archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 7
Jaargang 17
30 januari 2020
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Tom Joad Henk Klaren

1707VG Tom JoadIk heb een hele rij Cd’s van Woody Guthrie. Inspirator van mensen als Bob Dylan, Pete Seeger, Bruce Springsteen en ga zo maar door. This machine kills fascists stond op zijn afgeragde gitaar. Hij was voor de Amerikaanse folkmuziek wat Robert Johnson was voor de blues en Hank Williams voor country. En uit die bronnen kwam de rock ‘n roll en  popmuziek. Muzikaal klinken de Guthrie-opnames wel een tikje gedateerd. Mij stoort dat niet, al moet ik bekennen dat ik de Cd’s niet zo vaak draai.

In 1969 bracht Country Joe MacDonald een elpee uit met aan aantal songs van Woody. Thinking of Woody Guthrie heet die. Ik heb hem toen gekocht en hij beviel me zeer. MacDonald was de frontman van Country Joe and the Fish, bekend van het fraaie anti Vietmanoorlog-lied: I feel like I’m fixin’ to Die. En natuurlijk van één van de mooiste liefdesliedjes ooit: Janis voor Janis Joplin. De interpretatie van Joe van Woody’s liedjes doet wat mij betreft recht aan de bedoeling, terwijl ze voor de luisteraar toch wat toegankelijker zijn door de productie met een goede countryachtige band en de soepele stem van de zanger.

De elpee staat nog steeds bij mij in de kast. Hij is nooit vervangen door een Cd. En aangezien wij geen platenspeler meer hebben was het alweer een poosje geleden dat die muziek in ons huis te horen was. Zoiets komt ook nooit op de radio. Ik heb de Cd dus maar eens op mijn verlanglijstje gezet. Dat had geen resultaat, dus nam ik mij voor hem aan te schaffen. Nou ja, uitverkocht bij Bol.com. Wel beschikbaar bij Bookspot.nl. Zeiden ze. Na een stuk of vier mailtjes dat-ie er aan kwam, en een laatste mailtje waarin stond dat hij misschien nog ooit wel eens een keer zou komen, zijn ze maar bedankt voor de moeite. Geleend dus maar, via de Bieb bij Muziekweb en gekopieerd. Roll on Columbia klinkt tijdens het schrijven van deze zin. Heel prettig.

Toen we de Cd pas hadden viel het mijn echtgenote op dat er voortdurend deputy-sheriffs werden doodgemaakt in de liedjes. Nou ja, voortdurend, maar toch twee keer. Bob Marley was wat radicaler. Die ging gelijk voor de Sheriff zelf, maar hij vond ééntje wel genoeg. Welnu, de deputies gingen er aan in Pretty Boy Floyd en in Tom Joad. Pretty Boy Floyd wist ik nog. Dat lied kent meerdere uitvoeringen. Onder meer die van The Byrds op Sweetheart of the Rodeo. Floyd was een ten onrechte geromantiseerde boef en moordenaar. Net zoiets als John Wesley Hardin, Jesse James, Billy the Kid en zo verder en zo verder.

Tom Joad is andere koek. Dat is de hoofdpersoon uit John Steinbeck’s The Grapes of Wrath uit 1939. Één van de grote werken uit de wereldliteratuur. In de jaren zestig en zeventig heb ik veel van Steinbeck gelezen. Zijn werk en dat van mensen als Erskine Caldwell hebben bepaald invloed gehad op mijn wereldbeeld. Merkwaardig genoeg ben ik nooit aan The Grapes of Wrath toegekomen. En de film: nooit gezien. Die omissie deel ik met de leden van de Canadese band die The Grapes of Wrath heet. Ze hadden de naam in een filmblaadje gelezen en die leek ze wel leuk voor hun bandje. Het is geen echt slecht bandje hoor, maar niet om nou echt dieper op in te gaan. Zelf ben ik net begonnen met het boek en de DVD van de film ligt klaar om af te spelen.

