archiefvorig nr.lopend nr.
			Nummer 15 Jaargang 15 31 mei 2018

	Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug Twee stoelen ... zomaar Reinier van Delden Ik heb twee stoelen van mijn buurman gekregen. Nu staan ze hier in mijn huiskamer. Geen idee wat ik er mee aan moet. Hij had ze over. Twee stoelen. Soort kantoorstoelen. Maar dan zonder wieltjes. Gewoon die je neer kan zetten. Eentje staat er nou bij de verwarming. En die ander staat zo maar ergens. Eigenlijk staan ze in de weg. Maar dat stonden ze bij mijn buurman natuurlijk ook. Ook slim van hem. Mij met een smoesje naar binnen lokken. Ja, hij was aan het verbouwen zei die. En of ik dan even wou komen kijken. Nou, best joh. Dus ik sta daar met mijn goeie gedrag. Te doen alsof ik verstand heb van verbouwen. Niet dat hij daar op uit was. Hij zat echt niet op mijn mening te wachten. Hij moest gewoon van die stoelen af. Ik had ze al zien staan. Twee van die onooglijke kantoorachtige stoelen. Grijs met zwart. Waar je niet voor je plezier in gaat zitten. Meer van die stoelen die je dan nog in je schuur hebt staan. Dat je dan op een feestje komt en nergens kan zitten. En dat diegene die het feestje geeft nog wel een paar stoelen heeft. Dat soort stoelen. Stoelen die ze achterlaten bij de verhuizing van het ene kantoor naar het andere. Stoelen waar je alleen op wil gaan zitten als je echt geen andere keus hebt. Bij een sollicitatie of zo. Dat je netjes wacht totdat je aanstaande chef gaat zitten. En dat jij dan ook neerploft. En je meteen al merkt dat dat bedrijf niks voor je is. Nog los van die chef die tegenover je zit. Maar die stoelen! Die vreselijke stoelen. Van die stoelen die de huisarts ook heeft. Waar je je bij voorbaat al ongemakkelijk in voelt. Terwijl je al niet zo lekker in je vel zat. Nou, van die stoelen dus. Die heb ik van mijn buurman gekregen. Ik kon ze zo meenemen. En hij hoefde er niks voor te hebben. ----- Het plaatje is van Petra Busstra © 2018 Reinier van Delden meer Reinier van Delden - meer "Ontmoetingen" -

Bezigheden > Ontmoetingen
Twee stoelen ... zomaar	Reinier van Delden
Ik heb twee stoelen van mijn buurman gekregen. Nu staan ze hier in mijn huiskamer. Geen idee wat ik er mee aan moet. Hij had ze over. Twee stoelen. Soort kantoorstoelen. Maar dan zonder wieltjes. Gewoon die je neer kan zetten. Eentje staat er nou bij de verwarming. En die ander staat zo maar ergens. Eigenlijk staan ze in de weg. Maar dat stonden ze bij mijn buurman natuurlijk ook. Ook slim van hem. Mij met een smoesje naar binnen lokken. Ja, hij was aan het verbouwen zei die. En of ik dan even wou komen kijken. Nou, best joh. Dus ik sta daar met mijn goeie gedrag. Te doen alsof ik verstand heb van verbouwen. Niet dat hij daar op uit was. Hij zat echt niet op mijn mening te wachten. Hij moest gewoon van die stoelen af. Ik had ze al zien staan. Twee van die onooglijke kantoorachtige stoelen. Grijs met zwart. Waar je niet voor je plezier in gaat zitten. Meer van die stoelen die je dan nog in je schuur hebt staan. Dat je dan op een feestje komt en nergens kan zitten. En dat diegene die het feestje geeft nog wel een paar stoelen heeft. Dat soort stoelen. Stoelen die ze achterlaten bij de verhuizing van het ene kantoor naar het andere. Stoelen waar je alleen op wil gaan zitten als je echt geen andere keus hebt. Bij een sollicitatie of zo. Dat je netjes wacht totdat je aanstaande chef gaat zitten. En dat jij dan ook neerploft. En je meteen al merkt dat dat bedrijf niks voor je is. Nog los van die chef die tegenover je zit. Maar die stoelen! Die vreselijke stoelen. Van die stoelen die de huisarts ook heeft. Waar je je bij voorbaat al ongemakkelijk in voelt. Terwijl je al niet zo lekker in je vel zat. Nou, van die stoelen dus. Die heb ik van mijn buurman gekregen. Ik kon ze zo meenemen. En hij hoefde er niks voor te hebben. ----- Het plaatje is van Petra Busstra
© 2018 Reinier van Delden
	powered by CJ2