vergelijkingen gemaakt met de Spaanse Griep en in journaals en talkshows werd oorlogstaal gesproken. Tot dan toe onbekenden: Diederik Gommers, Jaap van Dissel, Marion Koopmans en Ernst Kuipers, werden profeten. Aan het einde van een lange avond tv, bomvol apocalyptische informatie, huiverde ik aan de bank genageld bij het programma Frontberichten. Iets na twaalven kwam mijn vrouw Belinda thuis. Zij is IC-verpleegkundige en na een zogenaamde Covid-dienst stonden de zweetdruppels nog op het voorhoofd. De afdrukken van mondkap en spatscherm tekenden haar gezicht. Voor ik ging slapen checkte ik mijn mail. Jan Kees, vriend en schrijver, had me een gedicht gestuurd. Het troostrijke bos waar het licht in brede banen door de bomen vloeit. Onbekommerd en onschuldig vrij van voorbedachte rade vliegt-zingt ritselt-rent sluit-opent ademt-geurt dan alles om mij heen. Het wonder van voortdurende beweging in oneindig wisselende variaties van komen en gaan, vertrek en aankomst. Het perpetuum mobile van herscheppende kracht waarin het leven de dood baart, en het einde steeds weer een begin creëert. Bloeien kleuren van bestaan en zijn. Morgen maar eens door dat bos fietsen, het is vlakbij. ----- Het plaatje is van de schrijver -------- Het gedicht is van Jan Kees van de Werk: https://www.bol.com/nl/c/boeken-jan-kees-van-de-werk/57499/N/8299/
|
||||
| © 2020 Thomas van der Steen | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||