archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 17
Jaargang 16
4 juli 2019
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Allerlei 'dingsigheidjes' Henk Klaren

1617VG BeverMijn geluidsinstallatie bevindt zich in de huiskamer. Binnen dus. En met het weer van de laatste tijd ben ík juist veel buiten. En ja, ik weet het wel, je hebt tegenwoordig allerlei afspeelapparatuur om mee naar buiten te nemen. Ook langer geleden had je al dergelijke voorzieningen. Ik bezit nog een heel ouderwetse draagbare radio-CD-speler. Werkt op het net (leve het verlengsnoer) en op batterijen. En op al die afspeelapparaten kun je dan weer een koptelefoon zetten om de buren niet te storen. Ik heb een hele goeie. Een jaar of wat geleden deed ik dat nog weleens. Muziekje luisteren in de tuin. Maar ik vond het allemaal maar gedoe. Buiten is buiten. Ik loop ook niet met een koptelefoon op straat. En al helemaal niet met van die oortjes, al dan niet draadloos.

Niet dat ik stééds buiten ben. Welnee. Ik moet wél zo nu en dan naar het wereldkampioenschap vrouwenvoetbal kijken. Ik beleef daar plezier aan. In 2013 keek ik ook naar wedstrijden van het Nederlands Elftal. Ik herinner mij een warme zomermiddag. Ik hing op de bank te kijken. Mijn echtgenote vroeg: ‘Kunnen ze er wat van?’ Ik heb me toen schuldig gemaakt aan een echt mannenantwoord: ‘Het zou misschien helpen als iemand die dames zou uitleggen dat het de bedoeling is de bal naar iemand met hetzelfde kleur shirtje te spelen’. Echt waar, de verdedigers kopten toen wel heel veel ballen weg, maar ze kwamen grotendeels terecht bij de tegenstanders. Vier jaar later was dat héél anders. Leuk voetbal om naar te kijken én succesvol. En nu ook. Het team raakt steeds beter in vorm. En ze gaan vast wel wereldkampioen worden. Hélène Hendriks zegt het zelf.

De aandacht voor het vrouwenvoetbal in de media begint al een beetje te lijken op die voor het mannenvoetbal. Althans: waar het de grote kampioenschappen voor nationale elftallen betreft. Er zijn ook allerlei dingsigheidjes te koop, zoals oranje hoedjes enzo. Maar je ziet ze niet op straat. Zelfs huizen die in het verleden bij mannenkampioenschappen zowat verdwénen onder de oranje parafernalia zijn nu geheel onversierd. Tsja, het leeft best wel. Echt wel, maar op een wat andere manier. Beetje vriendelijker ofzo. Beschaafder vast wel. De feesten zijn niet hier, niet in en om de kroegen hier, maar – als je de media mag geloven – wél in Frankrijk, in de speelsteden.

En tot gisteren dacht ik, dat er bij deze gelegenheid geen stom lied was om een slaatje te slaan uit de gebeurtenis. Ik hoopte dat de muzikale (en niet te vergeten poëtische) treurnis van de mannenkampioenschappen ons bespaard was gebleven. Nederland, die heeft die Bal, Wij houden van Oranje (om zijn daden en zijn doen, sic), Viva Hollandia. Dat soort ellende. Mijn hoop is de bodem ingeslagen. Jan Smit en John de Bever hebben iets in elkaar gedraaid. André Rieu en Jack van Gelder zijn er ook op te horen. Op de wijs van het lied koopt Ronald de Boer in een commercial een koekenpan bij Blokker. Allemaal mannen, allemaal treurnis. Ik wist het niet maar ik heb het nagekeken. Het heet: ‘Wij zijn Nederland’. Dus dát is ‘onze’ identiteit.

-----
Het plaatje is van de schrijver
© 2019 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Allerlei 'dingsigheidjes' Henk Klaren
1617VG BeverMijn geluidsinstallatie bevindt zich in de huiskamer. Binnen dus. En met het weer van de laatste tijd ben ík juist veel buiten. En ja, ik weet het wel, je hebt tegenwoordig allerlei afspeelapparatuur om mee naar buiten te nemen. Ook langer geleden had je al dergelijke voorzieningen. Ik bezit nog een heel ouderwetse draagbare radio-CD-speler. Werkt op het net (leve het verlengsnoer) en op batterijen. En op al die afspeelapparaten kun je dan weer een koptelefoon zetten om de buren niet te storen. Ik heb een hele goeie. Een jaar of wat geleden deed ik dat nog weleens. Muziekje luisteren in de tuin. Maar ik vond het allemaal maar gedoe. Buiten is buiten. Ik loop ook niet met een koptelefoon op straat. En al helemaal niet met van die oortjes, al dan niet draadloos.

Niet dat ik stééds buiten ben. Welnee. Ik moet wél zo nu en dan naar het wereldkampioenschap vrouwenvoetbal kijken. Ik beleef daar plezier aan. In 2013 keek ik ook naar wedstrijden van het Nederlands Elftal. Ik herinner mij een warme zomermiddag. Ik hing op de bank te kijken. Mijn echtgenote vroeg: ‘Kunnen ze er wat van?’ Ik heb me toen schuldig gemaakt aan een echt mannenantwoord: ‘Het zou misschien helpen als iemand die dames zou uitleggen dat het de bedoeling is de bal naar iemand met hetzelfde kleur shirtje te spelen’. Echt waar, de verdedigers kopten toen wel heel veel ballen weg, maar ze kwamen grotendeels terecht bij de tegenstanders. Vier jaar later was dat héél anders. Leuk voetbal om naar te kijken én succesvol. En nu ook. Het team raakt steeds beter in vorm. En ze gaan vast wel wereldkampioen worden. Hélène Hendriks zegt het zelf.

De aandacht voor het vrouwenvoetbal in de media begint al een beetje te lijken op die voor het mannenvoetbal. Althans: waar het de grote kampioenschappen voor nationale elftallen betreft. Er zijn ook allerlei dingsigheidjes te koop, zoals oranje hoedjes enzo. Maar je ziet ze niet op straat. Zelfs huizen die in het verleden bij mannenkampioenschappen zowat verdwénen onder de oranje parafernalia zijn nu geheel onversierd. Tsja, het leeft best wel. Echt wel, maar op een wat andere manier. Beetje vriendelijker ofzo. Beschaafder vast wel. De feesten zijn niet hier, niet in en om de kroegen hier, maar – als je de media mag geloven – wél in Frankrijk, in de speelsteden.

En tot gisteren dacht ik, dat er bij deze gelegenheid geen stom lied was om een slaatje te slaan uit de gebeurtenis. Ik hoopte dat de muzikale (en niet te vergeten poëtische) treurnis van de mannenkampioenschappen ons bespaard was gebleven. Nederland, die heeft die Bal, Wij houden van Oranje (om zijn daden en zijn doen, sic), Viva Hollandia. Dat soort ellende. Mijn hoop is de bodem ingeslagen. Jan Smit en John de Bever hebben iets in elkaar gedraaid. André Rieu en Jack van Gelder zijn er ook op te horen. Op de wijs van het lied koopt Ronald de Boer in een commercial een koekenpan bij Blokker. Allemaal mannen, allemaal treurnis. Ik wist het niet maar ik heb het nagekeken. Het heet: ‘Wij zijn Nederland’. Dus dát is ‘onze’ identiteit.

-----
Het plaatje is van de schrijver
© 2019 Henk Klaren
powered by CJ2