De Leunstoel - internetmagazine voor rustige mensen


		archiefvorig nr.lopend nr.
			Nummer 19 Jaargang 15 13 september 2018

Beschouwingen > Een rustig mens		delen printen terug


	Ewout Klei en de 'switch' van Jalta	Willem Minderhout
	Je was als jong aanstormend historicus altijd al nadrukkelijk aanwezig op de sociale media, maar je lijkt daar nu je beroep van gemaakt te hebben. Heb je de geschiedenis als beroep vaarwel gezegd? Ha Willem, neen. Ik ben bezig om weer financiering voor een boek te krijgen, maar dat duurt heel lang. Ik ben nu niet harder bezig met sociale media, maar ik val meer op. Dat komt denk ik doordat ik Wierd Duk geregeld onder vuur neem, hij is ook een historicus trouwens, die de meest abjecte onzin als journalist, opiniemaker en twitteraar verspreidt. De fittie met Duk heeft mij bekender gemaakt. Op Jalta en voor het blad De Kanttekening schrijf ik ook historische beschouwingen. Denk aan die serie 'de dag van'. Jalta heeft, zoals je ook op de hoofdpagina kunt zien, een aparte rubriek geschiedenis. Die heeft Joshua Livestro ooit aangemaakt toen ik ervoor begon te schrijven. Ik vond Jalta vroeger voornamelijk nogal ranzig rechts. Het is de laatste tijd sterk van karakter veranderd. Ik lees het nu meestal met plezier. Hoe verklaar je die verandering? Aanleiding van onze 'switch' is de zomercrisis van 2016, toen auteurs Bart Schut en Esther Voet boos wegliepen. Joshua Livestro, de hoofdredacteur, had echter voor die tijd al bedenkingen gekregen bij de richting die 'rechts' was opgegaan, vooral ten tijde van het Oekraïnereferendum. In plaats van een pro-Westerse koers werd 'rechts' pro-Rusland en sympathiseerde men met autoritaire regimes, die van Poetin natuurlijk maar ook met Assad in Syrië. Als Leunstoelmedewerker ben ik jaloers op de vele jonge auteurs, waaronder Rik de Jong, een vroegere student van me, die voor Jalta schrijven. Wie selecteert die en hoe? Zie je Jalta als een kweekvijver? Rik de Jong en Fabian van Hal heb ik binnengehaald. Sommige auteurs vinden mij, zoals Pieter de Jonge en Wouter Louwerens. Wouter is trouwens niet zo heel jong meer, want kaal. In de 'Duk-discussies' tekent zich een boeiende coalitie af van conservatieven als Livestro en liberalen als Dirk-Jan van Baar. In deze felle discussie tussen wat ik voor het gemak 'redelijk rechts' en 'extreem-rechts' zal noemen blaas jij je partijtje mee. Wat is volgens jou de belangrijkste scheidslijn? Het gaat om de tegenstelling tussen internationalisme en nationalisme en om de tegenstelling liberale democratie versus populisme en autoritarisme. Livestro, Van Baar, Arend Jan Boekestijn en ondergetekende zijn niet links, maar verzetten ons tegen de flirt van een deel van rechts met extreemrechtse ideeën. Wierd Duk, Thierry Baudet, Sietske Bergsma, GeenStijl cum suis zijn bereid om onze rechtsstaat op te offeren, om daarmee het 'gevaar' van de islam en de vluchtelingen af te wenden. Dat verklaart ook de sympathie voor Rusland. Want Rusland zou een bolwerk tegen de oprukkende islam zijn. Net