archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 7 Jaargang 17 30 januari 2020 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > Ontmoetingen | ||||
De clou van de mop | Reinier van Delden | |||
Iemand vertelde een mop Ik begreep ‘m niet. En dan te vragen om de mop uit te leggen. Is ook weer zo wat. Enigszins vertwijfeld. Onhandig te wezen. De moppenverteller deed nog iets voor. Om zijn grap te verduidelijken. Nog steeds miste ik de clou. Was het hij die de plank mis sloeg. Of ik die niet goed luisterde. Er werd wel wat gelachen. Zij het wat schaapachtig. Niet echt met overtuiging. Misschien meer omdat het in de lijn der verwachting lag, te lachen om een grap van hem. Een vrouw zat op een scooter. Luisterde ook maar half. Haar man leunde tegen een muurtje. Leek met de situatie in zijn nopjes. Maar was het hoe en waarom in zijn leven vergeten. Beneveld waren we. Een meisje hield ik scherp in de gaten. Zag hoe ze opging in het verhaal. Ze leek als enige de grap te snappen. Was dan ook het meest fit van ons allemaal. Jong en onbedorven, zoals ze dat dan zeggen. Zo’n meisje waar een terrorist een aanslag voor pleegt. Om haar dan in het hiernamaals te beminnen. Ik dacht het in de gauwigheid. In het holst van de nacht. Ik heb nog steeds dat beeld voor ogen. Toen zij ongevraagd een appel van mijn fruitschaal pikte. |
||||
© 2020 Reinier van Delden | ||||
powered by CJ2 |