archiefvorig nr.lopend nr.
			Nummer 2 Jaargang 17 24 oktober 2019

	Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug Check mate! Claude Aendenboom Toen ik onlangs met mijn broer Tom in Parijs op city trip was, heb ik geluk gehad in vier penibele situaties. De eerste keer was vlak voor ik de trein zou opstappen die vertrok vanuit Brussel-zuid. De douane hield mij daar tegen en ik werd van kop tot teen gecheckt. Dit duurde toch wel even waardoor Tom en ik elkaar uit het oog verloren waren. Hij was via de roltrap reeds naar perron 5 gegaan. Mijn gsm was echter onvoldoende opgeladen en ik had mij van perron vergist. Ik was volledig de kluts kwijt, maar wonder bij wonder zag ik na enige tijd Tom staan bij de Thalys richting Parijs. Tom was opgelucht en vroeg of ik in mijn rugzak alle reisspullen weer terug bij had. 'Please check, mate', klonk zijn stem streng maar bezorgd. Het tweede voorval speelde zich die middag af in de metro. Twee grote lugubere mannen hielden mij bij het instappen gekneld en ik voelde een hand in mijn broekzak glijden, precies daar waar ik mijn portefeuille nonchalant had weggestoken. Ik gaf ze beiden een duwtje en riep zo luid als ik kon:'Aux voleurs!!' De twee boeven maakten zich snel uit de voeten. Eind goed al goed, we geraakten op onze bestemming. We vonden een restaurant aan de Champs Elysees waar we pizza bestelden. Tom vroeg mij voor alle zekerheid: 'Claude, check toch maar even of je alles nog bij je hebt.' De volgende ochtend liep het weer bijna mis. We hadden zin in een lekkere koffie met ontbijt. We namen plaats in een chique taverne rechtover het operagebouw. De garçon kwam de bestelling opnemen. Maar Tom wou eerst de kaart nachecken. 'Oei Claude, dat is geen spek voor onze bek, we zijn hier weg'. En zo stapten we richting Montmartre naar de rode tourbus die ons met een gids door het majestueuze Parijs zou rijden en ja, je raadt het al: de vierde malheur vond plaats toen mijn gsm door Braziliaanse passagiers werd opgemerkt onder de autobuszetel achter me. 'Muchas gracias', glimlachte ik dankbaar. Tijdens de treinreis terug naar Brussel speelden we na mijn dutje een partijtje schaak en voorzichtig bracht ik alweer ter sprake dat die talisman ons dan toch vier keer had geholpen. Maar mijn pientere broer merkte op: 'Ach Claude, dat is lariekoek want de eerste keer bij de douane was nog in Belgie, dus alvorens we die talisman van die baron-clochard hadden gekocht.' En vervolgens fluisterde Tom met een grijns: 'Checkmate!' Ben je daar zeker van Tom? Let me check that, mate!' Et voilà: 'Checkmate big brother!' 'Inderdaad little brother! Congratulations!' 'Ach, dan is dit toch een vierde penibele situatie waar ik ben uitgeraakt Tom' 'Puur geluk Clo-clo!' 'Dankzij de talisman ... toch??' 'Alweer checkmate', zag ik mijn broer met grote verbaasde ogen denken. ---------- Het plaatje is van Petra Busstra Meer informatie op: www.petrabusstra.com © 2019 Claude Aendenboom meer Claude Aendenboom - meer "Ontmoetingen" -

Bezigheden > Ontmoetingen
Check mate!	Claude Aendenboom
Toen ik onlangs met mijn broer Tom in Parijs op city trip was, heb ik geluk gehad in vier penibele situaties. De eerste keer was vlak voor ik de trein zou opstappen die vertrok vanuit Brussel-zuid. De douane hield mij daar tegen en ik werd van kop tot teen gecheckt. Dit duurde toch wel even waardoor Tom en ik elkaar uit het oog verloren waren. Hij was via de roltrap reeds naar perron 5 gegaan. Mijn gsm was echter onvoldoende opgeladen en ik had mij van perron vergist. Ik was volledig de kluts kwijt, maar wonder bij wonder zag ik na enige tijd Tom staan bij de Thalys richting Parijs. Tom was opgelucht en vroeg of ik in mijn rugzak alle reisspullen weer terug bij had. 'Please check, mate', klonk zijn stem streng maar bezorgd. Het tweede voorval speelde zich die middag af in de metro. Twee grote lugubere mannen hielden mij bij het instappen gekneld en ik voelde een hand in mijn broekzak glijden, precies daar waar ik mijn portefeuille nonchalant had weggestoken. Ik gaf ze beiden een duwtje en riep zo luid als ik kon:'Aux voleurs!!' De twee boeven maakten zich snel uit de voeten. Eind goed al goed, we geraakten op onze bestemming. We vonden een restaurant aan de Champs Elysees waar we pizza bestelden. Tom vroeg mij voor alle zekerheid: 'Claude, check toch maar even of je alles nog bij je hebt.' De volgende ochtend liep het weer bijna mis. We hadden zin in een lekkere koffie met ontbijt. We namen plaats in een chique taverne rechtover het operagebouw. De garçon kwam de bestelling opnemen. Maar Tom wou eerst de kaart nachecken. 'Oei Claude, dat is geen spek voor onze bek, we zijn hier weg'. En zo stapten we richting Montmartre naar de rode tourbus die ons met een gids door het majestueuze Parijs zou rijden en ja, je raadt het al: de vierde malheur vond plaats toen mijn gsm door Braziliaanse passagiers werd opgemerkt onder de autobuszetel achter me. 'Muchas gracias', glimlachte ik dankbaar. Tijdens de treinreis terug naar Brussel speelden we na mijn dutje een partijtje schaak en voorzichtig bracht ik alweer ter sprake dat die talisman ons dan toch vier keer had geholpen. Maar mijn pientere broer merkte op: 'Ach Claude, dat is lariekoek want de eerste keer bij de douane was nog in Belgie, dus alvorens we die talisman van die baron-clochard hadden gekocht.' En vervolgens fluisterde Tom met een grijns: 'Checkmate!' Ben je daar zeker van Tom? Let me check that, mate!' Et voilà: 'Checkmate big brother!' 'Inderdaad little brother! Congratulations!' 'Ach, dan is dit toch een vierde penibele situatie waar ik ben uitgeraakt Tom' 'Puur geluk Clo-clo!' 'Dankzij de talisman ... toch??' 'Alweer checkmate', zag ik mijn broer met grote verbaasde ogen denken. ---------- Het plaatje is van Petra Busstra Meer informatie op: www.petrabusstra.com
© 2019 Claude Aendenboom
	powered by CJ2