zoals het Hongarije van antidemocraat Viktor Orban en het nationalistische Israël van Benjamin Netanyahu. Zijn de redelijke krachten aan het winnen, of is het vechten tegen de bierkaai? De uil van Minerva stijgt op in de avondschemering. Ik weet het dus niet. Ik merk wel dat Jalta door het redelijke midden en ook door niet-extreem links zeer gewaardeerd wordt, terwijl we in de ogen van 'echt' rechts hebben afgedaan. Sowieso is het debat in deze tijden van incidenten- en symboolpolitiek lastiger. Mensen staan minder open voor de rede. Dat maakt het moeilijk. Ik vond je pesterige opmerkingen aan het adres van Asha ten Broeke en aanverwanten vroeger nogal puberaal. Je hebt onlangs uitgebreid allerlei 'mea culpa's' uitgeproken. Wat is er veranderd en waarom? Waar ik erg van schrok, het is alweer een tijdje geleden, was dat een PVV-mijnheer mijn grapje over 'zitplassers', waarmee Jesse Klaver-achtigen werden bedoeld, empathische mannen in een eikeltjespyjama, serieus ging gebruiken in zijn tirade tegen links. Als een PVV'er je met instemming citeert moet je jezelf achter de oren krabben. Mijn 'seksisme' was inderdaad vooral puberaal bedoeld en als kritiek op doorgeschoten links denken. Het seksisme van de alt-right en figuren als Jordan Peterson daarentegen is echt naargeestig. Ik ben voor gelijke rechten, vind dat vrouwen ook moeten kunnen studeren, gelijke kansen moeten hebben op de arbeidsmarkt, enzovoort. De klaagplaat van Opzij en blogs als Stellingdames is absoluut niet mijn kopje thee, maar dat is de vorm. Inhoudelijk sta ik dichter bij zulke dames dan bij de 'boze witte man'. Je sprak zelfs je waardering uit voor scherprechter Peter Breedveld. Draaft u niet wat door? Inhoudelijk heeft hij dikwijls gelijk, het komt alleen altijd zo ontzettend rottig zijn strot uit. Een beetje te vergelijken dus met Stellingdames. Peter Breedveld is op sociale media de Wierd Duk van links. Vrienden met hem zal ik dus nooit worden, want mensen die al te zeker zijn van hun eigen grote gelijk vinden een recalcitrante renegaat als ondergetekende maar lastig en irritant. Ook in je partijvoorkeur doen zich soms grillige ontwikkelingen voor. Van CU naar D66 naar VVD. Je uitte onlangs openlijke twijfel aan die laatste keus. Ben je al weer van partij veranderd? Op dit moment ben ik al een tijdje partijloos. Ik kom uit een gereformeerd nest. Dus eerst GPV en daarna ChristenUnie. Dat moest. Maar ik ben liberaal. Ik sta tussen D66 en de VVD in. De VVD vind ik te rechts op bepaalde vlakken, denk aan de dividendbelasting en het blijven vasthouden aan Stef Blok. D66 daarentegen is mij te week, te modieus progressief. Het plan van Ingrid van Engelshoven om studenten die gestrest zijn tegemoet te komen door de studielast te verlagen bijvoorbeeld. Echt belachelijk. Echt heel erg slap, GroenLinks. Dat moet je niet doen. Het beste zou zijn, maar dat gebeurt toch niet, dat de VVD en D66 fuseren. Blok kan dan mooi naar het Forum voor Democratie, Van Engelshoven en andere progressieve drammers naar GroenLinks of BIJ1.

