archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 17
Jaargang 15
28 juni 2018
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Guy Clark maakte ook 'outlaw-country' Henk Klaren

1517VG Guy ClarkIk bezit een dubbel-CD van Guy Clark. Daar staan vier van zijn oorspronkelijke langspeelplaten op. Da’s toch een flink percentage van zijn totale aantal studio-albums. Om de één of andere reden draaide ik de CD’s niet zo vaak. Ach, wie was dat ook alweer, Guy Clark? Guy is Mitchell, Clark is Gene. Dat soort dingen. Maar laatst kwam ik ze weer eens tegen. En gedraaid: gewoon lekkere country. Zijn voor mij bekendste nummer is Like Desperadoes Waiting For A Train. Ik ken het vooral in de uitvoering van The Highwaymen: Waylon Jennings, Willie Nelson, Johnny Cash en Kris Kristofferson. Hm, de helft van die vier is al dood. Net als Guy Clark trouwens.

Like Desperadoes … staat overigens niet op één van de vier albums op mijn dubbel-CD. Eigenlijk had ik me nooit gerealiseerd, dat het een nummer van Guy Clark is. Schande, schande. En nu ik me er wat meer in aan het verdiepen ben kom ik er tot mijn verbazing achter dat hij ook wel eens de vijfde Highwayman wordt genoemd. Dat ik dat nu pas ontdek … ik ben al jaren (tientallen!) erg gecharmeerd van de Highwaymen, heb ze nog eens live gezien in de Rotterdamse Doelen.

De naam Highwaymen slaat op een subgenre van de countrymuziek waarbij de heren, en misschien wel met name Waylon en Willie, aan de wieg hebben gestaan. Begin jaren zeventig van de vorige eeuw was country een soort gladde producersmuziek geworden. Dat werd in die periode doorbroken door artiesten die zich geen producers lieten opdringen, die hun eigen liedjes wilden opnemen met door henzelf gekozen sessiemuzikanten/bandleden. Langzamerhand werd het een soort beweging. Outlaw-country werd het genoemd. De artiesten traden buiten de ongeschreven regels van de commerciële Nashville-country. Ze kleedden de muziek ook een beetje uit, dus zonder teveel toeters en bellen, maar wel met steel guitars! Toen werd countrymuziek weer leuk.

Highwaymen zijn natuurlijk struikrovers, klassieke western outlaws. In 1976 was er een in dit verband belangrijk moment. Wanted! The Outlaws verscheen. Een compilatiealbum met Waylon Jennings, Willie Nelson, Jessi Colter en Tompall Glaser. Het werd het eerste countryalbum dat het tot platina bracht. Het is een prachtig album, ik heb het al jaren in huis.

Terug naar Guy Clark. Zijn ‘componistenpennenvruchten’ zijn dankbaar opgepikt door diverse, wat zeg ik, vele, collega Outlaws. En niet de minsten. Ik noem Bobby Bare, Johnny Cash, de ongelooflijke David Allen Coe, Vince Gill, het idool van Ilse Delange en bluegrass icoon Ricky Scaggs. Zo zou ik nog wel even door kunnen gaan. Zelfs John Denver, toch bepaald geen outlaw naar mijn idee, heeft werk van hem opgenomen. Emmylou Harris heeft veel meegedaan op zijn platen. Een belangrijke bijdrage van haar staat op Clark’s eerste album, Old nr. 1, zijn eigen uitvoering van Like Desperadoes … .

Hij is ook een soort mentor geweest voor mensen als Steve Earle en Rodney Crowell. Die laatste doet de laatste tijd veel met Emmylou Harris. Kortom: het is één grote familie. Nou ja, het was één grote familie. Guy Clark speelde daarin een belangrijke rol en hij speelde heel prettige muziek. Ik ga die CD’s weer wat vaker draaien, Wanted! The Outlaws ook. En Old nr. 1 moet ik nog eens scoren.


