archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 16 Jaargang 16 20 juni 2019 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Een omweg waard | ||||
Museumvierdaagse | Dik Kruithof | |||
Eerste dag: Amersfoort in plaats van Enschede. Vier NS-dagkaarten voor daluren, die in twee weken moesten worden gebruikt, gaven mij de gelegenheid een museumvierdaagse uit te zetten. Het plan voor de eerste dag was Enschede, maar toen bleek dat die eerste week het traject van Leeuwarden tot Meppel door NS onder handen werd genomen. Dat scheelde zoveel dat de bestemming werd omgezet naar Amersfoort waar Kunsthal Kade zijn tienjarig bestaan vierde met een tentoonstelling bestaande uit tien video’s. Het nadeel van video’s op een tentoonstelling is dat ze altijd halfweg zijn. Eind en begin zie je daardoor altijd in de verkeerde volgorde. Als ze boeien blijf je toch kijken tot je alles in de goede volgorde hebt aanschouwd. Een tentoonstelling met tien video’s zou daar wellicht een oplossing voor gevonden hebben, was mijn gedachte, maar dat bleek onjuist. Ze draaiden alle tien constant door en varieerden in lengte van ruim vijf tot ruim vijftig minuten, met een gemiddelde van een kwartier. Het enige voordeel dat ik wel had was genoeg tijd. Je zit dan vrij rustig te kijken bij voorbeeld naar een man die acht minuten op de Noordpool staat en daar alle weersveranderingen van 24 uur meemaakt. Guus ten Werve, geschoold als klassiek pianist, maakte de mooie begeleidende muziek. Eén deur verder speelde de 97-jarige bluespianist Pinetop Perkins een uur lang tegen de achtergrond van een houten ‘farmhouse’ in het Amerikaanse zuiden. Daarnaast maakte de Belgische kunstenaar Hans op de Beeck een droomwereld door zijn aquarellen op een prachtige manier aan elkaar te koppelen en elkaar te laten opvolgen. Een stripverhaal dat geen verhaal is, maar een prachtige sfeer oproept. Marijke van Warmerdam sloot de eerste serie af met de Weersvoorspelling, alleen maar een badkuip. Alles wat buiten gebeurde, en het weer gedroeg zich heel vreemd, gebeurde ook in die badkuip. Fascinerend en prachtig van kleur en geluid. In de hal zag ik een prachtig affiche van de tentoonstelling Stadsbeelden in het museum Flehite, die nog twee weken extra had gekregen. Kade had net een tentoonstelling gehad van de Amersfoortse schilder Caspar van Wittel (1653-1736), de ‘ Hollandse meester van het Italiaanse stadsgezicht’ en Flehite had als contrast moderne meesters van de stadsbeelden. Een mooie verzameling eigentijdse stadskunst met voor mij als onbetwist hoogtepunt het werk van Stefan Bleekrode, die prachtige pentekeningen maakt van gedetailleerde stadsgezichten. Gaat dat zien als u in de gelegenheid bent! Daarnaast nog foto’s van Hans Wilschut en Frank van der Salm, schilderijen van Uwe Poth en een prachtige zolderverdieping gevuld door Carlijn Kingma, ook met pentekeningen maar dan op zoek naar de mysterieuze kanten van de menselijke samenleving in de stad. Prachtige tentoonstelling maar al afgelopen. De Video’s in Kunsthal Kade zijn nog te zien tot 1 september. Tweede dag: Enschede Rijksmuseum Twenthe had nogal wat aandacht gekregen voor De naakte waarheid, met als ondertitel ‘Wie zijn wij en hoe zijn we in zes eeuwen tijd geworden tot wat we zijn?’ Per ongeluk liep ik eerst door Ars Longa, Vita Brevis, een presentatie van de eigen collectie van het museum door negen kunstenaars. Die mochten een zaal inrichten met werk uit de collectie en eigen werk op basis van één van de thema’s ontleend aan het motto ‘de menselijke conditie’. Het niet al te duidelijke verhaal had een mooie concrete invulling gekregen in een aantal schitterende zalen met meestal oud werk uit de collectie en zeer contrasterend nieuw werk van de kunstenaars. Anne Wenzel had een prachtige zaal over Macht en Onmacht, met een geweldig contrast tussen een fijnzinnige vloer van herman de vries en haar eigen wilde muurschilderingen en vrouwenhoofd. Ook Philip Vermeulen had mooie tegenstellingen tussen Rembrandt en een navolger van Jan Steen tegenover optische kunst en zijn eigen installatie ’10 meters of sound’, die overigens helaas niet in werking was. Peter Zegveld hing de toren van Babel bij prachtig werk uit Constants Babylon. En het was de laatste tentoonstelling waaraan Armando gewerkt had, met zijn eigen landschappen naast middeleeuwse. Een zeer geslaagde botsing tussen tijden en stijlen vond ik het. Daarbij vergeleken viel De naakte waarheid wat tegen, een wat plichtmatig overzicht van de naakte mens in de kunst. Met wel duidelijk aandacht voor de stappen die in de tijd van de Verlichting zijn gezet, toen het juk van de kerkelijke kunst werd afgeworpen. Leuk was het wel om de poster ‘PSP Ontwapenend’ weer eens terug te zien en dan zelfs in een museum. Ars longa blijft misschien nog een poos, De Naakte waarheid is inmiddels afgelopen. Museum De Twentsche Welle heet nu de Museumfabriek en is niet erg veranderd: de textielfabriek, natuurlijke historie en de Twentse geschiedenis zijn gebleven. De wijk Roombeek waardoor je van het ene naar het andere museum wandelt is een indrukwekkende nieuwbouwwijk geworden. (wordt vervolgd) ------ De plaatjes zijn van de schrijver |
||||
© 2019 Dik Kruithof | ||||
powered by CJ2 |