Het boek was de inspiratie voor een bijeenkomst, begin 1940, ter ondersteuning van migranten uit onder andere Oklahoma, die naar Californië waren gevlucht voor de beruchte dustbowl. Migranten zoals Tom Joad en zijn familie. Guthrie en Pete Seeger waren daar. Ze richtten toen The Almanac Singers op. Het begin van de moderne (toen) folkmuziek volgens Alan Lomax (die was heel deskundig). The Almanac Singers wisselden voortdurend van samenstelling, maar ze waren wel allemaal hartstikke links en in het begin ook pacifistisch. Ze werden uiteraard scherp in de gaten gehouden door de inlichtingendiensten en de FBI.

Tom Joad is niet alleen blijven leven in Guthries lied. Bruce Springsteen heeft een album gemaakt, getiteld The Ghost of Tom Joad. Eén van de nummers heet ook zo en is gecoverd door Rage Against The Machine. Springsteen heeft veel versies van het lied vastgelegd. Onder meer samen met Tom Morello van Rage Against the Machine. Het staat op het album High Hopes. Toch maar eens luisteren. Morello kent zijn klassieken. Ook hij heeft zijn gitaar beschreven. En wel met net zulke hanepoten als Woody Guthrie. 'Warm the homeless' staat er bij hem op.

Het verhaal van Tom Joad in The Grapes begint pas als hij net is ontslagen uit de McAlester gevangenis en teruggaat naar de zijn vaders boerderij, die door de dustbowl niet meer te exploiteren viel. Vandaar het vertrek naar Californie. Ik ben nog niet zo ver in het boek, maar er staat me denkelijk nog veel rampspoed te wachten.

In elk geval heeft Country Joe MacDonald’s Thinking of Woody Guthrie mij er toe gebracht een gat in mijn kennis van de wereld- en filmliteratuur te dichten.

Country Joe MacDonald - Tom Joad

Bruce Springsteen ft. Tom Morello - The Ghost of Tom Joad

Nog mooier:

Tom Morello "Ghost of Tom Joad" w/Roger Waters and Wounded Warriors

------
Het plaatje is van Coc van Duijn
Meer informatie op:  http://cocvanduijn.nl/


© 2020 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Tom Joad Henk Klaren
1707VG Tom JoadIk heb een hele rij Cd’s van Woody Guthrie. Inspirator van mensen als Bob Dylan, Pete Seeger, Bruce Springsteen en ga zo maar door. This machine kills fascists stond op zijn afgeragde gitaar. Hij was voor de Amerikaanse folkmuziek wat Robert Johnson was voor de blues en Hank Williams voor country. En uit die bronnen kwam de rock ‘n roll en  popmuziek. Muzikaal klinken de Guthrie-opnames wel een tikje gedateerd. Mij stoort dat niet, al moet ik bekennen dat ik de Cd’s niet zo vaak draai.

In 1969 bracht Country Joe MacDonald een elpee uit met aan aantal songs van Woody. Thinking of Woody Guthrie heet die. Ik heb hem toen gekocht en hij beviel me zeer. MacDonald was de frontman van Country Joe and the Fish, bekend van het fraaie anti Vietmanoorlog-lied: I feel like I’m fixin’ to Die. En natuurlijk van één van de mooiste liefdesliedjes ooit: Janis voor Janis Joplin. De interpretatie van Joe van Woody’s liedjes doet wat mij betreft recht aan de bedoeling, terwijl ze voor de luisteraar toch wat toegankelijker zijn door de productie met een goede countryachtige band en de soepele stem van de zanger.

De elpee staat nog steeds bij mij in de kast. Hij is nooit vervangen door een Cd. En aangezien wij geen platenspeler meer hebben was het alweer een poosje geleden dat die muziek in ons huis te horen was. Zoiets komt ook nooit op de radio. Ik heb de Cd dus maar eens op mijn verlanglijstje gezet. Dat had geen resultaat, dus nam ik mij voor hem aan te schaffen. Nou ja, uitverkocht bij Bol.com. Wel beschikbaar bij Bookspot.nl. Zeiden ze. Na een stuk of vier mailtjes dat-ie er aan kwam, en een laatste mailtje waarin stond dat hij misschien nog ooit wel eens een keer zou komen, zijn ze maar bedankt voor de moeite. Geleend dus maar, via de Bieb bij Muziekweb en gekopieerd. Roll on Columbia klinkt tijdens het schrijven van deze zin. Heel prettig.

