 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 13 Jaargang 16 25 april 2019 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Vermaak en Genot > Naar de film | ||||
| Ik worstel en kom boven | Hans Knegtmans | |||
 De speelfilm Fighting with my Family gaat over professioneel worstelen. Ik ken maar één persoon (een man) die zich serieus in deze sport heeft verdiept en voor zover ik weet hem zelfs beoefend heeft. Het is niet wat je noemt een sport voor intellectuelen. Maar u heeft vast wel eens een wedstrijd op een commerciële tv-zender gezien. De meest herkenbare beelden tonen iemand die lens geslagen op de grond van de ring ligt, terwijl zijn tegenstander de adempauze gebruikt om in de touwen van de ring te klimmen om zich vandaar op zijn slachtoffer te storten. Fijnzinnig is het allemaal niet, maar het talrijke publiek geniet met volle teugen.Fighting with my Family is de titel van een film over de belevenissen van het (werkelijk bestaande) Britse echtpaar Knight (en hun twee kinderen) dat zo verknocht was aan deze tak van sport dat je het zonder te beledigen monomaan kunt noemen. Het verhaal is, zoals vaker in biografische kost, een beetje opgeleukt door de maker, in dit geval de Britse scenarist/regisseur Stephen Merchant. Vader Nick Frost (Randy Knight) heeft na een gevangenisstraf zijn leven gebeterd en brengt jongeren de beginselen van het worstelen bij. Af en toe schrijft hij een toernooitje uit voor de jeugd, om de situatie realistischer te maken. Zijn vrouw Julie (Lena Head) helpt hem de zaak draaiende te houden. Het wekt geen verbazing dat hun tienerzoon Zak (Jack Lowden) en hun dochter Saraya (Florence Pugh) de worstelwereld steeds meer gaan zien als de plek waar zij thuishoren. En kijk nu toch: beiden worden uitgenodigd door de gezaghebbende organisatie World Wrestling Entertainment (WWE) om auditie te doen voor een stage op worstelterrein. Het begin van een sprookje? Nou nee. Saraya wordt als stagiaire aangenomen, Zak niet. (Alle overige gegadigden ook niet, maar dat is een schrale roost.)  Vanaf dat moment valt de film uiteen in twee verhaallijnen.Incidenteel volgen we de belevenissen van de gemankeerde ster Zak. Die woont nog steeds in zijn geboortestad Norwich. (Het is dat ik bekend ben met de plaatselijke voetbalclub Norwich City, anders zou die naam me niets zeggen.) In een afgedankt busje rijdt hij met zijn worstelteam van tweede garnituur de regio door, op weg naar de volgende wedstrijd. Soms belt hij met Hutch, de plaatselijke bobo van de WWE. Kan die nu echt niet een stageplaats voor hem versieren? Het antwoord is nee. Deze Hutch (overtuigend vertolkt door komiek Vince Vaughn) is geen onmens, maar wel een professional. Hij heeft zijn machtspositie niet verworven door zijn aimabele karakter. Maar de enig echte hoofdpersoon is toch zijn zusje Saraya (die zich intussen de artiestennaam Paige heeft aangemeten). Haar stage gaat aanvankelijk niet over rozen. Zo ligt ze in de clinch met drie oogverblindende collega’s, niet begrijpend dat de WWE voor haar imago niet alleen getalenteerde topsporters nodig heeft, maar ook ‘gewoon’ lekkere wijven in sexy bikini’s. Pas wanneer het water haar aan de lippen staat, neemt zij het advies ter harte van professionals als Hutch, die tot vervelens toe proberen haar bij te brengen dat ze moet leren sprankelen (in het Engels sparkle, denk voor het gemak even aan Marilyn Monroe). En verdomd. Dat helpt! Zo kan het gebeuren dat zij op haar 21e als jongste vrouw in de geschiedenis wordt uitgeroepen tot DIVA-kampioen. Fighting with my Family is een innemende, geestige film. Feel-good, zeker, maar niet zodanig dat je je genaaid voelt. En leerzaam ook nog. Er bestaat een heldere code van handelingen die vanwege het risico verboden zijn, zelfs in vrijblijvende oefenpartijtjes. ------- De plaatjes komen van Filmdepot |
||||
| © 2019 Hans Knegtmans | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||