meer Willem Minderhout - meer "Een rustig mens" -

Beschouwingen > Een rustig mens
Ewout Klei en de 'switch' van Jalta	Willem Minderhout
Je was als jong aanstormend historicus altijd al nadrukkelijk aanwezig op de sociale media, maar je lijkt daar nu je beroep van gemaakt te hebben. Heb je de geschiedenis als beroep vaarwel gezegd? Ha Willem, neen. Ik ben bezig om weer financiering voor een boek te krijgen, maar dat duurt heel lang. Ik ben nu niet harder bezig met sociale media, maar ik val meer op. Dat komt denk ik doordat ik Wierd Duk geregeld onder vuur neem, hij is ook een historicus trouwens, die de meest abjecte onzin als journalist, opiniemaker en twitteraar verspreidt. De fittie met Duk heeft mij bekender gemaakt. Op Jalta en voor het blad De Kanttekening schrijf ik ook historische beschouwingen. Denk aan die serie 'de dag van'. Jalta heeft, zoals je ook op de hoofdpagina kunt zien, een aparte rubriek geschiedenis. Die heeft Joshua Livestro ooit aangemaakt toen ik ervoor begon te schrijven. Ik vond Jalta vroeger voornamelijk nogal ranzig rechts. Het is de laatste tijd sterk van karakter veranderd. Ik lees het nu meestal met plezier. Hoe verklaar je die verandering? Aanleiding van onze 'switch' is de zomercrisis van 2016, toen auteurs Bart Schut en Esther Voet boos wegliepen. Joshua Livestro, de hoofdredacteur, had echter voor die tijd al bedenkingen gekregen bij de richting die 'rechts' was opgegaan, vooral ten tijde van het Oekraïnereferendum. In plaats van een pro-Westerse koers werd 'rechts' pro-Rusland en sympathiseerde men met autoritaire regimes, die van Poetin natuurlijk maar ook met Assad in Syrië. Als Leunstoelmedewerker ben ik jaloers op de vele jonge auteurs, waaronder Rik de Jong, een vroegere student van me, die voor Jalta schrijven. Wie selecteert die en hoe? Zie je Jalta als een kweekvijver? Rik de Jong en Fabian van Hal heb ik binnengehaald. Sommige auteurs vinden mij, zoals Pieter de Jonge en Wouter Louwerens. Wouter is trouwens niet zo heel jong meer, want kaal. In de 'Duk-discussies' tekent zich een boeiende coalitie af van conservatieven als Livestro en liberalen als Dirk-Jan van Baar. In deze felle discussie tussen wat ik voor het gemak 'redelijk rechts' en 'extreem-rechts' zal noemen blaas jij je partijtje mee. Wat is volgens jou de belangrijkste scheidslijn? Het gaat om de tegenstelling tussen internationalisme en nationalisme en om de tegenstelling liberale democratie versus populisme en autoritarisme. Livestro, Van Baar, Arend Jan Boekestijn en ondergetekende zijn niet links, maar verzetten ons tegen de flirt van een deel van rechts met extreemrechtse ideeën. Wierd Duk, Thierry Baudet, Sietske Bergsma, GeenStijl cum suis zijn bereid om onze rechtsstaat op te offeren, om daarmee het 'gevaar' van de islam en de vluchtelingen af te wenden. Dat verklaart ook de sympathie voor Rusland. Want Rusland zou een bolwerk tegen de oprukkende islam zijn. Net zoals het Hongarije van antidemocraat Viktor Orban en het nationalistische Israël van Benjamin Netanyahu. Zijn de redelijke krachten aan het winnen, of is het vechten tegen de bierkaai? De uil van Minerva stijgt op in de avondschemering. Ik weet het dus niet. Ik merk wel dat Jalta door het redelijke midden en ook door niet-extreem links zeer gewaardeerd wordt, terwijl we in de ogen van 'echt' rechts hebben afgedaan. Sowieso is het debat in deze tijden van incidenten- en symboolpolitiek lastiger. Mensen staan minder open voor de rede. Dat maakt het moeilijk. Ik vond je pesterige opmerkingen aan het adres van Asha ten Broeke en aanverwanten vroeger nogal puberaal. Je hebt onlangs uitgebreid allerlei 'mea culpa's' uitgeproken. Wat is er veranderd en waarom? Waar ik erg van schrok, het is alweer een tijdje geleden, was dat een PVV-mijnheer mijn grapje over 'zitplassers', waarmee Jesse Klaver-achtigen werden bedoeld, empathische mannen in een eikeltjespyjama, serieus ging gebruiken in zijn tirade tegen links. Als een PVV'er je met instemming citeert moet je jezelf achter de oren krabben. Mijn 'seksisme' was inderdaad vooral puberaal bedoeld en als kritiek op doorgeschoten links denken. Het seksisme van de alt-right en figuren als Jordan Peterson daarentegen is echt naargeestig. Ik ben voor gelijke rechten, vind dat vrouwen ook moeten kunnen studeren, gelijke kansen moeten hebben op de arbeidsmarkt, enzovoort. De klaagplaat van Opzij en blogs als Stellingdames is absoluut niet mijn kopje thee, maar dat is de vorm. Inhoudelijk sta ik dichter bij zulke dames dan bij de 'boze witte man'. Je sprak zelfs je waardering uit voor scherprechter Peter Breedveld. Draaft u niet wat door? Inhoudelijk heeft hij dikwijls gelijk, het komt alleen altijd zo ontzettend rottig zijn strot uit. Een beetje te vergelijken dus met Stellingdames. Peter Breedveld is op sociale media de Wierd Duk van links. Vrienden met hem zal ik dus nooit worden, want mensen die al te zeker zijn van hun eigen grote gelijk vinden een recalcitrante renegaat als ondergetekende maar lastig en irritant. Ook in je partijvoorkeur doen zich soms grillige ontwikkelingen voor. Van CU naar D66 naar VVD. Je uitte onlangs openlijke twijfel aan die laatste keus. Ben je al weer van partij veranderd? Op dit moment ben ik al een tijdje partijloos. Ik kom uit een gereformeerd nest. Dus eerst GPV en daarna ChristenUnie. Dat moest. Maar ik ben liberaal. Ik sta tussen D66 en de VVD in. De VVD vind ik te rechts op bepaalde vlakken, denk aan de dividendbelasting en het blijven vasthouden aan Stef Blok. D66 daarentegen is mij te week, te modieus progressief. Het plan van Ingrid van Engelshoven om studenten die gestrest zijn tegemoet te komen door de studielast te verlagen bijvoorbeeld. Echt belachelijk. Echt heel erg slap, GroenLinks. Dat moet je niet doen. Het beste zou zijn, maar dat gebeurt toch niet, dat de VVD en D66 fuseren. Blok kan dan mooi naar het Forum voor Democratie, Van Engelshoven en andere progressieve drammers naar GroenLinks of BIJ1.
© 2018 Willem Minderhout

	powered by CJ2