archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 12 Jaargang 17 9 april 2020 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > Dichten | ||||
Four funerals and a wedding | Claude Aendenboom | |||
Mijn stille tedere moeder heet Vivian maar elke chillende man noemt haar Vif bij een bubbel op de witlederen divan. Toch is zij nooit getrouwd, hoewel zij ooit een grote kans maakte bij mijn rijke vriend de welbekende kunstschilder Jan Buytaert maar die vond zij nogal bizar en veel te oud. Ja, ze koos voor m'n berooide vader met wie zij dus niet is gehuwd en zo behandelde de familie haar bot en ruw vanwege d'r levenswandel die men jarenlang heeft geschuwd. Een tijdje geleden heeft zij heftig gerouwd toen alle broers en zussen plots zijn overleden voor wie zij in de stadskerk zo heeft gebeden. Ook Jan en vader zijn er allang niet meer. Moeder straalt nu werkelijk als een lentebloem is weer klaar voor een prille liefde in haar leven. Die wil zij beleven in de aanblik van een sterke bink die bij de overdracht van haar trouwring in stilte zingt: Vivi, waar ben je al die tijd gebleven? ------- Het plaatje is van Petra Busstra Meer informatie op: www.petrabusstra.com |
||||
© 2020 Claude Aendenboom | ||||
powered by CJ2 |