archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 1
Jaargang 16
11 oktober 2018
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Enigszins wat teleurgesteld Reinier van Delden

1601BZ EnigszinsHij zwaaide naar mij.
Althans, dat dacht ik.
Dus ik hief mijn arm al in de lucht.
Er eerlijk van uitgaande dat hij mij bedoelde.
Maar blijkbaar liep er een kennis van hem achter mij.
En die bedoelde hij.

In feite stond ik nu in het luchtledige te zwaaien.
Ik voelde mij toch een beetje ongemakkelijk.
Niet dat hij mij iets kwalijk zal nemen.
Daar was hij het type niet naar.
Een rustige man was het.
Eigenaar van een boekenwinkel.
Deed hij samen met zijn vrouw.
En nu doen ze het rustiger aan.
Hebben ze die winkel verkocht.
Maar ik vond het er altijd zeer aangenaam.
Met die wereldkaarten achter de toonbank.
Die stapels boeken op de grond.
En die wenteltrap naar boven.
Waar ze dan woonden.

Niet dat wij nou een speciale band hadden.
Maar toch ergens wel een klik.
En dat zelfde gold ook voor zijn vrouw.
Nooit een woord mee gewisseld.
Alleen een blik is soms al genoeg om elkaar te begrijpen.
En het was nou ook niet zo dat ik er altijd boeken kocht.
Die zijn op één hand te tellen.
Meestal struinde ik een beetje achterin de winkel.
Waar ze dan klassieke muziek draaide.
Zo hard dat je het net niet kon horen.

Goedbeschouwd kon ik er dan uren vertoeven.
Toch bleef het vaak bij een minuut of tien.
Voelde ik mij weer bezwaard omdat ik toch niks kocht.
Niet dat het ze iets interesseerde.
Ik geloof dat ze het niet eens om de centen deden.
Ze waren al binnen.
Mazzel gehad.
Ooit.
Hij liet er nooit veel over los.

Maar goed, ik stond dus naar hem te zwaaien.
Als een bezetene bijna.
Alsof ik een ouwe vriend naar jaren weer eens zag.
Eigenlijk wel wat overdreven.
Vond ik achteraf zelf ook.
Toen ik mijn arm enigszins wat teleurgesteld weer naar beneden liet zakken.

--------
Het plaatje is van Henk Klaren


© 2018 Reinier van Delden meer Reinier van Delden - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Enigszins wat teleurgesteld Reinier van Delden
1601BZ EnigszinsHij zwaaide naar mij.
Althans, dat dacht ik.
Dus ik hief mijn arm al in de lucht.
Er eerlijk van uitgaande dat hij mij bedoelde.
Maar blijkbaar liep er een kennis van hem achter mij.
En die bedoelde hij.

In feite stond ik nu in het luchtledige te zwaaien.
Ik voelde mij toch een beetje ongemakkelijk.
Niet dat hij mij iets kwalijk zal nemen.
Daar was hij het type niet naar.
Een rustige man was het.
Eigenaar van een boekenwinkel.
Deed hij samen met zijn vrouw.
En nu doen ze het rustiger aan.
Hebben ze die winkel verkocht.
Maar ik vond het er altijd zeer aangenaam.
Met die wereldkaarten achter de toonbank.
Die stapels boeken op de grond.
En die wenteltrap naar boven.
Waar ze dan woonden.

Niet dat wij nou een speciale band hadden.
Maar toch ergens wel een klik.
En dat zelfde gold ook voor zijn vrouw.
Nooit een woord mee gewisseld.
Alleen een blik is soms al genoeg om elkaar te begrijpen.
En het was nou ook niet zo dat ik er altijd boeken kocht.
Die zijn op één hand te tellen.
Meestal struinde ik een beetje achterin de winkel.
Waar ze dan klassieke muziek draaide.
Zo hard dat je het net niet kon horen.

Goedbeschouwd kon ik er dan uren vertoeven.
Toch bleef het vaak bij een minuut of tien.
Voelde ik mij weer bezwaard omdat ik toch niks kocht.
Niet dat het ze iets interesseerde.
Ik geloof dat ze het niet eens om de centen deden.
Ze waren al binnen.
Mazzel gehad.
Ooit.
Hij liet er nooit veel over los.

Maar goed, ik stond dus naar hem te zwaaien.
Als een bezetene bijna.
Alsof ik een ouwe vriend naar jaren weer eens zag.
Eigenlijk wel wat overdreven.
Vond ik achteraf zelf ook.
Toen ik mijn arm enigszins wat teleurgesteld weer naar beneden liet zakken.

--------
Het plaatje is van Henk Klaren
© 2018 Reinier van Delden
powered by CJ2