archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 10
Jaargang 15
15 maart 2018
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Die ongemakkelijke sfeer Reinier van Delden

1510BZ OngemakkelijkHij zei niet veel.
Ik vroeg of hij soms de portier was.
Nee, hij haalde alleen de glazen op.
Hand en spandiensten.
Oh, zei ik.
Het gesprek viel wederom stil.

De barman tapte een bier.
Een vaasje.
Erg ontspannen was het er niet.
Was er soms iets voorgevallen?
Ik zei dat het licht te fel stond.
Het is hier normaal toch veel donkerder?
Komt door de verlichting, zei de barman.
Ik ging er niet eens op in.
Probeerde nog het gesprek met de glazenhaler op gang te krijgen.
Het mocht niet baten.

Twee meisjes trokken mijn aandacht.
Die op hun beurt de aandacht van de barman trokken.
Ik zag dat hij zich er ongemakkelijk bij voelde.
Plichtmatig deed hij z’n werk.
Probeerde ad rem te zijn.
En gooide er soms een grap uit.
Maar het leek of hij zich begrenst voelde.
Door datgene waar ik de vinger niet achter kon krijgen.

Ik besloot de rookruimte maar eens in te gaan.
Een overkapping achter de zaak.
Het tochtte.
Verder zaten er drie mensen.
Mensen waar ik geen verwantschap mee voelde.
Dan maar weer naar binnen.
Nog steeds dat felle licht.
En nog steeds die glazenhaler die niks zei.

Om het toch nog maar eens te proberen, vroeg ik of de eigenaar er soms was.
Ik ken die jongen vaag.
Die wil nog wel eens een praatje maken.
Nee, die was er niet, zei de glazenhaler.
Ik had geen zin om te vragen waar die dan wel was.
Bovendien ging mij dat niks aan.
En om de waarheid te zeggen boeide het mij ook niet.
Het was die sfeer.
Die ongemakkelijke sfeer.
Waar ik de vinger maar niet achter kon krijgen.

-----
De tekening is van Coc van Duijn
Meer informatie op:  http://cocvanduijn.nl/


© 2018 Reinier van Delden meer Reinier van Delden - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Die ongemakkelijke sfeer Reinier van Delden
1510BZ OngemakkelijkHij zei niet veel.
Ik vroeg of hij soms de portier was.
Nee, hij haalde alleen de glazen op.
Hand en spandiensten.
Oh, zei ik.
Het gesprek viel wederom stil.

De barman tapte een bier.
Een vaasje.
Erg ontspannen was het er niet.
Was er soms iets voorgevallen?
Ik zei dat het licht te fel stond.
Het is hier normaal toch veel donkerder?
Komt door de verlichting, zei de barman.
Ik ging er niet eens op in.
Probeerde nog het gesprek met de glazenhaler op gang te krijgen.
Het mocht niet baten.

Twee meisjes trokken mijn aandacht.
Die op hun beurt de aandacht van de barman trokken.
Ik zag dat hij zich er ongemakkelijk bij voelde.
Plichtmatig deed hij z’n werk.
Probeerde ad rem te zijn.
En gooide er soms een grap uit.
Maar het leek of hij zich begrenst voelde.
Door datgene waar ik de vinger niet achter kon krijgen.

Ik besloot de rookruimte maar eens in te gaan.
Een overkapping achter de zaak.
Het tochtte.
Verder zaten er drie mensen.
Mensen waar ik geen verwantschap mee voelde.
Dan maar weer naar binnen.
Nog steeds dat felle licht.
En nog steeds die glazenhaler die niks zei.

Om het toch nog maar eens te proberen, vroeg ik of de eigenaar er soms was.
Ik ken die jongen vaag.
Die wil nog wel eens een praatje maken.
Nee, die was er niet, zei de glazenhaler.
Ik had geen zin om te vragen waar die dan wel was.
Bovendien ging mij dat niks aan.
En om de waarheid te zeggen boeide het mij ook niet.
Het was die sfeer.
Die ongemakkelijke sfeer.
Waar ik de vinger maar niet achter kon krijgen.

-----
De tekening is van Coc van Duijn
Meer informatie op:  http://cocvanduijn.nl/
© 2018 Reinier van Delden
powered by CJ2