 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 14 Jaargang 17 14 mei 2020 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept | ||||
| Here's where the story ends | Claude Aendenboom | |||
 Onze hoofdredacteur Frits vroeg mij om een verhaal te schrijven over mijn literair meningsverschil met Mick Jagger, onlangs.Al vanaf mijn eerste schooljaar Latijn-Grieks luisterde ik gretig naar deze frontman van ... jawel, iedereen kent ze: The Rolling Stones. Maar sinds de coronalockdown ben ik aan het afkicken van hun verslavende deuntjes, zoals Jumping Jack Flash en Paint it Black. En daar ben ik echt aan toe. Ik ben in de loop der jaren enkele keren gaan kijken naar hun grandioze optredens en ach, toen vond ik ze al wat te oud en genoot maar matig. Een artiest moet ooit eens beseffen dat zijn tijd voorbij is, vind ik. Omdat The Stones nadien terug betere muziek maakten en ik intussen poëet was geworden vond ik het een goed idee om gedichten te schrijven over hun rock-avonturen en deze op Jaggers Facebookpagina te plaatsen. Tot mijn grote verrassing contacteerde Sir Michael mij via mail: ‘How are you Claude?’ Ik heb echter op een stupide manier gereageerd, waardoor hij het contact verbrak. Maar mijn Facebookgedichten streelden blijkbaar zijn ego, want hij reageerde wel eens met een 'like'. Enkele weken geleden telefoneerde mij iemand vanuit het Verenigd Koninkrijk, ik nam niet op. Toen ik de volgende ochtend Jaggers facebook checkte, merkte ik op dat al mijn Stones-gedichten waren verwijderd. Blijkbaar had mijn laatste geposte gedicht hem flink geïrriteerd. Nadat ik het voicemailbericht had beluisterd ... glimlachte ik: 'Here 's where the story ends'. ----- Graag wil ik de lezers erop attent maken dat mijn verhalen deels fictief zijn uitgewerkt. --------- The
Sundays - Here's where the Story endsMeer informatie: http://cocvanduijn.nl/ |
||||
| © 2020 Claude Aendenboom | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||