archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 16
Jaargang 16
20 juni 2019
Bezigheden > Koken delen printen terug
Mojo Picón bestaat ook nog! Maeve van der Steen

1616BZ MojoEn weer ging de reis richting het zuiden, nu naar Malaga, Marbella en door naar de Atlantische kust. Malaga is ondanks de onvermijdelijke toeristenstroom behoorlijk authentiek, sla een stil straatje in en geniet van een overheerlijke cafe con leche voor €1,50. De overdekte markten zijn voor mij als foody natuurlijk paleizen van vreugd, met aansluitend een overheerlijke lunch (ceviche van zwaardvis en krieltjes met mojo). Ja, het was een moderne en toch door en door Spaanse tapasbar. Recept volgt.

In Marbella woont een inmiddels helemaal verspaanste vriendin van mij, in het oude centrum in een piepklein huisje met gigantisch dakterras. Het mooie oude straatje met paarse bougainville is zo op het eerste gezicht niets veranderd in de laatste veertig jaar, maar bij nadere inspectie blijkt dat alles er wel erg spic and span uitziet – mooi wit en de hekwerken netjes zwart geverfd. Bijna alle huisjes zijn nu namelijk B&B geworden, of zelfs kleine hotels. Waar een eindje verderop één barretje was, kan je nu kiezen uit vier kleine en grotere cafés met of zonder terras. Vol met mensen, de hele dag.

Op weg naar het strand de ene na de andere winkel met nuttige en waardeloze spullen, van huishoudelijke artikelen tot strandhoedjes, allemaal gerund door Chinezen. Door naar Caños de Meca met zijn woeste Atlantische Oceaan en stormachtige wind met keiharde zon. Hier voornamelijk Spaanse toeristen, wat de sfeer bijzonder ten goede komt. Prettig om in gezelschap te zijn van een vriendin die met iedereen Spaans kletst en de omgeving en de menukaart goed kent. We zijn tenslotte op deze Leunstoel-pagina om te eten, drinken en te koken.

Wat werkelijk fantastisch is bij restaurantbezoek in Spanje, of moeten we het cafébezoek noemen, is dat je overal een kleine, halve of hele portie van kan bestellen. Tapa, medio of entera. Zodat je al gauw drie of meer gerechtjes bestelt. Nooit zulke heerlijke boquerones met olie, azijn en knoflook gegeten. Om niet te spreken van de aardappelsla en de gegrilde inktvisjes.Iets nieuws voor mij was de salmorejo, een soort zachtoranje gazpacho. Overal op de kaart in Andalusië, heerlijk fris en romig, meestal met stukjes gekookt ei erdoor. Volop proeven en daarbij een royaal glas goede wijn. Het mooie leven bestaat dus nog, maar voor hoe lang?

Toen ik het recept van de krieltjes met mojo picón opzocht bleek het van de Canarische eilanden te komen! Daarom niet getreurd, snel de saus uitgeprobeerd en gegeten met sla en gekookte aardappelen. Eigenlijk hoort het bij krieltjes in de schil, gekookt in flink gezouten water. Of bij inktvis. Gewoon een heerlijke saus, in een handomdraai gemaakt.

Ingrediënten:
kwart rode paprika, zaadlijsten verwijderd
3 teentjes knoflook, gepeld
kop zonnebloemolie, klein scheutje olijfolie
paar eetlepels azijn
anderhalve theelepel zout of iets meer
eetlepel paprikapoeder
halve eetlepel komijnzaad of eventueel komijnpoeder (djinten)
een of twee Spaanse pepertjes of wat chilivlokken, al naar gelang hoe heet je het wilt hebben
eventueel stukje witbrood

Bij één van de demonstraties op internet deed de kok de paprika en knoflook tien minuutjes in een warme oven, zodat ze iets zachter werden en dat heb ik ook gedaan, omdat ik het eng vond om de staafmixer in die keiharde rauwe groente te zetten. Ik heb namelijk geen blender.

Paprika, knoflook en olie in een ruime beker doen en de staafmixer erop zetten (of alles in de blender natuurlijk).
Mixen en daarna1616BZ Bougainvillae azijn, paprikapoeder, komijnzaadjes, zout en pepertjes toevoegen. Verder mixen, klaar.

Is het geheel te dun geworden, een witte boterham in stukken erdoor en verder blenden.

Buen provecho!

