archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 4
Jaargang 17
28 november 2019
Bezigheden > Lopen delen printen terug
Het hoogtepunt?! Frits Hoorweg

1704BZ HoogtepuntLaat ik beginnen op het hoogste punt van mijn wandeling: een speciaal voor dat doel geconstrueerde uitkijkpost. In Voorburg zijn we, tegen de grens met Den Haag aan. Er is bovenop een soort ommuring, gemaakt van ijzer dat lekker roest. Ongetwijfeld was dat ook de bedoeling van de ontwerper. In het ijzer zijn namen geëtst van bezienswaardigheden. Mijn aanwezigheid bezorgt een oude mevrouw, met dito hondje, ongemak. Ze geniet nadrukkelijk van het uitzicht en negeert mijn groet. Het heeft iets weg van aankomen op een afgelegen eiland. Daar blijkt, oh wat een geluk, toch iemand te wonen, maar ach, ze was liever op zichzelf gebleven.

In oostelijke richting kijk je uit over Park ’t Loo, een smalle groenstrook die in een rechte lijn richting de Vliet loopt en net daarvoor in het landgoed Vreugd en Rust uitkomt. Dat was de mooiste manier geweest om hierheen te lopen, maar ja het plannen van wandelingen is niet meer mijn ding. Ik was gewoon, in het centrum van Den Haag, een eindje met de tram gegaan en uitgestapt bij Voorburg ’t Loo.
Van daar had ik min of meer de trambaan terug gevolgd, aan de linkerhand lag een woonwijk (’t Loo), met hier en daar een klein bedrijventerreintje. Vroeger zou je daar bijvoorbeeld een schoonmaakbedrijf hebben kunnen aantreffen, maar dat is verleden tijd. Nu zit er een firma die schoonmaaksystemen aanbiedt, de vooruitgang is niet te stuiten. Op een gegeven moment buigt de trambaan naar links en voegt zich bij een reusachtige ‘railstrook’, waarover ook de treinen van Den Haag naar Leiden rijden.

In die bocht lag ooit, maar nog niet zo lang geleden, het hoofdkantoor van het CBS. Dat is verhuisd naar Forepark, niet zo ver hier vandaan. Het ‘oude’ gebouw is inmiddels afgebroken. Er blijft kennelijk altijd hoop voor mensen met een pesthekel aan het soort nietszeggende, moderne architectuur waar het een voorbeeld van was. Ach, enige meelij met de mensen die er gewerkt hebben is misschien wel op z’n plaats. Ze hebben er, laten we het hopen, vast niet alleen slechte herinneringen aan.

Het uitzicht in westelijke richting, waar de verhogingen liggen waarop de treinen rijden, is een beetje ontroerend. Tegen de verhogingen aan staan buitenhuisjes met daaromheen tuintjes die van een verbijsterende toewijding getuigen. Er is toch wetenschappelijk bewezen dat je ziek wordt van aanhoudende herrie?

Aan de overkant van de spoorbanen staat een oude molen. Laatst stond er in zo’n advertentiekrant die je overal tegenkomt (deze heet De Haagse Tijden) een verhaal met herinneringen van een mevrouw die in de molen geboren is (in 1942). Ze was het eerste kind van een dochter van de man die ‘de molenaar’ werd genoemd. Overigens werd de molen alleen gebruikt voor het waterbeheer. Haar opa, Willem Akkerman, voorzag in z’n levensbehoeften door een beetje landbouw te bedrijven en door kleine handel. Het klinkt nu een beetje armoedig, maar tijdens de Hongerwinter slaagde hij er zo wel in om dertien mensen te voeden!

Ongeveer ter hoogte van de uitkijkpost (iets naar links) gaat een fietspad onder beide spoorverhogingen door. De tunnels zijn opgesierd met schilderingen die aan Vincent van Gogh doen denken. Na de tweede tunnel, bij de molen zijn er nog meer tuinen. De ene wordt zo te zien onderhouden door de gemeente (Den Haag inmiddels), de andere door een volkstuinvereniging.
Aan de andere kant kom je in een Haagse wijk terecht die Bezuidenhout-Noord wordt genoemd. Veel portiekwoningen, grotendeels gebouwd tussen de twee wereldoorlogen, een beetje suf, wel netjes. Thuis vond ik de beschrijving van een architectuurwandeling door de buurt.

