archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 3
Jaargang 17
14 november 2019
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Man zijn Reinier van Delden

1703BZ ManIk betrapte mijzelf op vriendelijk kijken.
Ik kon het verbazingwekkend goed.
Niet dat ik dat niet wist.
Ik ken mijzelf natuurlijk al een tijdje.
Maar vandaag moest ik ergens iets afgeven.
Een pakketje.
Het hoe en waarom doet er eigenlijk niet toe.
Maar goed, ik die winkel in.
Een dameswinkel.

Ze hadden niet op mij gerekend.
Dus als het ware uit het niets stond ik ineens in die dameszaak.
Ik was mij bewust van mijn hoedanigheid.
Van mijn man zijn.
Daar kwam nog eens bij dat ik mij uitermate goed voelde.
Je hebt wel eens van die dagen.
Vandaag was zo’n dag.
Als ware was ik het stralende middelpunt.
Waar op dat moment even alles om draaide.

Bij binnenkomst was nog niemand aanwezig.
Althans, ik zag zo gauw even niemand.
Met het pakketje in mijn handen stond ik nu midden in die zaak.
Tussen de laatste mode.
Hoewel iets gedateerd toch.
Moet ik eerlijkheidshalve toegeven.
Niet dat ik dat liet blijken.
Ik liet eigenlijk niks blijken.
Ik stond gewoon stevig op mijn benen.
Precies hoe ik mij voelde.

Afijn, een vrouw verscheen.
Midden vijftig.
Iets verschrikt kijkend.
Niet dat ze nou bang oogde.
Ze had vast voor hetere vuren gestaan.
Maar opeens een man in de zaak, deed toch iets met haar.
Snel deed ze haar haar even goed.
Zette haar leesbril af.
En keek vluchtig in de spiegel.
Ik zei dat ik alleen maar een pakketje kwam afgeven.
En of dat dan goed was.
Top, zei ze!
Helemaal top!

Ik overhandigde haar het pakketje.
En had toen in ene dat besef.
Dat gezicht wat ik er bij trok.
Ik was mij er volledig van bewust.
Ik was de vriendelijkheid zelve.

--------
Op het plaatje: de omslag van het boek van Reinier


© 2019 Reinier van Delden meer Reinier van Delden - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Man zijn Reinier van Delden
1703BZ ManIk betrapte mijzelf op vriendelijk kijken.
Ik kon het verbazingwekkend goed.
Niet dat ik dat niet wist.
Ik ken mijzelf natuurlijk al een tijdje.
Maar vandaag moest ik ergens iets afgeven.
Een pakketje.
Het hoe en waarom doet er eigenlijk niet toe.
Maar goed, ik die winkel in.
Een dameswinkel.

Ze hadden niet op mij gerekend.
Dus als het ware uit het niets stond ik ineens in die dameszaak.
Ik was mij bewust van mijn hoedanigheid.
Van mijn man zijn.
Daar kwam nog eens bij dat ik mij uitermate goed voelde.
Je hebt wel eens van die dagen.
Vandaag was zo’n dag.
Als ware was ik het stralende middelpunt.
Waar op dat moment even alles om draaide.

Bij binnenkomst was nog niemand aanwezig.
Althans, ik zag zo gauw even niemand.
Met het pakketje in mijn handen stond ik nu midden in die zaak.
Tussen de laatste mode.
Hoewel iets gedateerd toch.
Moet ik eerlijkheidshalve toegeven.
Niet dat ik dat liet blijken.
Ik liet eigenlijk niks blijken.
Ik stond gewoon stevig op mijn benen.
Precies hoe ik mij voelde.

Afijn, een vrouw verscheen.
Midden vijftig.
Iets verschrikt kijkend.
Niet dat ze nou bang oogde.
Ze had vast voor hetere vuren gestaan.
Maar opeens een man in de zaak, deed toch iets met haar.
Snel deed ze haar haar even goed.
Zette haar leesbril af.
En keek vluchtig in de spiegel.
Ik zei dat ik alleen maar een pakketje kwam afgeven.
En of dat dan goed was.
Top, zei ze!
Helemaal top!

Ik overhandigde haar het pakketje.
En had toen in ene dat besef.
Dat gezicht wat ik er bij trok.
Ik was mij er volledig van bewust.
Ik was de vriendelijkheid zelve.

--------
Op het plaatje: de omslag van het boek van Reinier
© 2019 Reinier van Delden
powered by CJ2