-----
Het eerste plaatje is van Petra Busstra
Meer informatie op: www.petrabusstra.com 
Het tweede plaatje is van de schrijfster


© 2019 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Mojo Picón bestaat ook nog! Maeve van der Steen
1616BZ MojoEn weer ging de reis richting het zuiden, nu naar Malaga, Marbella en door naar de Atlantische kust. Malaga is ondanks de onvermijdelijke toeristenstroom behoorlijk authentiek, sla een stil straatje in en geniet van een overheerlijke cafe con leche voor €1,50. De overdekte markten zijn voor mij als foody natuurlijk paleizen van vreugd, met aansluitend een overheerlijke lunch (ceviche van zwaardvis en krieltjes met mojo). Ja, het was een moderne en toch door en door Spaanse tapasbar. Recept volgt.

In Marbella woont een inmiddels helemaal verspaanste vriendin van mij, in het oude centrum in een piepklein huisje met gigantisch dakterras. Het mooie oude straatje met paarse bougainville is zo op het eerste gezicht niets veranderd in de laatste veertig jaar, maar bij nadere inspectie blijkt dat alles er wel erg spic and span uitziet – mooi wit en de hekwerken netjes zwart geverfd. Bijna alle huisjes zijn nu namelijk B&B geworden, of zelfs kleine hotels. Waar een eindje verderop één barretje was, kan je nu kiezen uit vier kleine en grotere cafés met of zonder terras. Vol met mensen, de hele dag.

Op weg naar het strand de ene na de andere winkel met nuttige en waardeloze spullen, van huishoudelijke artikelen tot strandhoedjes, allemaal gerund door Chinezen. Door naar Caños de Meca met zijn woeste Atlantische Oceaan en stormachtige wind met keiharde zon. Hier voornamelijk Spaanse toeristen, wat de sfeer bijzonder ten goede komt. Prettig om in gezelschap te zijn van een vriendin die met iedereen Spaans kletst en de omgeving en de menukaart goed kent. We zijn tenslotte op deze Leunstoel-pagina om te eten, drinken en te koken.

Wat werkelijk fantastisch is bij restaurantbezoek in Spanje, of moeten we het cafébezoek noemen, is dat je overal een kleine, halve of hele portie van kan bestellen. Tapa, medio of entera. Zodat je al gauw drie of meer gerechtjes bestelt. Nooit zulke heerlijke boquerones met olie, azijn en knoflook gegeten. Om niet te spreken van de aardappelsla en de gegrilde inktvisjes.Iets nieuws voor mij was de salmorejo, een soort zachtoranje gazpacho. Overal op de kaart in Andalusië, heerlijk fris en romig, meestal met stukjes gekookt ei erdoor. Volop proeven en daarbij een royaal glas goede wijn. Het mooie leven bestaat dus nog, maar voor hoe lang?

Toen ik het recept van de krieltjes met mojo picón opzocht bleek het van de Canarische eilanden te komen! Daarom niet getreurd, snel de saus uitgeprobeerd en gegeten met sla en gekookte aardappelen. Eigenlijk hoort het bij krieltjes in de schil, gekookt in flink gezouten water. Of bij inktvis. Gewoon een heerlijke saus, in een handomdraai gemaakt.

Ingrediënten:
kwart rode paprika, zaadlijsten verwijderd
3 teentjes knoflook, gepeld
kop zonnebloemolie, klein scheutje olijfolie
paar eetlepels azijn
anderhalve theelepel zout of iets meer
eetlepel paprikapoeder
halve eetlepel komijnzaad of eventueel komijnpoeder (djinten)
een of twee Spaanse pepertjes of wat chilivlokken, al naar gelang hoe heet je het wilt hebben
eventueel stukje witbrood

Bij één van de demonstraties op internet deed de kok de paprika en knoflook tien minuutjes in een warme oven, zodat ze iets zachter werden en dat heb ik ook gedaan, omdat ik het eng vond om de staafmixer in die keiharde rauwe groente te zetten. Ik heb namelijk geen blender.

Paprika, knoflook en olie in een ruime beker doen en de staafmixer erop zetten (of alles in de blender natuurlijk).
Mixen en daarna1616BZ Bougainvillae azijn, paprikapoeder, komijnzaadjes, zout en pepertjes toevoegen. Verder mixen, klaar.

Is het geheel te dun geworden, een witte boterham in stukken erdoor en verder blenden.

Buen provecho!

-----
Het eerste plaatje is van Petra Busstra
Meer informatie op: www.petrabusstra.com 
Het tweede plaatje is van de schrijfster
© 2019 Maeve van der Steen
powered by CJ2