archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 19 Jaargang 15 13 september 2018 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > Lopen | ||||
Weer eens wandelen | Katharina Kouwenhoven | |||
Ik heb ontdekt dat Limburg een hele fijne provincie is om te wandelen. Verschillende keren heb ik vanuit Epen langs de Geul gelopen en die meandert prachtig door het landschap, onaangetast door hufters die zo’n rivier c.q. beek recht willen trekken. Laat dat water toch z’n gang gaan! Het Geullandschap is ook al on-Hollands vanwege de hoogteverschillen. Klimmen en dalen, weliswaar op kleine schaal, maar wij zijn het niet gewend en krijgen er pijn van in de kuiten. Die Geul steekt op een goed moment de grens over met de Voerstreek en dan heet de geul: Gueul. Die grens loopt daar erg grillig en zeker niet langs een liniaal en daarom steek je hem steeds opnieuw over. Aan beide zijden van de grens zijn ze overal op wandelaars en fietsers ingesteld – je mag in het café gewoon je vieze schoenen aanhouden – en word je hartelijk ontvangen, bijvoorbeeld met wijn uit de streek. Inmiddels heb ik ook twee keer langs de Maas gewandeld. Vorig jaar van Venlo naar Roermond, via Belfeld en Beesel. In Belfeld is een fantastische B&B aan de Maas, waar je niet alleen een prachtig uitzicht hebt, maar ook zeer gastvrij ontvangen wordt. Op die tocht liepen we vaak langs het water en hoe dichter je bij Roermond komt, hoe meer water. Aan die Maas wordt natuurlijk behoorlijk wat verhapstukt, want die wil nog wel eens buiten zijn oevers treden en Nederlanders zijn zo dom om huizen te bouwen in de uiterwaarden, die niet alleen niet kunnen drijven, maar ook niet op palen staan. Dus moet je almaar hogere dijken aanleggen. Dit jaar heb ik er gewandeld tussen de Maas en de Niers, van Mook naar Vierlingsbeek. Dat was een tocht van de verschroeide aarde. Op de beroemde Mookerheide was praktisch geen paarse struik te bekennen, maar alles was oranje gekleurd. Een zomer als deze heb ik bij mijn weten nooit eerder meegemaakt en de gevolgen waren spectaculair. De heide was niet afgebrand, maar leek nu permanent in brand te staan. Ook bomen, struiken en gras waren oranje uitgeslagen, maar gezonde en uitgedroogde exemplaren van dezelfde soort stonden broederlijk naast elkaar. Ik kon er met mijn verstand niet bij, maar prachtig was het wel. De Niers is een lief riviertje dat aftakt van de Maas en richting de Duitse grens stroomt. Ook deze rivier is zo smal dat hij vrijelijk mag meanderen. De Maas niet. Als we langs de Maas liepen konden we hem niet zien vanwege de begroeiing. Dat is dan wel weer jammer. Onderweg deden we Plasmolen, Gennip, Afferden en dus Vierlingsbeek aan, dat op de grens met Brabant ligt en een station (!) heeft. Daar troffen we een prachtige B&B, in een stadje dat verder niets te bieden heeft. Volgend jaar gaan we de grens met Brabant verder aftasten. Ik vind alles goed, als er maar water is en bij voorkeur een lange, hete, droge zomer. ---- De plaatjes zijn van de schrijfster |
||||
© 2018 Katharina Kouwenhoven | ||||
powered by CJ2 |