De Leunstoel - internetmagazine voor rustige mensen


		archiefvorig nr.lopend nr.
			Nummer 8 Jaargang 16 14 februari 2019

Bezigheden > Lopen		delen printen terug


	Was dit de Villa Geertruida?	Frits Hoorweg
	Op een dag pakte ik het handboek over follies van Wim Meulenkamp maar weer eens uit de kast. Wat staat daar eigenlijk in over mijn woonplaats Den Haag? Kan me niet herinneren dat ik aan het lezen van de passages daarover ooit ben toegekomen. Zo’n boek lees je nu eenmaal niet van a tot z. De twee pagina’s die aan de hofstad zijn gewijd worden vooral beheerst door Koning Willem II en zijn pogingen aan de neogotiek een eigen invulling te geven: de Willemsstijl. De onderhoudende, licht schampere, toon die de schrijver in het algemeen hanteert krijgt daarbij zelfs iets vileins. Vervolgens komt hij in Clingendael terecht, waar hij redelijk te spreken lijkt over de Japanse Tuin. Tenslotte komt hij met een uitsmijter die mij intrigeerde: ‘Niet ver van Clingendael, aan de Wassenaarseweg, ligt de flink grote, houten schuur die Villa Geertruida heet’. Uit het vervolg blijkt dat die schuur voor de oorlog het huis was van het konijn van de gravin Van Bylandt. ‘Het huisje had verwarming, en op de verjaardagen van het konijn hing de vlag uit.’ Afijn, ik begon met een wandeling door Clingendael en dacht daarna op de terugweg even dat konijnenhok aan te doen. Niet te vinden, aan de Wassenaarseweg was het in ieder geval niet. Zou het inmiddels afgebroken zijn? Dat boek van Meulenkamp is natuurlijk ook al weer 24 jaar oud. Er zat niets anders op dan nader historisch onderzoek doen. Van Evert Hoorweg (ja, natuurlijk is dat familie!) heb ik ooit een stapeltje boeken gekregen uit de erfenis van z’n moeder. Die woonde langdurig in de wijk die nu meestal Oostduin wordt genoemd en had nogal wat over de geschiedenis op schrift. De genoemde gravin, met het konijn, was de laatste eigenaresse van de landgoederen Arendsdorp en Oostduin. Over haar en haar familie heb ik heel veel gelezen dat ik al bijna weer vergeten ben. Maar ik heb er wel aan overgehouden dat zijzelf, wat men wel noemt een ‘character’ was. Ze was heel lang weduwe en omdat ze erg vermogend was kreeg ze vast veel verstandige adviezen van betweterige mannen. Ik stel me voor dat ze ooit uit balorigheid besloten heeft iets te doen dat totaal buiten de orde was: een villa voor haar konijn laten bouwen. In die teksten kwam ik de Villa Geertruida diverse malen tegen, maar waar zij stond bleef voor mij onduidelijk. Tenslotte kwam ik op het net een knipsel tegen waaruit opgemaakt kon worden dat zij zou zijn afgebroken. Afijn, toen realiseerde ik mij dat ik op zoek moest naar de restanten van wat de Villa geweest zou kunnen zijn. Niet ver achter het huis op de hoek van het park, aan de Wassenaarseweg, direct naast de Neuhuyskade, vond ik iets dat daarvoor door zou kunnen gaan. Sta mij toe om enige kritiek te uiten op Wim Meulenkamp: er is weinig van over en ik vermoed dat dat ook al het geval was toen zijn boek uitkwam … en de villa zelf ligt niet aan de Wassenaarseweg! Zou het trouwens niet een leuk idee zijn om die Villa Geertruida te restaureren? Als een passend eerbetoon aan een beetje dwarse gravin. Het zou haar allicht meer eer doen dan het beeldje dat nu in de tuin van het kantoor van de naar haar genoemde stichting staat. ---------- Follies, bizarre bouwwerken in Nederland en België, Wim Meulenkamp, Arbeiderspers Oostduin en de graven Van Bylandt, mr.H.Hardenberg, Kruseman ------ De tekening boven is van Alex Verduijn den Boer, de foto is van de schrijver.

