archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 5 Jaargang 16 13 december 2018 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Beschouwingen > Een rustig mens | ||||
Zonder al te veel pretenties | De dienstdoende redacteuren | |||
Nou heeft ie waarachtig ook nog een boek. Reinier van Delden, bedoel ik. ‘Zonder al te veel pretenties’ heet het. Aardige titel wel. Lang over nagedacht waarschijnlijk. Vooral dat ‘al teveel’ is goed gevonden. Want pretentieloos is het natuurlijk niet. Heel apart: de schrijversindex van De Leunstoel. Die vermeldt zijn naam twee keer … mysterieus. Zal wel iets mis zijn gegaan. Onhandig geval die redacteur. Het kan natuurlijk een keer misgaan. Maar dan ook niet weten hoe het te corrigeren … Reinier is zelf trouwens ook een geval apart. In Den Haag gaan nog verhalen over hem rond … Heel laat op de avond hoor je ze nog wel aan de tap. Misschien krijgen we Willem daar nog over aan de praat. Sindsdien speelt hij de banneling in het verre oosten. Verdient zijn boterham door voor suppoost te spelen. Althans dat is de indruk die hij probeert te wekken. Het gaat natuurlijk niet aan om alles te geloven. Dichterlijke vrijheid, noemen ze dat toch? Praten doen de mensen die hij opvoert zelden. Ze doen wat ze moeten doen zonder veel tekst. Uitbundigheid lijkt hen vreemd, zou het de landsaard zijn? De schrijver is niet naarstig op zoek naar een plot. Laat staan dat hij uit is op een vrolijke pointe. Misschien is hij daarin wel uniek. (FH) --------- Ik noemde hem altijd ‘mijn psychiator’. Als ie weer eens naar mijn halfdronken geouwehoer zat te luisteren. Die ‘tor’ had ik van Wim T. Schippers gejat: Dokter Karl Heinz Lindt. Misschien herinner je je die nog wel. Asbach Uralt und man fühlt sich wohl. Luisteren kon ie verdomd goed, die Reinier. Kan ie nog steeds goed, zo te lezen. Hij was ooit de beroemdste barman van Den Haag. Dat u daar niks van weet komt door de Nieuwspoortcode. Daar moet ik me ook aan houden, dus ik zwijg als het graf. Vraag maar aan die kale van RTL. Die kwam wel eens plaatjes bij hem draaien. In dat café aan het Noordeinde. Prachtige tent. Ze draaiden er alleen echte LP’s. En je mocht er roken. Ze hadden namelijk een waterdicht plan. Er stonden alleen maar eigenaren achter de bar. Zodat er geen personeel werd aangetast door de giftige dampen. Het leek geniaal, maar het duurde niet lang. Er kwamen te veel niet-rokende klanten. En die begonnen te zeiken. De rokers moesten toen naar een opkamertje. Best een mooi hok. Maar van ouwehoeren met Reinier kwam het niet meer. Je kunt moeilijk vanuit zo’n kamertje naar beneden gaan staan schreeuwen. Nu zou het weer kunnen. Zelfs ik ben gestopt met roken. Niet dat ik daar gelukkiger van ben geworden. In tegendeel, zou ik zeggen. Daar zou ik graag eens met Reinier over praten. Met een glas Asbach Uralt. Maar dan moet je dus tegenwoordige helemaal naar Meppel. Of Emmen, of zoiets. Kan ik beter dat boekje bestellen. Scheelt een hoop gereis. (WM) ------- De Dienstdoende Redacteuren waren deze keer Frits Hoorweg en Willem Minderhout. ‘Zonder al te veel pretenties’ is via de boekhandel te krijgen of te bestellen. De boekomslag is van Martje Smit en Joren Hans |
||||
© 2018 De dienstdoende redacteuren | ||||
powered by CJ2 |