-------
Het plaatje is van Petra Busstra


© 2018 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Guy Clark maakte ook 'outlaw-country' Henk Klaren
1517VG Guy ClarkIk bezit een dubbel-CD van Guy Clark. Daar staan vier van zijn oorspronkelijke langspeelplaten op. Da’s toch een flink percentage van zijn totale aantal studio-albums. Om de één of andere reden draaide ik de CD’s niet zo vaak. Ach, wie was dat ook alweer, Guy Clark? Guy is Mitchell, Clark is Gene. Dat soort dingen. Maar laatst kwam ik ze weer eens tegen. En gedraaid: gewoon lekkere country. Zijn voor mij bekendste nummer is Like Desperadoes Waiting For A Train. Ik ken het vooral in de uitvoering van The Highwaymen: Waylon Jennings, Willie Nelson, Johnny Cash en Kris Kristofferson. Hm, de helft van die vier is al dood. Net als Guy Clark trouwens.

Like Desperadoes … staat overigens niet op één van de vier albums op mijn dubbel-CD. Eigenlijk had ik me nooit gerealiseerd, dat het een nummer van Guy Clark is. Schande, schande. En nu ik me er wat meer in aan het verdiepen ben kom ik er tot mijn verbazing achter dat hij ook wel eens de vijfde Highwayman wordt genoemd. Dat ik dat nu pas ontdek … ik ben al jaren (tientallen!) erg gecharmeerd van de Highwaymen, heb ze nog eens live gezien in de Rotterdamse Doelen.

De naam Highwaymen slaat op een subgenre van de countrymuziek waarbij de heren, en misschien wel met name Waylon en Willie, aan de wieg hebben gestaan. Begin jaren zeventig van de vorige eeuw was country een soort gladde producersmuziek geworden. Dat werd in die periode doorbroken door artiesten die zich geen producers lieten opdringen, die hun eigen liedjes wilden opnemen met door henzelf gekozen sessiemuzikanten/bandleden. Langzamerhand werd het een soort beweging. Outlaw-country werd het genoemd. De artiesten traden buiten de ongeschreven regels van de commerciële Nashville-country. Ze kleedden de muziek ook een beetje uit, dus zonder teveel toeters en bellen, maar wel met steel guitars! Toen werd countrymuziek weer leuk.

Highwaymen zijn natuurlijk struikrovers, klassieke western outlaws. In 1976 was er een in dit verband belangrijk moment. Wanted! The Outlaws verscheen. Een compilatiealbum met Waylon Jennings, Willie Nelson, Jessi Colter en Tompall Glaser. Het werd het eerste countryalbum dat het tot platina bracht. Het is een prachtig album, ik heb het al jaren in huis.

Terug naar Guy Clark. Zijn ‘componistenpennenvruchten’ zijn dankbaar opgepikt door diverse, wat zeg ik, vele, collega Outlaws. En niet de minsten. Ik noem Bobby Bare, Johnny Cash, de ongelooflijke David Allen Coe, Vince Gill, het idool van Ilse Delange en bluegrass icoon Ricky Scaggs. Zo zou ik nog wel even door kunnen gaan. Zelfs John Denver, toch bepaald geen outlaw naar mijn idee, heeft werk van hem opgenomen. Emmylou Harris heeft veel meegedaan op zijn platen. Een belangrijke bijdrage van haar staat op Clark’s eerste album, Old nr. 1, zijn eigen uitvoering van Like Desperadoes … .

Hij is ook een soort mentor geweest voor mensen als Steve Earle en Rodney Crowell. Die laatste doet de laatste tijd veel met Emmylou Harris. Kortom: het is één grote familie. Nou ja, het was één grote familie. Guy Clark speelde daarin een belangrijke rol en hij speelde heel prettige muziek. Ik ga die CD’s weer wat vaker draaien, Wanted! The Outlaws ook. En Old nr. 1 moet ik nog eens scoren.


-------
Het plaatje is van Petra Busstra
© 2018 Henk Klaren
powered by CJ2