archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 19 Jaargang 15 13 september 2018 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Luister! | ||||
Dan liever Shel Silverstein | Henk Klaren | |||
We got a genu-wine Indian Guru Who's teaching us a better way Soms schiet zo’n zinnetje je opeens weer te binnen. Er is niet eens altijd een aanleiding voor. Nu wel. Diederik van Vleuten, voormalig cabaretier, was bij zo’n praatprogramma. Ik weet niet eens meer welk. Ik meen Laat op Één met Nadia Moussaid. Die laatste is naar mijn idee de beste gastpersoon van praatprogramma’s in Nederland. Dat terzijde. Van Vleuten was in Berlijn geweest en daar in aanraking gekomen met Ravi Shankar. Niet de Ravi Shankar die we kennen van The Beatles en van Woodstock. Dat je gewoon een kwartiertje zat te wachten tot de muziek waarvoor je was gekomen weer begon. Die niet dus, maar eentje met lang haar en een onverzorgd aandoende baard, zoals dat gaat met echte Indiase goeroes. Deze laat zich Sri Sri noemen of Guruji. Van Vleuten is een discipel geworden, die zich tijdens het programma zelfs enigszins als apostel ontpopte. Sri Sri had hem in ieder geval een betere weg getoond. Meditatie enzo. Je kent dat wel. De eertijds scherpe cabaretier bleek een kritiekloos volgeling te zijn geworden. Waarom komt me dat allemaal zo bekend voor? Tijdens het interbellum had je al ene Krishnamurti. Die moest het nog doen met een keurig kapsel en een gladde kin. De Baghwan van Ramses Shaffy en George Groot van Don Quishocking voldeed een stuk beter aan het clichébeeld. Net als de Maharishi Mahesj Yogi, waar The Beatles dan weer op waren. Ik vind het allemaal best hoor. In het algemeen zijn de heren, dames zijn er niet veel bij, geen ernstig gevaar voor de wereldvrede. Er bestaat overigens wel een lijst van corrupte Indiase goeroes. En een top tien van Yoga goeroes en ook een top vijftien van Hindoe goeroes. Keuze genoeg. Heel veel haar hebben ze, door de bank genomen. Ik vermoed dat ze ook wel redelijk in de slappe was zitten. De meesten dan. Ach ja, godsdiensten en spiritualiteit. Denk aan Amerikaanse televisiedominees. Ik voel me toch meer thuis bij wijlen Shel Silverstein. Toegegeven: ook met baard, maar wel verzorgd. Hij nam de dingen niet zo serieus en zichzelf al helemaal niet. Zo’n houding neemt mij voor mensen in. En dus ben ik maar weer eens naar de albums van Dr. Hook en van Bobby Bare gaan luisteren. Nummers als Marie Laveau, Time en – vooral – The Cover of the Rolling Stone. Geweldig. Je zou bijna fan worden. Nou ja, dat gaat natuurlijk wat ver. Maar lollig is het allemaal wel. En prettige rock ’n roll. Niks kan Dr. Hook op de omslag van de Rolling Stone krijgen, zelfs een echte Indiase goeroe niet. Dr. Hook - Cover of the Rolling Stone ---- Het plaatje is van Han Busstra |
||||
© 2018 Henk Klaren | ||||
powered by CJ2 |