archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 8 Jaargang 17 13 februari 2020 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Beschouwingen > Het leven zelf | ||||
Mijn grot | Reinier van Delden | |||
Van de week voelde ik mij een orang-oetan. Nog nooit eerder gehad. Althans, niet zo sterk. Ik liep wat onrustig door mijn huis. Iets wat voorovergebogen. En met grote passen. Nou is mijn huis niet zo groot. Dus als het ware zat ik in een kooi. Af en toe keek ik in de spiegel. Zag daar die man staan. Of een beest meer eigenlijk. Ja, ik was echt een beest. Die blik in mijn ogen. Ik zag vuur. Voelde vuur. Dat dat dan in je zit. Ik besefte het opeens. Het was er nog. Ik liep terug naar de woonkamer. Had daar graag aan een liaan gehangen. Maar goed, die was niet voorhanden. Wel schreeuwde ik. Niet te hard. Want, tja, de buren. Ik ontdeed mij van mijn overhemd. Sloeg mij op de borst. Of nee, dat wou ik. Maar vond dat dan weer net iets te ver gaan. Hoewel, er was niemand die mij iets belette. Mij een strobreed in de weg legde. Het was mijn leven. Mijn huis. Zij het een huurhuisje. Maar het was mijn territorium. Mijn grot. Waar ik heerste. Ook al is het dan een flatje. Met huursubsidie. Het plaatje is van Petra Busstra Meer informatie op: www.petrabusstra.com |
||||
© 2020 Reinier van Delden | ||||
powered by CJ2 |