meer Frits Hoorweg - meer "Lopen" -

Bezigheden > Lopen
Was dit de Villa Geertruida?	Frits Hoorweg
Op een dag pakte ik het handboek over follies van Wim Meulenkamp maar weer eens uit de kast. Wat staat daar eigenlijk in over mijn woonplaats Den Haag? Kan me niet herinneren dat ik aan het lezen van de passages daarover ooit ben toegekomen. Zo’n boek lees je nu eenmaal niet van a tot z. De twee pagina’s die aan de hofstad zijn gewijd worden vooral beheerst door Koning Willem II en zijn pogingen aan de neogotiek een eigen invulling te geven: de Willemsstijl. De onderhoudende, licht schampere, toon die de schrijver in het algemeen hanteert krijgt daarbij zelfs iets vileins. Vervolgens komt hij in Clingendael terecht, waar hij redelijk te spreken lijkt over de Japanse Tuin. Tenslotte komt hij met een uitsmijter die mij intrigeerde: ‘Niet ver van Clingendael, aan de Wassenaarseweg, ligt de flink grote, houten schuur die Villa Geertruida heet’. Uit het vervolg blijkt dat die schuur voor de oorlog het huis was van het konijn van de gravin Van Bylandt. ‘Het huisje had verwarming, en op de verjaardagen van het konijn hing de vlag uit.’ Afijn, ik begon met een wandeling door Clingendael en dacht daarna op de terugweg even dat konijnenhok aan te doen. Niet te vinden, aan de Wassenaarseweg was het in ieder geval niet. Zou het inmiddels afgebroken zijn? Dat boek van Meulenkamp is natuurlijk ook al weer 24 jaar oud. Er zat niets anders op dan nader historisch onderzoek doen. Van Evert Hoorweg (ja, natuurlijk is dat familie!) heb ik ooit een stapeltje boeken gekregen uit de erfenis van z’n moeder. Die woonde langdurig in de wijk die nu meestal Oostduin wordt genoemd en had nogal wat over de geschiedenis op schrift. De genoemde gravin, met het konijn, was de laatste eigenaresse van de landgoederen Arendsdorp en Oostduin. Over haar en haar familie heb ik heel veel gelezen dat ik al bijna weer vergeten ben. Maar ik heb er wel aan overgehouden dat zijzelf, wat men wel noemt een ‘character’ was. Ze was heel lang weduwe en omdat ze erg vermogend was kreeg ze vast veel verstandige adviezen van betweterige mannen. Ik stel me voor dat ze ooit uit balorigheid besloten heeft iets te doen dat totaal buiten de orde was: een villa voor haar konijn laten bouwen. In die teksten kwam ik de Villa Geertruida diverse malen tegen, maar waar zij stond bleef voor mij onduidelijk. Tenslotte kwam ik op het net een knipsel tegen waaruit opgemaakt kon worden dat zij zou zijn afgebroken. Afijn, toen realiseerde ik mij dat ik op zoek moest naar de restanten van wat de Villa geweest zou kunnen zijn. Niet ver achter het huis op de hoek van het park, aan de Wassenaarseweg, direct naast de Neuhuyskade, vond ik iets dat daarvoor door zou kunnen gaan. Sta mij toe om enige kritiek te uiten op Wim Meulenkamp: er is weinig van over en ik vermoed dat dat ook al het geval was toen zijn boek uitkwam … en de villa zelf ligt niet aan de Wassenaarseweg! Zou het trouwens niet een leuk idee zijn om die Villa Geertruida te restaureren? Als een passend eerbetoon aan een beetje dwarse gravin. Het zou haar allicht meer eer doen dan het beeldje dat nu in de tuin van het kantoor van de naar haar genoemde stichting staat. ---------- Follies, bizarre bouwwerken in Nederland en België, Wim Meulenkamp, Arbeiderspers Oostduin en de graven Van Bylandt, mr.H.Hardenberg, Kruseman ------ De tekening boven is van Alex Verduijn den Boer, de foto is van de schrijver.
© 2019 Frits Hoorweg

	powered by CJ2