 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 6 Jaargang 17 16 januari 2020 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Vermaak en Genot > Naar de film | ||||
| Een grensverleggende komedie | Hans Knegtmans | |||
 De hoofdpersoon van Jojo Rabbit is een tienjarig Duits jongetje dat een vaderfiguur ontbeert. Zijn biologische vader hangt ergens in Italië rond, om zijn steentje aan WO ll bij te dragen. Jojo’s moeder steunt op een nogal on-inzichtelijke manier de bezetter. Daardoor is Jojo vaker alleen dan goed voor hem is. De rol van opvoeder valt min of meer natuurlijk toe aan de Nazi’s. Moeder heeft hem uitbesteed aan de Hitler Jugend. Het wekt dan ook geen verbazing dat zijn grote voorbeeld niemand minder is dan de Grote Leider zelf (gespeeld door regisseur Taika Waititi, die een opmerkelijke gelijkenis met de echte Führer vertoont). Het wordt ons snel duidelijk dat zijn idool slechts in Jojo’s verbeelding bestaat en onzichtbaar blijft voor de overige kadetten. De filmkijker krijgt hem wel helder in beeld.Zijn soldateske vorming kent vele dieptepunten. Het begint al met zijn knullige bijnaam. Zijn eerste de beste opdracht bestaat uit het doden van een onschuldig konijntje. Het hoeft geen betoog dat de moordenaar-in-spe daar te laf voor is (en neem het hem eens kwalijk). Wanneer de jongen zijn opdracht niet uitvoert neemt een minder bescheten groepslid die taak over, waarna onze held als JoJo Rabbit door het leven moet. Tot overmaat van ramp verwondt hij zich kort daarna met een verkeerd afgesteld explosief en verliest hij zijn laatste restje kredietwaardigheid. In de loop van het verhaal blijkt dat zijn moeder (Scarlett Johansson) eigenlijk in het verzet zit. Zij heeft op een geheime zolderkamer een jonge Joodse vrouw verstopt. Wanneer Jojo daar lucht van krijgt, verandert de film bijna ongemerkt in een thriller, temeer omdat het niet direct botert  tussen Jojo en nieuweling Elsa. Nee, het leven van Rabbit gaat niet over rozen. Goddank heeft hij zijn vriend Adolf nog, al zijn diens adviezen niet allemaal even bruikbaar.Filmmaker Waititi is ondanks zijn verdienstelijke oeuvre geen klinkende naam voor het Nederlandse filmpubliek. Op het Leiden International Film Festival (editie 2014) zag ik de Nederlandse première van What We Do in the Shadows, in 2019 gevolgd door Hunt for the Wilderpeople en nu dus Jojo Rabbit. Ik loop daarmee een paar films achter, maar dat haal ik nog wel in. Filmtechnisch doet zijn werk denken aan de meesterfilmer Wes Anderson – strakke shots, veel primaire kleuren – en ook het subversieve, surrealistische scenario duidt op een zekere verwantschap. Het acteerwerk staat op grote hoogte. De vroegrijpe Roman Griffin Davis speelt verbluffend een puber die er bijna – maar net niet helemaal – in slaagt, zich stoerder voor te doen dan hij in feite is. Zijn Golden Globenominatie voor die rol was meer dan verdiend, al vind ik dat je voor een grote filmprijs minstens een adolescent moet zijn. Het meest indrukwekkend is de bijrol van Sam Rockwell als Nazi-onderofficier Klenzendorf. Na zijn Oscarnominatie voor Three Billboards Outside Ebbing, Missouri is Rockwell niet meer te houden. Hoewel hij de enige Nazi is die zijn hart op de juiste plaats heeft, weet hij dat te verbergen achter een nichterige persoonlijkheid, waarbij hij zelfs een zelf ontworpen Nazi-uniform het licht laat zien. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de beste plotwending van het jaar. Die is gewoon bij de toegangsprijs inbegrepen. ------- De plaatjes zijn van Filmdepot |
||||
| © 2020 Hans Knegtmans | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||