archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 13
Jaargang 15
26 april 2018
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Wasted words Henk Klaren

1513VG Wasted WordsHéél, heel erg vroeger had je een radioprogramma dat heette: ‘Tijd voor Teenagers’.  Het was het enige radioprogramma op de Nederlandse radio waarin rock- en beatmuziek (ja, zo heette dat) werd gespeeld. Het werd gepresenteerd door ene Herman Stok. Een oudere heer met stropdas. In die tijden deden mensen iets vóór een doelgroep. De dingen werden niet dóór mensen uit de doelgroep gedaan. Ik herinner mij nog goed dat de heer Stok eens één van de eerste plaatjes van The Motions draaide en daarbij de historische woorden sprak: ‘De enige echt Nederlandse beatgroep’. En dat was ook zo.

Ik moet daar zo nu en dan aan denken. Deze week was dat weer het geval. Er stond een artikeltje in de krant over The Motions naar aanleiding van het uitbrengen van een CD-box met alle albums van de groep, plus nog wat ander daaraan gerelateerd materiaal. De vette kop van het artikel suggereerde dat The Motions toen ‘de beste’ waren. In termen van Haagse popmuziek betekent dat: beter dat de Earring. Het artikeltje lezende bleek dat zulks niet de opvatting was van de auteur van het stuk, maar dat het ging om de mening van de geïnterviewde. En dat was de voormalige zanger van de groep: Rudy Bennett noemt hij zich. Ik meen dat hij eigenlijk Van de Berg heet. Of zoiets.

Soms spreek ik nog wel eens mensen, met een overigens bovengemiddeld goede smaak voor populaire muziek, die de vroege Motions nog steeds fantastisch vinden. Ik geraak dan in een soort automatische nietes-houding. Want, eerlijk is eerlijk, ze speelden niet zo heel erg goed. De Britse voorbeelden waren echt veel beter. En dan nog. Het viel ook niet echt mee in die tijden. Er was nog niet zoiets als een rock-academie. En in Nederland bestond ook geen voedingsbodem van blues, country en folk. De heren moesten het allemaal zelf uitvinden. De allereerste elektrische gitaar – die van Eddy Christiani – was nog maar net in Nederland gearriveerd.

En toch: met name in Den Haag ontstond een echte scene. En als je dat hebt meegemaakt, als muzikant, roadie, publiek/fan of klasgenoot dan beleef je de herinnering aan de beatgroepen, ook The Motions, anders dan wanneer je het in de verre Achterhoek moest doen met een paar minuutjes beatmuziek op de radio. Moest je op zaterdag na schooltijd (jawel kinders, op zaterdag!) snel naar huis. Het begon om één uur. Dat geeft ietwat meer afstand.

En natuurlijk: The Motions waren het eerst. En gitarist en liedjesschrijver Robbie van Leeuwen heeft wereldhits geschreven, met Venus uit de Shocking Blue tijd als uitschieter. Maar ik slaag er maar niet in het gênante Wasted Words buiten beschouwing te laten. Een dreun van een nummer. De kwaliteit van het Engels heeft volgens sommigen iets vertederends, want passend in de Haagse beattraditie. Maar dat gevoel deel ik niet. Erger vind ik nog de inhoud. Als je dan toch meelift op de toenmalige protestsong-hype zeg dan niet dat I Have A Dream van Martin Luther King verspilde woorden zijn, wasted words. Okee, het laatste coupletje geeft daar weer een soort draai aan, maar zelfs dan blijft het passief en weinig strijdbaar. De president moet maar zorgen dat het beter gaat en misschien helpt de Heer een beetje. Sjonge, of zou ik dat Haagse Engels verkeerd begrepen hebben?

Kortom, doe mij maar de Q en de Earring.

--------
Het plaatje is van Han Busstra


© 2018 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Wasted words Henk Klaren
1513VG Wasted WordsHéél, heel erg vroeger had je een radioprogramma dat heette: ‘Tijd voor Teenagers’.  Het was het enige radioprogramma op de Nederlandse radio waarin rock- en beatmuziek (ja, zo heette dat) werd gespeeld. Het werd gepresenteerd door ene Herman Stok. Een oudere heer met stropdas. In die tijden deden mensen iets vóór een doelgroep. De dingen werden niet dóór mensen uit de doelgroep gedaan. Ik herinner mij nog goed dat de heer Stok eens één van de eerste plaatjes van The Motions draaide en daarbij de historische woorden sprak: ‘De enige echt Nederlandse beatgroep’. En dat was ook zo.

Ik moet daar zo nu en dan aan denken. Deze week was dat weer het geval. Er stond een artikeltje in de krant over The Motions naar aanleiding van het uitbrengen van een CD-box met alle albums van de groep, plus nog wat ander daaraan gerelateerd materiaal. De vette kop van het artikel suggereerde dat The Motions toen ‘de beste’ waren. In termen van Haagse popmuziek betekent dat: beter dat de Earring. Het artikeltje lezende bleek dat zulks niet de opvatting was van de auteur van het stuk, maar dat het ging om de mening van de geïnterviewde. En dat was de voormalige zanger van de groep: Rudy Bennett noemt hij zich. Ik meen dat hij eigenlijk Van de Berg heet. Of zoiets.

Soms spreek ik nog wel eens mensen, met een overigens bovengemiddeld goede smaak voor populaire muziek, die de vroege Motions nog steeds fantastisch vinden. Ik geraak dan in een soort automatische nietes-houding. Want, eerlijk is eerlijk, ze speelden niet zo heel erg goed. De Britse voorbeelden waren echt veel beter. En dan nog. Het viel ook niet echt mee in die tijden. Er was nog niet zoiets als een rock-academie. En in Nederland bestond ook geen voedingsbodem van blues, country en folk. De heren moesten het allemaal zelf uitvinden. De allereerste elektrische gitaar – die van Eddy Christiani – was nog maar net in Nederland gearriveerd.

En toch: met name in Den Haag ontstond een echte scene. En als je dat hebt meegemaakt, als muzikant, roadie, publiek/fan of klasgenoot dan beleef je de herinnering aan de beatgroepen, ook The Motions, anders dan wanneer je het in de verre Achterhoek moest doen met een paar minuutjes beatmuziek op de radio. Moest je op zaterdag na schooltijd (jawel kinders, op zaterdag!) snel naar huis. Het begon om één uur. Dat geeft ietwat meer afstand.

En natuurlijk: The Motions waren het eerst. En gitarist en liedjesschrijver Robbie van Leeuwen heeft wereldhits geschreven, met Venus uit de Shocking Blue tijd als uitschieter. Maar ik slaag er maar niet in het gênante Wasted Words buiten beschouwing te laten. Een dreun van een nummer. De kwaliteit van het Engels heeft volgens sommigen iets vertederends, want passend in de Haagse beattraditie. Maar dat gevoel deel ik niet. Erger vind ik nog de inhoud. Als je dan toch meelift op de toenmalige protestsong-hype zeg dan niet dat I Have A Dream van Martin Luther King verspilde woorden zijn, wasted words. Okee, het laatste coupletje geeft daar weer een soort draai aan, maar zelfs dan blijft het passief en weinig strijdbaar. De president moet maar zorgen dat het beter gaat en misschien helpt de Heer een beetje. Sjonge, of zou ik dat Haagse Engels verkeerd begrepen hebben?

Kortom, doe mij maar de Q en de Earring.

--------
Het plaatje is van Han Busstra
© 2018 Henk Klaren
powered by CJ2