archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 19 Jaargang 15 13 september 2018 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Beschouwingen > In de polder | ||||
Plaatsen van hoop | Dik Kruithof | |||
Een van de mooie onderdelen van de Culturele Hoofdstad is dat vanuit de Mienskip (gemeenschap, maar dan iets mooier) allemaal ideeën gevraagd en gekomen zijn. Ideeën om Friesland aan te passen aan de klimatologische veranderingen zijn zichtbaar gemaakt in de Tentoonstelling Places of Hope, in de oude gebouwen van het Fries Museum. Bij de hoofdingang in de Kanselarij – ooit eens uitgeroepen tot mooiste gebouw van Leeuwarden (probeer er iets van te zien als je er komt op donderdag of vrijdag) – loop je door de tunnel naar de overkant. In de tunnel heb je aan de ene kant een mooi en uitnodigend overzicht van actieposters uit de jaren zestig, zeventig en tachtig, die laten zien dat er toen ook al aandacht voor klimaat en milieu en zorgelijke ontwikkelingen was. Aan de andere kant, in een Goed Wonen-kamer, wordt een prachtige serie filmpjes getoond, op een heel oude tv, die alles laten zien wat er in die jaren al gebeurde. Zoals het eerste aardgas in Hilversum, gasboringen in Warga, de eerste bewoners van de Bijlmer, maar ook een coöperatieve diepvrieskluis in de Alblasserwaard: zestig vrieskisten in een ruimte waarin iedereen zijn keurig in – toen nieuw – plastic verpakte levensmiddelen kon bewaren. Aan de andere kant weer naar boven, naar het NOVI-Labyrinth, waar je op basis van je eigen keuzes – vlees of niet, gas of elektra, benzine of ov etc – kunt laten zien hoe het verder moet. Daarna gaat in de tentoonstelling de aandacht uit naar de 'Landmakers'. Dat is een groep mensen die ideeën hebben aangedragen voor een nieuwe, andere en betere wereld. In drie zalen is er aandacht en ruimte voor plannen, materiaal, gereedschappen en alles wat mensen nodig hebben om de wereld te veranderen. Duidelijk is wel dat deze zalen meer bedoeld zijn voor presentaties, gesprekken en bijeenkomsten dan dat het zuivere tentoonstellingszalen zijn. De hele inhoud van wat de 33 Landmakers bedacht hebben staat in een krant, die daar te krijgen is. Het zijn volgens de inleiding: een supermarktondernemer die een dijk wil doorbreken (Jan Zijlstra met Holwerd at Sea), een architecte die actie voert tegen de lichtvervuiling (Nynke-Rixt Jukema wil de Sterren Weer Zien) en dorpsbewoners die samen een windmolen kopen (Luc van Tiggelen met 100% Eigen Energie voor Duurzaam Ameland). Maar er zijn dus nog dertig anderen. Een die ik ook gelezen heb heet Slim met Slib, waarmee Ellen Farwick de ecologische problemen hoger op de beleidsagenda's wil krijgen. Waar? In het Dollardgebied. Daar heeft de economische waarde altijd de overhand gehad en nu is er een waddengebied achtergebleven dat, volgens een overeenkomst uit 2012, zo beheerd moet worden dat economie en ecologie met elkaar in evenwicht komen. Dat betekent dat er ieder jaar een miljoen ton slib uit het water gehaald moet worden om de waterkwaliteit te verbeteren. Voor dat slib zijn volgens Ellen nu oplossingen gevonden om het te kunnen hergebruiken, maar die moeten nog verder ontwikkeld worden. Places of Hope sluit af met een project waarover al veel bekend is, maar waarover de echte politieke beslissingen nog moeten worden genomen. Het gaat over het Veen in het Lage Midden van Fryslân. Het Friese veenweidegebied is verantwoordelijk voor 30% van de uitstoot van de Nederlandse veenweidegebieden (die gezamenlijk evenveel koolstofdioxide uitstoten als een kolencentrale). Alle andere maatregelen die in Fryslân genomen kunnen worden zijn van veel minder belang dan een goed beheer van het veenweidegebied, waar globaal het probleem is dat de landbouw een lager waterpeil wil dan natuurbeheer. In de provincie is dit een heet politiek hangijzer en in Places of Hope is een hele zaal gevuld met alternatieve beheersplannen. Places of Hope is een bemoedigende tentoonstelling. Bekijk het ook op de website van placesofhope ----- De plaatjes zijn van de schrijver |
||||
© 2018 Dik Kruithof | ||||
powered by CJ2 |