archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 17
9 april 2020
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Zonder oordeel Reinier van Delden

1712BZ OordeelIk weet niet of ik er goed aan deed.
Maar een man had dorst.
Ik had hem al in de supermarkt zien lopen.
Ik zag hem zijn geld tellen.
Onder zijn arm die blikken bier geklemd.
En een capuchon die zijn gezicht verborg.
Gelijktijdig liepen we naar de kassa.
Ik zocht nog naar een plastic tasje.

Hij was al aan het afrekenen.
En graaide in zijn jaszak.
Nou, doe dan alleen die maar, hoorde ik hem zeggen.
Het meisje van de kassa reageerde wat gelaten.
Zonder oordeel eigenlijk.
Hoewel ik toch een tikkeltje medelijden leek te bespeuren.
Bij mij gebeurde zo ongeveer hetzelfde.
Ik zag het ook aan.
Met enigszins lede ogen.
En vroeg mij af of ik bij moest springen.

Ik voelde in mijn broekzak.
Keek of ik wat kon missen.
Een eurootje kon er wel vanaf.
Ik twijfelde nog wel dus, even.
Maar paste bij.
Hij keek mij nu aan van opzij.
Ik zag dat zijn gezicht wat roder werd dan het al was.
Enige schaamte kon ik wel ontwaren.
Maar die veranderde al snel in opluchting.
Zo kon hij de avond weer doorkomen.
En ik mijn geweten sussen.

------
Het plaatje is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl

© 2020 Reinier van Delden meer Reinier van Delden - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Zonder oordeel Reinier van Delden
1712BZ OordeelIk weet niet of ik er goed aan deed.
Maar een man had dorst.
Ik had hem al in de supermarkt zien lopen.
Ik zag hem zijn geld tellen.
Onder zijn arm die blikken bier geklemd.
En een capuchon die zijn gezicht verborg.
Gelijktijdig liepen we naar de kassa.
Ik zocht nog naar een plastic tasje.

Hij was al aan het afrekenen.
En graaide in zijn jaszak.
Nou, doe dan alleen die maar, hoorde ik hem zeggen.
Het meisje van de kassa reageerde wat gelaten.
Zonder oordeel eigenlijk.
Hoewel ik toch een tikkeltje medelijden leek te bespeuren.
Bij mij gebeurde zo ongeveer hetzelfde.
Ik zag het ook aan.
Met enigszins lede ogen.
En vroeg mij af of ik bij moest springen.

Ik voelde in mijn broekzak.
Keek of ik wat kon missen.
Een eurootje kon er wel vanaf.
Ik twijfelde nog wel dus, even.
Maar paste bij.
Hij keek mij nu aan van opzij.
Ik zag dat zijn gezicht wat roder werd dan het al was.
Enige schaamte kon ik wel ontwaren.
Maar die veranderde al snel in opluchting.
Zo kon hij de avond weer doorkomen.
En ik mijn geweten sussen.

------
Het plaatje is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl
© 2020 Reinier van Delden
powered by CJ2