Toen we de Cd pas hadden viel het mijn echtgenote op dat er voortdurend deputy-sheriffs werden doodgemaakt in de liedjes. Nou ja, voortdurend, maar toch twee keer. Bob Marley was wat radicaler. Die ging gelijk voor de Sheriff zelf, maar hij vond ééntje wel genoeg. Welnu, de deputies gingen er aan in Pretty Boy Floyd en in Tom Joad. Pretty Boy Floyd wist ik nog. Dat lied kent meerdere uitvoeringen. Onder meer die van The Byrds op Sweetheart of the Rodeo. Floyd was een ten onrechte geromantiseerde boef en moordenaar. Net zoiets als John Wesley Hardin, Jesse James, Billy the Kid en zo verder en zo verder.

Tom Joad is andere koek. Dat is de hoofdpersoon uit John Steinbeck’s The Grapes of Wrath uit 1939. Één van de grote werken uit de wereldliteratuur. In de jaren zestig en zeventig heb ik veel van Steinbeck gelezen. Zijn werk en dat van mensen als Erskine Caldwell hebben bepaald invloed gehad op mijn wereldbeeld. Merkwaardig genoeg ben ik nooit aan The Grapes of Wrath toegekomen. En de film: nooit gezien. Die omissie deel ik met de leden van de Canadese band die The Grapes of Wrath heet. Ze hadden de naam in een filmblaadje gelezen en die leek ze wel leuk voor hun bandje. Het is geen echt slecht bandje hoor, maar niet om nou echt dieper op in te gaan. Zelf ben ik net begonnen met het boek en de DVD van de film ligt klaar om af te spelen.

Het boek was de inspiratie voor een bijeenkomst, begin 1940, ter ondersteuning van migranten uit onder andere Oklahoma, die naar Californië waren gevlucht voor de beruchte dustbowl. Migranten zoals Tom Joad en zijn familie. Guthrie en Pete Seeger waren daar. Ze richtten toen The Almanac Singers op. Het begin van de moderne (toen) folkmuziek volgens Alan Lomax (die was heel deskundig). The Almanac Singers wisselden voortdurend van samenstelling, maar ze waren wel allemaal hartstikke links en in het begin ook pacifistisch. Ze werden uiteraard scherp in de gaten gehouden door de inlichtingendiensten en de FBI.

Tom Joad is niet alleen blijven leven in Guthries lied. Bruce Springsteen heeft een album gemaakt, getiteld The Ghost of Tom Joad. Eén van de nummers heet ook zo en is gecoverd door Rage Against The Machine. Springsteen heeft veel versies van het lied vastgelegd. Onder meer samen met Tom Morello van Rage Against the Machine. Het staat op het album High Hopes. Toch maar eens luisteren. Morello kent zijn klassieken. Ook hij heeft zijn gitaar beschreven. En wel met net zulke hanepoten als Woody Guthrie. 'Warm the homeless' staat er bij hem op.

Het verhaal van Tom Joad in The Grapes begint pas als hij net is ontslagen uit de McAlester gevangenis en teruggaat naar de zijn vaders boerderij, die door de dustbowl niet meer te exploiteren viel. Vandaar het vertrek naar Californie. Ik ben nog niet zo ver in het boek, maar er staat me denkelijk nog veel rampspoed te wachten.

In elk geval heeft Country Joe MacDonald’s Thinking of Woody Guthrie mij er toe gebracht een gat in mijn kennis van de wereld- en filmliteratuur te dichten.

Country Joe MacDonald - Tom Joad

Bruce Springsteen ft. Tom Morello - The Ghost of Tom Joad

Nog mooier:

Tom Morello "Ghost of Tom Joad" w/Roger Waters and Wounded Warriors

------
Het plaatje is van Coc van Duijn
Meer informatie op:  http://cocvanduijn.nl/
© 2020 Henk Klaren
powered by CJ2