archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 16
Jaargang 16
20 juni 2019
Vermaak en Genot > Naar de film delen printen terug
Een echte festivalfilm Hans Knegtmans

1616 G Rafiki1Het festival IFFR 2019-2020 mag dan alweer even achter ons liggen, de daar vertoonde films moeten juist nu de vruchten ervan plukken. Zo kan het gebeuren dat we nu in de bioscoop op de hoek één van de smaakmakers van het laatste festival kunnen zien.

Ook wie zich niet tevoren georiënteerd heeft, denkt reeds bij de eerste beelden: ‘dit is een prototypische festivalfilm’. We moeten nog even afwachten of het drama zwaar- of lichtvoetig zal uitpakken, maar een kind ziet dat het zal gaan over twee adolescentenmeisjes. En jawel. De twee hoofdpersonen zijn nadrukkelijker en closer in beeld dan de andere acteurs. Ik verwachtte eerlijk gezegd dat de mooiste van de twee – Ziki, gespeeld door Sheila Munyiva zich – met haar avontuurlijke veelkleurige outfit – zou ontpoppen als pestkop,. Daar zou de door en door keurige tomboy Kena – recht door zee rol van Samantha Mugatsia – vast niet tegenop kunnen.

Dit toont aan dat zelfs een door de wol geverfde criticus zich door zijn vooroordelen kan laten leiden. Dat blijkt ondubbelzinnig tijdens een autoritje, waarbij de meisjes zo dicht op elkaars lip zitten dat de kijker zich opmaakt voor hun eerste, wat schuchtere vrijage. Heb je nou ooit! De dames zijn zo lesbisch als maar mogelijk en hebben de grootste moeite dit niet van de daken te schreeuwen. Nou, als ik dit al begrijp, hoe zal het dan de overige – conservatieve - dorpelingen vergaan?

De vraag stellen is hem beantwoorden. De zwarte jongen die naïef genoeg veronderstelde dat hij met zijn opgevoerde brommer makkelijk kon scoren, krijgt1616VG Rafiki2 de deksel op de neus. De respectieve moeders van het verliefde stel schamen zich dood. Maar hun beider vaders spannen de kroon. De vader van de eenvoudige Kena heeft het toch al niet zo op de glamoureuze en relatief welgestelde Ziki, nu blijkt ook nog dat beide vaders elkaars rivalen zijn in een lokale verkiezingsstrijd. En alsof dat nog niet genoeg is, leggen de dames het met elkaar aan. (Deze overdaad aan coïncidenties brengt de film vervaarlijk dicht bij de grens van de platte slapstick, maar daar is de humor niet geestig genoeg voor.)

Rafiki heet dit enthousiaste brouwsel van de Keniaanse regisseuse Wanuri Kahiu. In eigen land werd de film verboden: lesbische relaties zijn daar taboe en overtreding van dat verbod is strafbaar. Het is dan ook terecht dat critici meer oog hebben voor de politieke ins en outs van de vertoningsproblematiek dan voor de filmische kwaliteiten.

Daardoor is de waardering in de pers (enthousiasme op het festival van Cannes) groter dan waar de film recht op heeft. Het ontwikkelingsperspectief weegt zwaarder dan de filmische kwaliteiten. Het is de regisseur van harte gegund, ondanks de evidente tekortkomingen. We kunnen het liefdespaar nog zo snoezig en aaibaar vinden, het feit dat ze beiden immuun lijken te zijn voor de benepen vooroordelen van hun dorpsgenoten maakt het moeilijk het drama serieus te nemen. Evenals het happy end dat de maakster in petto blijkt te hebben. Rafiki is een lieve film met een hoog escapistisch gehalte.

---
De plaatjes komen van Filmdepot
© 2019 Hans Knegtmans meer Hans Knegtmans - meer "Naar de film" -
Vermaak en Genot > Naar de film
Een echte festivalfilm Hans Knegtmans
1616 G Rafiki1Het festival IFFR 2019-2020 mag dan alweer even achter ons liggen, de daar vertoonde films moeten juist nu de vruchten ervan plukken. Zo kan het gebeuren dat we nu in de bioscoop op de hoek één van de smaakmakers van het laatste festival kunnen zien.

Ook wie zich niet tevoren georiënteerd heeft, denkt reeds bij de eerste beelden: ‘dit is een prototypische festivalfilm’. We moeten nog even afwachten of het drama zwaar- of lichtvoetig zal uitpakken, maar een kind ziet dat het zal gaan over twee adolescentenmeisjes. En jawel. De twee hoofdpersonen zijn nadrukkelijker en closer in beeld dan de andere acteurs. Ik verwachtte eerlijk gezegd dat de mooiste van de twee – Ziki, gespeeld door Sheila Munyiva zich – met haar avontuurlijke veelkleurige outfit – zou ontpoppen als pestkop,. Daar zou de door en door keurige tomboy Kena – recht door zee rol van Samantha Mugatsia – vast niet tegenop kunnen.

Dit toont aan dat zelfs een door de wol geverfde criticus zich door zijn vooroordelen kan laten leiden. Dat blijkt ondubbelzinnig tijdens een autoritje, waarbij de meisjes zo dicht op elkaars lip zitten dat de kijker zich opmaakt voor hun eerste, wat schuchtere vrijage. Heb je nou ooit! De dames zijn zo lesbisch als maar mogelijk en hebben de grootste moeite dit niet van de daken te schreeuwen. Nou, als ik dit al begrijp, hoe zal het dan de overige – conservatieve - dorpelingen vergaan?

De vraag stellen is hem beantwoorden. De zwarte jongen die naïef genoeg veronderstelde dat hij met zijn opgevoerde brommer makkelijk kon scoren, krijgt1616VG Rafiki2 de deksel op de neus. De respectieve moeders van het verliefde stel schamen zich dood. Maar hun beider vaders spannen de kroon. De vader van de eenvoudige Kena heeft het toch al niet zo op de glamoureuze en relatief welgestelde Ziki, nu blijkt ook nog dat beide vaders elkaars rivalen zijn in een lokale verkiezingsstrijd. En alsof dat nog niet genoeg is, leggen de dames het met elkaar aan. (Deze overdaad aan coïncidenties brengt de film vervaarlijk dicht bij de grens van de platte slapstick, maar daar is de humor niet geestig genoeg voor.)

Rafiki heet dit enthousiaste brouwsel van de Keniaanse regisseuse Wanuri Kahiu. In eigen land werd de film verboden: lesbische relaties zijn daar taboe en overtreding van dat verbod is strafbaar. Het is dan ook terecht dat critici meer oog hebben voor de politieke ins en outs van de vertoningsproblematiek dan voor de filmische kwaliteiten.

Daardoor is de waardering in de pers (enthousiasme op het festival van Cannes) groter dan waar de film recht op heeft. Het ontwikkelingsperspectief weegt zwaarder dan de filmische kwaliteiten. Het is de regisseur van harte gegund, ondanks de evidente tekortkomingen. We kunnen het liefdespaar nog zo snoezig en aaibaar vinden, het feit dat ze beiden immuun lijken te zijn voor de benepen vooroordelen van hun dorpsgenoten maakt het moeilijk het drama serieus te nemen. Evenals het happy end dat de maakster in petto blijkt te hebben. Rafiki is een lieve film met een hoog escapistisch gehalte.

---
De plaatjes komen van Filmdepot
© 2019 Hans Knegtmans
powered by CJ2