--------
Het plaatje is van Freek de Vries Lentsch


© 2019 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Het hoogtepunt?! Frits Hoorweg
1704BZ HoogtepuntLaat ik beginnen op het hoogste punt van mijn wandeling: een speciaal voor dat doel geconstrueerde uitkijkpost. In Voorburg zijn we, tegen de grens met Den Haag aan. Er is bovenop een soort ommuring, gemaakt van ijzer dat lekker roest. Ongetwijfeld was dat ook de bedoeling van de ontwerper. In het ijzer zijn namen geëtst van bezienswaardigheden. Mijn aanwezigheid bezorgt een oude mevrouw, met dito hondje, ongemak. Ze geniet nadrukkelijk van het uitzicht en negeert mijn groet. Het heeft iets weg van aankomen op een afgelegen eiland. Daar blijkt, oh wat een geluk, toch iemand te wonen, maar ach, ze was liever op zichzelf gebleven.

In oostelijke richting kijk je uit over Park ’t Loo, een smalle groenstrook die in een rechte lijn richting de Vliet loopt en net daarvoor in het landgoed Vreugd en Rust uitkomt. Dat was de mooiste manier geweest om hierheen te lopen, maar ja het plannen van wandelingen is niet meer mijn ding. Ik was gewoon, in het centrum van Den Haag, een eindje met de tram gegaan en uitgestapt bij Voorburg ’t Loo.
Van daar had ik min of meer de trambaan terug gevolgd, aan de linkerhand lag een woonwijk (’t Loo), met hier en daar een klein bedrijventerreintje. Vroeger zou je daar bijvoorbeeld een schoonmaakbedrijf hebben kunnen aantreffen, maar dat is verleden tijd. Nu zit er een firma die schoonmaaksystemen aanbiedt, de vooruitgang is niet te stuiten. Op een gegeven moment buigt de trambaan naar links en voegt zich bij een reusachtige ‘railstrook’, waarover ook de treinen van Den Haag naar Leiden rijden.

In die bocht lag ooit, maar nog niet zo lang geleden, het hoofdkantoor van het CBS. Dat is verhuisd naar Forepark, niet zo ver hier vandaan. Het ‘oude’ gebouw is inmiddels afgebroken. Er blijft kennelijk altijd hoop voor mensen met een pesthekel aan het soort nietszeggende, moderne architectuur waar het een voorbeeld van was. Ach, enige meelij met de mensen die er gewerkt hebben is misschien wel op z’n plaats. Ze hebben er, laten we het hopen, vast niet alleen slechte herinneringen aan.

Het uitzicht in westelijke richting, waar de verhogingen liggen waarop de treinen rijden, is een beetje ontroerend. Tegen de verhogingen aan staan buitenhuisjes met daaromheen tuintjes die van een verbijsterende toewijding getuigen. Er is toch wetenschappelijk bewezen dat je ziek wordt van aanhoudende herrie?

Aan de overkant van de spoorbanen staat een oude molen. Laatst stond er in zo’n advertentiekrant die je overal tegenkomt (deze heet De Haagse Tijden) een verhaal met herinneringen van een mevrouw die in de molen geboren is (in 1942). Ze was het eerste kind van een dochter van de man die ‘de molenaar’ werd genoemd. Overigens werd de molen alleen gebruikt voor het waterbeheer. Haar opa, Willem Akkerman, voorzag in z’n levensbehoeften door een beetje landbouw te bedrijven en door kleine handel. Het klinkt nu een beetje armoedig, maar tijdens de Hongerwinter slaagde hij er zo wel in om dertien mensen te voeden!

Ongeveer ter hoogte van de uitkijkpost (iets naar links) gaat een fietspad onder beide spoorverhogingen door. De tunnels zijn opgesierd met schilderingen die aan Vincent van Gogh doen denken. Na de tweede tunnel, bij de molen zijn er nog meer tuinen. De ene wordt zo te zien onderhouden door de gemeente (Den Haag inmiddels), de andere door een volkstuinvereniging.
Aan de andere kant kom je in een Haagse wijk terecht die Bezuidenhout-Noord wordt genoemd. Veel portiekwoningen, grotendeels gebouwd tussen de twee wereldoorlogen, een beetje suf, wel netjes. Thuis vond ik de beschrijving van een architectuurwandeling door de buurt.

--------
Het plaatje is van Freek de Vries Lentsch
© 2019 Frits Hoorweg
powered by CJ2